این مقاله کیفیت محتوای فضای مجازی در افق ایران ۱۴۰۴ را مدنظر دارد و بهدنبال شناسایی انواع آیندههای پیش رو است که در ادبیات آیندهپژوهی به آنها «سناریو» میگویند. با دستهبندی ۱۵ پیشران دارای اهمیت و عدم قطعیت بالا، چهار عدم قطعیت کلیدی برای ساخت سناریوها شناسایی شد: کاربر- فناوریمحوری، وضعیت شبکه، توازن قدرتهای جهانی فضای مجازی و خطمشی ایرانی. از ترکیب حالات این عدم قطعیتها ۳۶ سناریوی ممکن ایجاد شد که با بهرهگیری از روش تحلیل بالانس اثرات متقابل و نرمافزار محاسباتی سناریو ویزارد در نهایت پنج سناریو که دارای بیشترین سازگاری بودند بهعنوان سناریوهای باورپذیرتر مشخص شدند. این سناریوها با این عناوین نامگذاری شدهاند: نهنگ در اقیانوس، ماهی در آکواریوم، دلفین در خلیج، لاکپشت در تشت و قورباغه در برکه. هرکدام از سناریوها تصویری متفاوت از آینده محتوای فضای مجازی در ایران سال ۱۴۰۴ ترسیم میکنند و تحقق هرکدام از آنها بستگی به تصمیمها و اقدامهای امروز ما دارد. در نهایت شاخصها و علائم راهنمای سناریوها مشخص شد تا امکان نظارت مداوم بر سناریوها و رصد تحولات فراهم شود.