راهبردهای رسانه ملی درسیاستگذاری رسانه‌های نوین ارتباطی

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 دانشجوی دکتری علوم ارتباطات، گروه علوم ارتباطات اجتماعی، دانشکده علوم انسانی، واحد تهران شمال، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران

2 نویسنده مسئول، استادیار گروه علوم ارتباطات اجتماعی ،دانشکده علوم اجتماعی، ارتباطات و رسانه، واحد تهران مرکزی، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران

چکیده

سیاست‌های ارتباطی، مجموعه‌ای از اصول و هنجارهایی هستند که به منظور راهنمایی عملکرد نظام‌های اطلاعاتی و ارتباطی مورد نظر قرار می‌گیرند. امروزه، هرگونه سیاست‌گذاری در سازمان‌های رسانه‌ای مستلزم لحاظ کردن دیگر زمینه‌های ارتباطی است. موضوع این مقاله، راهبردهای رسانه‌ی ملی در سیاست‌گذاری رسانه‌های نوین ارتباطی و هدف آن شناسایی مهم‌ترین نقاط قوت، ضعف، فرصت‌ها و تهدیدهای رسانه‌ی ملی درعرصه سیاست‌گذاری رسانه‌های نوین و تدوین راهبردهای عملیاتی است‌. در این پژوهش، سیاست‌های رسانه‌ی ملی با استفاده از روش کمی-کیفی ماتریس تحلیلی (SWOT)، از طریق مصاحبه‌ی هدفمند با 12 نفر از خبرگان حوزه‌ی رسانه و سیاست‌گذاری آن بررسی شده است. در مجموع 12 نقطه‌ی قوت و فرصت به عنوان مزیت‌ و تعداد 11 ضعف و تهدید به عنوان محدودیت‌ شناسایی شده است. نمره‌ی 43/2 ماتریس ارزیابی عوامل داخلی و نمره‌ی 49/2 ماتریس ارزیابی عوامل خارجی نشان می‌دهد که نقاط ضعف رسانه‌ی ملی در سیاست‌گذاری رسانه‌های نوین، بیشتر از نقاط قوت آن و تهدید‌های پیش رو نیز بر فرصت‌‌های آن غلبه دارد که متناسب با آن، راهبرد‌های تدافعی ارائه شده است.
 

کلیدواژه‌ها


عنوان مقاله [English]

The Strategies of the National Media for Modern Communication Media Policy Making

نویسندگان [English]

  • Hamid Mohammadi 1
  • Akbar Nasrollahi 2
1 PhD Student of Communication Sciences, Department of Social Communication Sciences, Faculty of Humanities, North Tehran Unit, Islamic Azad University, Tehran, Iran
2 Assistant Professor, Department of Social Communication Sciences, Faculty of Social Sciences, Communication and Media, Tehran Center Unit, Islamic Azad University, Tehran, Iran
چکیده [English]

Communication policies are a set of principles and norms formulated to guide the performance of the information and communication  systems. Today, any policy-making in media organizations requires that other communication areas be fully considered.The present paper mainly concerns the strategies adopted by the National Media in modern communication media policies and the study aims to identify the most important strengths, weaknesses, opportunities, and threats of the National Media in this regard and  to formulate the appropriate operational strategies for the policy. In this study, a qualitative-quantitative method based on SWOT Analysis Matrix through purposive interviews with 12 media experts and policy makers of this Media was adopted to examine the related policies. In total, 12 strengths and opportunities have been identified as advantages and 11 weaknesses and threats as constraints. A score of 2.43 of the evaluation matrix of the internal factors and a score of 2.49 of the evaluation matrix of the  external factors show that weaknesses of the National Media policy-making on modern media outnumber its strengths, with the future threats which overshadow the opportunities; accordingly, some defensive strategies (WT) for tackling these threats have also been presented.
 

کلیدواژه‌ها [English]

  • Strategy
  • National Media
  • Modern Media
  • Media Policy-Making
اخلاقی پور، منصور و گل بخشی، حسن (1392)، بررسی میزان مخاطبان و ظرفیت های رسانه ملی در فضای مجازی:مطالعه موردی مردم بندر عباس، پژوهش های ارتباطی، 20(4)، 35-9.
اسکندری، نصرالله و میر اسماعیلی، بی بی سادات (1391)، بررسی تأثیر همگرایی رسانه‌ای بر سیاستگذاری رسانه‌ها از دیدگاه متخصصان مدیریت و تکنولوژی، مطالعات رسانه ای، 7(18)، 175-159.
اکبرزاده جهرمی، سید جمال الدین (1395)، پیامد های هم گرایی اینترنت و تلویزیون بر سیاستگذاری رسانه ای در ایران، مطالعات فرهنگ-ارتباطات، 17(34), 45-7.
الوانی، سید مهدی؛ خنیفر، حسین و حاجی ملامیرزایی، حامد (1393)، تدوین الگوی خط مشی گذاری فضای مجازی کشور، راهبرد اجتماعی فرهنگی، 13 ،75-100.
آرلی، جان(1356)، به سوی سیاست‌های ارتباطی واقع بینانه، تهران: سروش.
بصیریان جهرمی، حسین؛ خانیکی، هادی و ذکایی، محمد سعید (1392)، رسانه های اجتماعی و سازمان های رسانه ای: بررسی سیاستگذاری و مصرف فیس بوک در مواجهه با رسانه ملی، پژوهش های ارتباطی، 20(3)، 80-59.
پاکزاد، احمد و خواجه نایینی، علی (1396)، ارزیابی سیاستگذاری رسانه ای در سازمان صدا و سیما:مطالعه موردی سند چشم انداز افق رسانه، راهبرد، 26(84)، 196-175.
خجسته باقرزاده،حسن (1398)، شناسایی عوامل کلیدی رسانه در سیاستگذاری برای رادیو وتلویزیون در ایران، پژوهش های ارتباطی، 26(100)، 137-109.
خجیر، یوسف (1398)، روش تحلیل راهبردی(SWOT) در ارتباطات و رسانه، علوم خبری، 240 -216.
خواجه سروی، غلامرضا و بیات، مرتضی (1396)، سیاستگذاری رسانه مطلوب در جمهوری اسلامی ایران، دوفصلنامه دین و ارتباطات، 105-131.
دانایی فرد، حسن؛ الوانی، سید مهدی و آذر، عادل (1383)، روش شناسی پژوهش کیفی در مدیریت: رویکردی جامع، تهران: انتشارات صفار.
روشندل اربطانی، طاهر (1395)، سیاستگذاری رسانه ای، تهران: انتشارات دانشگاه تهران.
روشندل اربطانی، طاهر و لبافی، سمیه (1391)، تبیین عوامل موثر بر فرآیند سیاستگذاری رسانه‌ای در سازمان صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران، فصلنامه رسانه، 23(1)، 148-131.
صالحی امیری، سیدرضا؛ امیر انتخابی، شهرود؛ رضایی، علی اکبر و سلطانی فر، محمد (1396)، شناسایی نقاط قوت و ضعف و فرصت و تهدیدهای سیاستگذاری فرهنگی رسانه ها در ایران»، راهبرد اجتماعی فرهنگی، 6 (3) ، 76-57.
طالبی، مسعود؛ کاظمی، اردشیر و امجدی، حوریه (1396)، سیاستگذاری فرهنگی و رسانه‌های اجتماعی جدید در جمهوری اسلامی ایران: چالش‌ها و راهکارها، پژوهشهای سیاسی و بین المللی، 8(33)، 107-79.
فرقانی، محمد مهدی (1381)، شبکه‌های ارتباطی نوین و رسانه‌های همگانی؛تقابل یا تعامل؟، رسانه،13 (14)، 57-48.
کوثری، مسعود؛ منتظر قائم، مهدی و مولایی، محمد مهدی (1397)، سناریو‌های باور کردنی آینده محتوا در فضای مجازی با افق ایران1404، راهبرد اجتماعی فرهنگی،7(4)، 34-5.
مجیدی، حسن و قنبری، راحله (1391)، جایگاه مخاطب در سیاستگذاری خبری، رسانه،23 (1)، 92-67.
معتمد نژاد، کاظم و معتمدنژاد، رویا (1386)، حقوق ارتباطات، تهران: دفتر مطالعات و توسعه رسانه ها.
مهرداد، هرمز (1380)، مقدمه ای بر: نظریات و مفاهیم ارتباط جمعی، تهران: فاران.
نشاط، نرگس (1384)، جامعه اطلاعاتی، دایره المعارف کتابداری و اطلاع رسانی، تهران: کتابخانه ملی ایران.
وردی نژاد، فریدون و بهرامی رشتیانی، شهلا (1394)، سیاستگذاری و مدیریت رسانه، تهران: دانشگاه تهران.
هاشمی، شهناز؛ دیندار فرکوش، فیروز و احمدی مرویلی، لیلا (1390)، مدل مفهومی استفاده از فضای اینترنت توسط مخاطبان، مطالعات رسانه ای، 6(13)، 215-193.
 
Braman, S.)2004). Where has Media Policy Gone?Defining the Field in the Twnty- First Century, Vol. 9 .Lawrence Erlbaum Association.
Faroog, J. (2020) March . Role of Media in Policy Making:Special reference to Afghanistan. The International Journal of Social Sciences & Humanities Invention,(3)7,5821-5832.
Fiaz, H, & Qureshi, B. (2018). Social media & policy making in pakistan administrative review. Pakistan Administrative Review,208-221.
Freedman, D.(2010). Media Policy Silences:The Hidden Face of Communications Decision Making. The International Journal of Press/ Politics,344-361.
Hemerijck, A.(2004) .Media Policy for the Digital Age. Amesterdam: Amesterdam University Press.
Voltmer, K) 2014). The Media in Transitional Democracies. Cambridgae: Polity Press.
Ward, D.( 2008) .Television and Public Policy:change and continuity in an era of globalization . Mahwa: Lawrence Erlbaum Association press.
Yik, C) .2011). Policy Press,Policy Learning and The Role of Provincial Media in China. Media, Culture & Society,193-210.