ORIGINAL_ARTICLE
سناریوهای باورکردنی آینده محتوا در فضای مجازی با افق ایران 1404
این مقاله کیفیت محتوای فضای مجازی در افق ایران ۱۴۰۴ را مدنظر دارد و بهدنبال شناسایی انواع آیندههای پیش رو است که در ادبیات آیندهپژوهی به آنها «سناریو» میگویند. با دستهبندی ۱۵ پیشران دارای اهمیت و عدم قطعیت بالا، چهار عدم قطعیت کلیدی برای ساخت سناریوها شناسایی شد: کاربر- فناوریمحوری، وضعیت شبکه، توازن قدرتهای جهانی فضای مجازی و خطمشی ایرانی. از ترکیب حالات این عدم قطعیتها ۳۶ سناریوی ممکن ایجاد شد که با بهرهگیری از روش تحلیل بالانس اثرات متقابل و نرمافزار محاسباتی سناریو ویزارد در نهایت پنج سناریو که دارای بیشترین سازگاری بودند بهعنوان سناریوهای باورپذیرتر مشخص شدند. این سناریوها با این عناوین نامگذاری شدهاند: نهنگ در اقیانوس، ماهی در آکواریوم، دلفین در خلیج، لاکپشت در تشت و قورباغه در برکه. هرکدام از سناریوها تصویری متفاوت از آینده محتوای فضای مجازی در ایران سال ۱۴۰۴ ترسیم میکنند و تحقق هرکدام از آنها بستگی به تصمیمها و اقدامهای امروز ما دارد. در نهایت شاخصها و علائم راهنمای سناریوها مشخص شد تا امکان نظارت مداوم بر سناریوها و رصد تحولات فراهم شود.
https://rahbordfarhangi.csr.ir/article_117816_a5ae29b7b6f9c92ab5a1e19b91331c10.pdf
2019-02-20
5
34
آینده فضای مجازی
آینده محتوا
ایران ۱۴۰۴
آیندهپژوهی
سناریو
مسعود
کوثری
mkousari@ut.ac.ir
1
دانشیار گروه ارتباطات، دانشکده علوم اجتماعی، دانشگاه تهران، تهران، ایران
AUTHOR
مهدی
منتظرقائم
mmontazer@ut.ac.ir
2
استادیار گروه ارتباطات، دانشکده علوم اجتماعی، دانشگاه تهران، تهران، ایران
AUTHOR
محمدمهدی
مولایی
mm@mowlaei.ir
3
دکتری علوم ارتباطات، دانشکده علوم اجتماعی، دانشگاه تهران، تهران، ایران
LEAD_AUTHOR
اسماعیلیان، ملیحه و امیر ناظمی (1397). ارائۀ الگویی برای نهاد تنظیمگر رسانههای نوین صوتی- تصویری بر پایه روش تصمیمگیری پابرجا، مطالعات راهبردی سیاستگذاری عمومی. سال هشتم، شماره 26، 136-119.
1
بل، ونل (۱۳۹۲). مبانی آیندهپژوهی: تاریخچه، اهداف و دانش، ترجمه مصطفی تقوی و محسن محقق، تهران: موسسه آموزشی و تحقیقاتی صنایع دفاعی، مرکز آیندهپژوهی علوم و فناوری دفاعی.
2
حسننژادکاشانی، بهزاد (1396). طراحی نظام مطلوب سیاستگذاری فضای مجازی در ایران با تأکید بر مراحل سیاستگذاری، رساله دکتری رشته مدیریت رسانهای، دانشگاه بینالمللی امام رضا(ع).
3
سجادی، ماندانا (1393). آیندهپژوهی شکلگیری دولت مجازی در ایران و تأثیر آن بر ارتقای شاخص صلح جهانی (افق 1404)، پایاننامه کارشناسی ارشد رشته علوم سیاسی- روابط بینالملل دانشگاه علامه طباطبائی.
4
شوارتز، پیتر (1390). هنر دورنگری: برنامهریزی برای آینده در دنیایی با عدم قطعیت، ترجمه عزیز علیزاده، تهران: موسسه آموزشی و تحقیقاتی صنایع دفاعی، مرکز آیندهپژوهی علوم و فناوریهای دفاعی.
5
صلواتیان، سیاوش و سارا مسعودی (1395). «شناسایی پیشرانهای مؤثر بر آینده خبرگزاریها در ایران»، مطالعات فرهنگ-ارتباطات، سال هفدهم، شماره34، 68-48.
6
علیعسکری، عبدالعلی، سیاوش صلواتیان و هادی البرزی دعوتی (1393). تدوین آیندههای محتمل و مطلوب رسانه ملی در فضای اینترنت، پژوهشهای راهبردی، سال بیستویکم، شماره 77، 96-69.
7
گلن، جروم کلیتون و تئودور گوردون (1394). سناریو در «دانشنامه بزرگ روشهای آیندهپژوهی»، ترجمه مرضیه کیقبادی و فرخنده ملکیفر، تهران: تیسا.
8
لیندگرن، متس (1390). طراحی سناریو: پیوند بین آینده و راهبرد، ترجمه عزیز تاتاری، تهران: موسسه آموزشی و تحقیقاتی صنایع دفاعی، مرکز آیندهپژوهی علوم و فناوریهای دفاعی.
9
لیندلف، تامسآر و برایان سیتیلور (۱۳۸۸). روشهای تحقیق کیفی در علوم ارتباطات، ترجمه عبدالله گیویان، تهران: همشهری.
10
مولایی، محمدمهدی و زینب مولایی (1394). سناریوهای آینده سیاست فرهنگی برای فضای مجازی ایران، تهران: دومین کنفرانس ملی پژوهشهای نوین در علوم انسانی.
11
مولایی، محمدمهدی، حامد طالبیان و حمیدرضا عابدی (1395). «سناریوهای مسائل فضای مجازی ایران در سال ۱۳۹۵»، مطالعات رسانههای نوین، سال سوم، شماره 19، 117-77.
12
الوانی، سیدمهدی، حسین خنیفر و حامد حاجیملامیرزایی (۱۳۹۳). «تدوین الگوی خطمشیگذاری فضای مجازی کشور»، راهبرد اجتماعی فرهنگی، سال چهارم، شماره 13، ۱۰۰-۷۵.
13
الوانی، سیدمهدی، حسین خنیفر، حامد حاجیملامیرزایی و سیدمهدی میری (۱۳۹۳). «ارائه چارچوبی برای نظام و محدوده خطمشیگذاری، تصمیمگیری و عمل در فضای مجازی»، راهبرد اجتماعی فرهنگی، سال سوم، شماره 11،۶۱-۳۳.
14
Amer, M. Daim, T. U. Jetter, A (2013). A Review of Scenario Planning, Futures, Vol.46, 23-40.
15
Bishop, P. Hines, A. & Collins, T. (2007). The Current State of Scenario Development: An Overview of Techniques, Foresight, Vol.9 No.1, 5-25.
16
Briesies, Tami (2015). 101 Different Types of Digital Content, Zazzle Media Website, Retrieved 2017, June, 15 from https:// www. zazzlemedia. co. uk/blog/digital-content-types/
17
Burt, D. Kleiner, A. Nicholas, J. P. & Sullivan, K. (2014). Cyberspace 2025: Today's Decisions, Tomorrow's Terrain, Navigating the Future of Cybersecurity Policy, Vol.6, 47.
18
Carter, N. Bryant-Lukosius, D. DiCenso, A. Blythe, J. & Neville, A. J. (2014, September), The use of triangulation in qualitative research, In Oncology nursing forum, Vol.41, No.5, 545-7.
19
CIGI, Chathham House (2016). Global Commission on Internet Governance; One Internet, Centre for International Governance Innovation and The Royal Institute for International Affairs.
20
D'Annunzio, A. & Russo, A. (2015). Net Neutrality and internet fragmentation: The role of online advertising, International journal of industrial organization, Vol.43, 30-47.
21
Drake, W. J. Cerf, V. G. & Kleinwächter, W. (2016). Internet Fragmentation: An Overview, World Economic Forum.
22
Drake, W. J. Cerf, V. G. & Kleinwächter, W. (2016). Internet Fragmentation: An Overview, Future of the Internet Initiative White Paper.
23
Ipsos (2017). Ipsos Global Trends 2017: Fragmentation Cohesion & Uncertainty, Retrieved 2017, https://www.ipsos.com/en-th/ipsos-global-trends-2017.
24
Kastrenakes, J. (2017). The FCC just killed net neutrality, The Verge Website, Retrieved 2017, December, 11 from https:// www. theverge. com/ 2017/12/14/16776154/fcc-net-neutrality-vote-results-rules-repealed
25
Keen, A. (2017). The ‘attention economy’ created by Silicon Valley is bankrupting us, Oath Tech Network Website, Retrieved 2017, December, 12 from
26
Marks, Paul (2013). 2014 preview: Private internet to beat the spooks, New Scientist Website. Retrieved 2017, June, 30 from https:// www. newscientist. com/ article/ mg22029485- 400-2014- preview-private-internet-to-beat-the-spooks/
27
McPhail, T. L. (2010). Global communication: Theories, stakeholders, and trends, John Wiley & Sons.
28
Mullan, Eileen (2011). What is Digital Content?, Information Today Inc Website, Retrieved 2017, June, 15 from http://www. econtentmag. com/ Articles/Resources/Defining-ontent/What-is-Digital-Content-79501.htm
29
Noble, H. & Smith, J. (2015). Issues of validity and reliability in qualitative research, Evidence-Based Nursing, Vol.18, No.2, 34-5.
30
Odden, Lee (2013). What is Content? Learn from 40+ Definitions, TopRank Marketing Website, Retrieved 2017, June, 15 from http:// www. toprankblog.com/2013/03/what-is-content/
31
Ono, R. & Winter, J. (2015). Conclusion: Three Stages of the Future Internet, InThe Future Internet (pp. 217-224), Springer, Cham.
32
Weimer-Jehle, W. (2006). Cross-impact balances: A system-theoretical approach to cross-impact analysis, Technological Forecasting and Social Change, Vol.73, No.4, 334-361.
33
Weimer-Jehle, W. (2009). Properties of Cross-Impact Balance Analysis, arXiv preprint arXiv:0912.5352.
34
Weimer-Jehle, W. (2013). ScenarioWizard4. 1–Constructing Consistent Scenarios Using Cross-Impact-Balance-Analysis, Stuttgart Research Center for Interdisciplinary Risk and Innovation Studies, University of Stuttgart Stuttgart, Germany.
35
Weimer-Jehle, W. (2010). Introduction to Qualitative Systems and Scenario Analysis Using Cross-impact Balance Analysis, No.1, Stuttgart: Interdisciplinary Research Unit on Risk Governance and...
36
Weimer-Jehle, Wolfgang (2018). Key figures used in the analysis of CIB scenarios, Cross-Impact Balance Analysis- Guideline no.4, Germany: ZIRIUS: Research Center for Interdisciplinary Risk and Innovation Studies- University of Stuttgart Key figures used in CIB analysis, No.4.
37
Zittrain, J. (2008), The future of the internet--and how to stop it, Yale University Press.
38
ORIGINAL_ARTICLE
تحلیل جایگاه سکونتگاههای روستایی در برنامههای کلان توسعه کشور مورد مطالعه: برنامههای توسعه اقتصادی- اجتماعی پس از انقلاب اسلامی (95-1368)
سکونتگاههای روستایی از دیرباز بخش اصلی نظام سکونتگاهی کشور را تشکیل میدادند. این سکونتگاهها بهرغم تحولات نظامهای اسکان و سکونتگزینی در کشور همچنان دارای جایگاه ویژهای هستند. بنا بر مستندات، بهرغم کاهش جمعیت روستاهای کشور در یکصد سال اخیر بهویژه در دورههای سرشماری سالهای 1395-1335 که از 70 درصد به 30 درصد کاهشیافته، اما همچنان بهعنوان مراکزی برای تأمین امنیت غذایی کشور و محل تأمین محصولات راهبردی مانند گندم و پروتئین شناخته میشوند. از اینرو به نظر میرسد اساس حیات اجتماعی- اقتصادی ایران مطابق با یافتههای مستشرقان و محققان داخلی، همچنان سکونتگاههای روستایی است. این مقاله برنامههای پنجساله پس از انقلاب اسلامی را به لحاظ میزان توجه و تأکید بر ابعاد و شاخصهای توسعه روستایی در سال 1395 ارزشیابی کرده است. در این راستا روش تحقیق توصیفی- تحلیلی بوده و گردآوری دادهها با استفاده از مطالعات کتابخانهای و مرور مفاد برنامههای پنجساله صورت گرفته است. جهت تحلیل دادهها، از روش تحلیل محتوای کیفی بهره گرفته شده است. نتایج تحقیق نشان داد، در فرایند برنامههای توسعه کشور از آغاز برنامه اول توسعه در سال 1368 تا برنامه پنجم توسعه منتهی به سال 1395، محتوای عمومی و ابعاد برنامهها در ارتباط با سیاستهای توسعه روستایی افزایش و ارتقاء یافته است. سپس، در میان برنامههای اجتماعی، اقتصادی و زیستمحیطی توجه به برنامههای اجتماعی بیشتر از سایر ابعاد توسعه روستایی بوده است. درنهایت درخصوص توسعه روستایی، برنامه پنجساله پنجم که بالاترین جایگاه را داشته، وضعیت برنامه سوم توسعه نسبت به سایر برنامهها چشمگیر بوده است.
https://rahbordfarhangi.csr.ir/article_117817_aef64b03c333b0c53ea9ee7d040961bf.pdf
2019-02-20
35
72
روستا
برنامههای توسعه روستایی
جایگاه روستا
ابعاد توسعه روستایی
ایران
شهرام
امیر انتخابی
shahram_aeh@yahoo.com
1
استادیار جغرافیا و برنامهریزی روستایی، دانشگاه پیام نور گیلان، رشت، ایران
LEAD_AUTHOR
فرهاد
جوان
farhad.javan91@yahoo.com
2
دانشجوی دکتری جغرافیا و برنامهریزی روستایی، دانشکده علوم جغرافیایی، دانشگاه خوارزمی، تهران، ایران
AUTHOR
لقمان
جاوید
loghman.javid66@gmail.com
3
کارشناسی ارشد جغرافیا و برنامهریزی روستایی، دانشگاه خوارزمی، تهران، ایران
AUTHOR
آسایش، حسین (1388). برنامهریزی روستایی در ایران، چاپ هشتم، تهران: دانشگاه پیام نور.
1
استعلاجی، علیرضا (1391). «بررسی الگوی مدیریت روستایی در ایران با تأکید بر مدیریت محلی و مشارکت دهیاریها»، جغرافیا، سال دهم، شماره 32، 258-239.
2
افراخته، حسن (1390). مقدمهای بر برنامهریزی سکونتگاههای روستایی، تهران: پرهام.
3
افراخته، حسن، محمد حجیپور، مریم گرزین و بهناز نجاتی (1392). جایگاه توسعه پایدار کشاورزی در برنامههای توسعه ایران (مورد برنامههای پنجساله پس از انقلاب)، سیاستهای راهبردی و کلان، سال اول، شماره1، 62-43.
4
اکبریانرونیزی، سعیدرضا (1393). «بررسی اثرات و پیامدهای اقتصادی ـ اجتماعی طرحهای هادی روستایی مورد: شهرستان استهبان»، دومین همایش بینالمللی راهبردهای توسعه روستایی.
5
بدری، سیدعلی و مهدی پورطاهری (1393). مقدمهای بر توسعه پایدار روستایی، تهران: سازمان شهرداریهای کشور /لغت.
6
بنیاد مسکن انقلاب اسلامی (1384). آمار و مستندات حوزههای عمران روستایی و مسکن و بازسازی، تهران.
7
پاپلییزدی، محمدحسین و محمد امیرابراهیمی (1387). نظریههای توسعه روستایی، تهران: سمت.
8
پاپلییزدی، محمدحسین و محمد امیرابراهیمی (1391). نظریههای توسعه روستایی، تهران: سمت.
9
پورطاهری، مهدی و محمدرضا نقوی (1391). «توسعه کالبدی سکونتگاههای روستایی با رویکرد توسعه پایدار (مفاهیم، نظریهها، راهبردها)»، مسکن و محیط روستا، سال سیویکم، شماره 137، 70-53.
10
پورطاهری، مهدی، ولیالله نظری، عبدالرضا رکنالدین افتخاری (1390). «نقش ارتقای سطوح مدیریت سیاسی فضا در توسعه روستایی با تأکید بر ایجاد استانهای جدید، مطالعه موردی: استان قزوین»، ژئوپلیتیک، شماره 23، 52-25.
11
جمعهپور، محمود (1384). مقدمهای بر برنامهریزی توسعه روستایی؛ دیدگاهها و روشها، تهران: سمت.
12
جمعهپور، محمود (1391). مقدمهای بر برنامهریزی توسعه روستایی؛ دیدگاهها و روشها، تهران: سمت.
13
جهانگرد، اسفندیار (1384). تحلیل سازگاری سرمایهگذاری در برنامههای توسعه ایران، برنامهریزیوبودجه، سال دهم، شماره 1، 52-31.
14
حسنزاده دلیر، کریم (1386). نگاهی به اسلام و توسعه پایدار، تهران: کانون اندیشه جوان.
15
دفتر برنامهوبودجه (1385). معرفی برنامههای وزارت جهاد کشاورزی، پاورپوینت گزارش.
16
دفتر مطالعات زیربنایی (1385). وضعیت توسعه روستایی در کشور و جایگاه آن در برنامه چهارم توسعه، شماره مسلسل 805.
17
رضوانی، محمدرضا (1380). «نگرشی بر نظام برنامهریزی توسعه روستایی در ایران»، پژوهشهای جغرافیایی، سال سیوسوم، شماره 41، 38-25.
18
رضوانی، محمدرضا (1381). «برنامهریزی توسعه روستایی (مفاهیم، راهبردها و فرآیندها)»، دانشکده ادبیات و علوم انسانی(تهران)، سال پنجاهودوم، شماره 64، 240-221.
19
رضوانی، محمدرضا (1390). برنامهریزی توسعه روستایی در ایران، چاپ چهارم، تهران: قومس.
20
رکنالدین افتخاری، عبدالرضا، حمدالله سجاسیقیداری و طاهره صادقلو (1392). «تحلیل محتوایی جایگاه توسعه پایدار روستایی در برنامههای بعد از انقلاب اسلامی»، پژوهشهای جغرافیای انسانی، سال 45، شماره 3، 38-19.
21
زمانیپور، اسدالله (1373). ترویج کشاورزی در فرآیند توسعه، تهران: تیهو.
22
سازمان برنامهوبودجه (1372-1368). قانون اول توسعه اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی جمهوری اسلامی ایران.
23
سازمان برنامهوبودجه (1377). سابقه برنامهریزی در ایران، تهران.
24
سازمان برنامهوبودجه (1383-1379). قانون برنامه سوم توسعه اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی جمهوری اسلامی ایران.
25
سازمان برنامهوبودجه (1387). سابقه برنامهریزی در ایران، تهران.
26
ساسانپور، فرزانه (1390). مبانی پایداری توسعه کلانشهرها با تأکید بر کلانشهر تهران: مرکز مطالعات و برنامهریزی شهر تهران.
27
سرتیپیپور، محسن (1385). «مسکن روستایی در برنامههای توسعه»، هنرهای زیبا، شماره 27، 56-47.
28
سعیدی، عباس (1388). مبانی جغرافیای روستایی، تهران: سمت.
29
شجری، پرستو (1390). «برنامه پنجم توسعه بازار سرمایه، بخش نفت، مالیاتها، کشاورزی و مسکن»، تازههای اقتصاد، شماره 126، 26-15.
30
صیدائی، محسن، غلام صادقی و زهرا میرزایی گودرزی (1390). «جایگاه مدیریت در پیشبرد اهداف توسعه روستایی مطالعه موردی(روستای جوانمردی شهرستان لردگان)». برنامهریزی منطقهای، شماره 2، 91-79.
31
صیدایی، سیداسکندر (1388). برنامهریزی روستایی در ایران، اصفهان: دانشگاه اصفهان.
32
طاهریمیرزایی، سیدهنرجس (1388). جایگاه توسعه روستایی در برنامههای سوم و چهارم توسعه جمهوری اسلامی و عملکرد این برنامهها، گزارش مستندات برنامه چهارم توسعه جمهوری اسلامی.
33
عزیزپور، فرهاد و آرمین محسنزاده (1388). الگوی مطلوب توسعه کالبدی سکونتگاههای روستایی در برنامههای کلان کشور با تأکید بر برنامه پنجم توسعه اقتصادی فرهنگی و اجتماعی، اولین کنفرانس ملی مسکن و توسعه کالبدی روستا، دانشگاه سیستان و بلوچستان.
34
علیایی، محمدصادق و حبیبالله کریمیان (1390). «بررسی رویکردهای برنامههای توسعه روستایی در ایران با تأکید بر نقش و جایگاه دانش بومی»، مطالعات توسعه اجتماعی ایران، سال سوم، شماره 3، 99-83.
35
قانون برنامه پنجم توسعه اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی جمهوری اسلامی ایران (1392). سایت مجلس شورای اسلامی: تهران.
36
قانون برنامه چهارم توسعه جمهوری اسلامی ایران (1388-1384). مصوب 11/6/1383، نسخه الکترونیکی.
37
قدیری معصوم، مجتبی و علیاکبر نجفیکانی (1382). «برنامههای توسعه بعد از پیروزی انقلاب اسلامی ایران و تأثیر آنها بر نواحی روستایی»، پژوهشهای جغرافیایی، شماره44: 121-111.
38
مؤمنی، مهدی (1387). درآمدی به اصول و روشهای برنامهریزی ناحیهای، تهران: گویا.
39
محمدی، بهرنگ (1392). بررسی توسعه پایدار در ناحیه سرطرحان لرستان، پایاننامه کارشناسی ارشد، دانشگاه علامه طباطبایی: تهران.
40
مرکز پژوهشهای مجلس شورای اسلامی (1392). «ارزیابی عملکرد و اهداف بهرهوری بخش کشاورزی در برنامههای توسعه»، نظاممهندسی، کشاورزی و منابع طبیعی، سال دهم، شماره 39.
41
مرکز مطالعات تکنولوژی دانشگاه علم و صنعت (1393). بررسی نظریههای توسعه روستایی در ایران و جهان.
42
مطیعیلنگرودی، حسن (1388). برنامهریزی روستایی با تأکید بر ایران، مشهد: جهاد دانشگاهی (دانشگاه فردوسی مشهد).
43
مولاننژاد، لقمان، امیر نعیمی و نسرین منگلی (1393). تحلیل وضعیت امنیت غذایی در روستاها و نقش آن در توسعه روستایی، دومین همایش بینالمللی توسعه روستایی، مشهد: دانشگاه تربتحیدریه.
44
مولدان، بدریچ و سوزان بیلهارز (1381). شاخصهای توسعه پایدار، ترجمه و تدوین حداد تهرانی ناصر محرمنژاد، تهران: سازمان حفاظت محیطزیست.
45
مهندسان مشاور DHV از هلند (1371). رهنمودهایی برای برنامهریزی مراکز روستایی، ترجمه سیدجواد میر، ناصر اوکتایی و مهدی گنجیان، تهران: مرکز تحقیقات و بررسی مسائل روستایی جهاد سازندگی.
46
مهندسین مشاور سبز اندیش پایش (ساپ) (1385). تدوین شاخصهای توسعه پایدار روستایی در سطح ملی، منطقهای و محلی، تهران: دفتر برنامهریزی توسعه روستایی جهاد کشاورزی.
47
نصیری، حسین (1384). توسعه و توسعه پایدار: چشمانداز جهان سوم، تهران: دایره سبز.
48
وزارت جهاد کشاورزی (1387). گزارشی از عملکرد برنامههای قبل. معاونت آبوخاک و صنایع، پیشنویس برنامه پنجم سازندگی، طرح و برنامه معاونت.
49
Adinarayana, J. Azmi, S. Tewari, G. & Sudharsan, D. (2008). “GramyaVikas: A distributed collaboration model for rural development planning”, Computers and electronics in agriculture, Vol.62, No.2, 128-140.
50
Barrios, E. B. (2008). “Infrastructure and rural development: Household perceptions on rural development”, Progress in planning, Vol.70, No.1, 1-44.
51
Bebbington, A. Dharmawan, L. Fahmi, E. & Guggenheim, S. (2006). “Local capacity, village governance, and the political economy of rural development in Indonesia”, World Development, Vol.34, No.11, 1958-1976.
52
Berdegué, J. A. Escobal, J. & Bebbington, A. (2015). “Explaining spatial diversity in Latin American rural development: Structures, institutions, and coalitions”, World Development, Vol.73, 129-137.
53
Bossel, H. (1999). Indicators for sustainable development: theory, method, applications, Report to the Balaton Group, International Institute for Sustainable Development.
54
Dobre, R. Cîrstea, A. C. & Drăcea, M. V. (2014). “Study of Life Annuity Program Impact on Rural Economy Development”, Procedia Economics and Finance, Vol.16, 342-347.
55
Douglas, D. J. (2005). “The restructuring of local government in rural regions: A rural development perspective”, Journal of Rural Studies,Vol.21, No.2, 231-246.
56
Philip, S. & Streenten, P. (1994). Technology adoption and farm profitability, In Selected Papers from the annual conference of the Royal economic society, University of York, UK.
57
Rao, S. S. (2008). “Social development in Indian rural communities: Adoption of telecentres”, International Journal of Information Management, Vol.28, No.6, 474-482.
58
Riddell, R. (2004). Sustainable Urban Planning: Tipping the Balance, Blackwell publishing
59
Yangfen, C. H. E. N. & Yansui, L. I. U. (2011). “Rural Development Evaluation from Territorial Function Angle: a Case of Shandong Province”, Journal of Northeast Agricultural University (English Edition), Vol.18, No.1, 67-74.
60
ORIGINAL_ARTICLE
بررسی اثربخشی برنامه پیشگیری از عود سوءمصرف مواد مخدر مبتنیبر ذهنآگاهی بر بهزیستی روانشناختی و کاهش عود سوءمصرف مواد
هدف این پژوهش بررسی اثربخشی برنامه پیشگیری از عود سوءمصرف مواد مخدر مبتنیبر ذهنآگاهی بر بهزیستی روانشناختی و کاهش عود سوءمصرف مواد مخدر در افراد ترککرده است. روش پژوهش حاضر به لحاظ هدف کاربردی و به لحاظ نحوه گردآوری اطلاعات از نوع آزمایشی با طرح پیشآزمون، پسآزمون و پیگیری با گروه کنترل است. جامعه آماری پژوهش پیشرو، عبارت است از تمام مردان مبتلابه سوءمصرف مواد مخدر صنعتی (در دامنه سنی 20 تا 50 سال) که سوءمصرف مواد مخدر را ترک کردهاند که از میان آنان، نمونه 30 نفری با استفاده از روش نمونهگیری هدفمند به دست آمد که در دو گروه آزمایش (n=18، M=41.2 و S=3.1) و کنترل (n=12، M=39.9 و S=2.8) جاگماری شدند. دادههای آماری با استفاده از مقیاس بهزیستیروانشناختی ریف، (2002) گردآوری و با روش اندازهگیریهای مکرر و خی دو مورد تحلیل قرار گرفتند. یافتههای پژوهش نشان داد که برنامه پیشگیری از عود سوءمصرف مواد مخدر مبتنیبر ذهنآگاهی منجر به افزایش معنیدار بهزیستیروانشناختی و کاهش معنیدار عود سوءمصرف مواد مخدر در شرکتکنندگان گروه آزمایش میشود.
https://rahbordfarhangi.csr.ir/article_117818_81b38c7519e74d4cd5e9531ca69f2916.pdf
2019-02-20
73
92
پیشگیری
عود سوءمصرف مواد مخدر
ذهنآگاهی
بهزیستی روانشناختی
مواد مخدر
محمدابراهیم
مداحی
memadahi@gmail.com
1
AUTHOR
محمدابراهیم
مداحی
memadahi@yahoo.com
2
استادیار گروه روانشناسی عمومی، دانشگاه شاهد، تهران. ایران
LEAD_AUTHOR
حسن
احدی
ahadi.dr@gmail.com
3
استادیار گروه روانشناسی دانشگاه آزاد اسلامی، واحد کرج، کرج ،ایران
AUTHOR
جواد
خلعتبری
javadkhalatbaripsy2@gmail.com
4
استادیار گروه روانشناسی دانشگاه آزاد اسلامی، واحد تنکابن، تنکابن، ایران
AUTHOR
محمدرضا
بلیاد
mohamadreza.beliad@kiau.ac.ir
5
استادیار گروه روانشناسی دانشگاه آزاد اسلامی، واحد کرج، کرج، ایران
AUTHOR
ابراهیمی، علیاکبر (1389). برنامهاجتماعمحوروسنجشدرآن، تهران: کنکاش.
1
بیانی، علیاصغر، عاشور محمدکوچکی و علی بیانی (۱۳۸۷). «روایی و پایایی مقیاس بهزیستی روانشناختی ریف»، روانپزشکیوروانشناسیبالینی، سال چهاردهم، شماره ۲، 151-146.
2
حامدی، علی، شهریار شهیدی و علی خادمی (1392). «اثربخشی ذهنآگاهی و مشاوره کاهش آسیب بر پیشگیری از عود مجدد مصرف مواد مخدر»، اعتیاد پژوهشی، سال هفتم، شماره 28، 118-101.
3
دباغی، پرویز، علیاصغر اصغرنژاد فرید، محمدکاظم عاطفوحید و جعفر بوالهری (1386). «اثربخشی شناختدرمانی گروهی بر پایه تفکر نظارهای (ذهنآگاهی) و فعالسازی طرحوارههای معنوی در پیشگیری از عود مصرف مواد افیونی»، روانپزشکیوروانشناسیبالینی، سال سیزدهم، شماره 4، 375-366.
4
دینمحمدی، محمدرضا، کوروش امینی و محمدرضا یزدانخواه (1386). «بررسی عوامل محیطی و اجتماعی مؤثر بر گرایش مجدد به مصرف مواد افیونی از دیدگاه معتادان خود معرف مرکز پذیرش، درمان و پیشگیری سازمان بهزیستی زنجان. مجلهعلمیپژوهشیدانشگاهعلومپزشکیزنجان، سال پانزدهم، شماره 59، 94-85.
5
صادقی اهری، سعید، احد اعظمی، منوچهر براک، فیرو امانی و انوشیروان صدیق (1383). «علل مؤثر بر بازگشت به اعتیاد در بیماران مراجعهکننده به مراکز ترک اعتیاد خود معرف وابسته به بهزیستی تهران»، مجلهعلمیپژوهشیدانشگاهعلومپزشکیاردبیل، سال سوم، شماره 4، 40-36.
6
فرنام، علی، احمد برجعلی، فرامرز سهرابی و محمدرضا فلسفینژاد (1393). «اثربخشی مدل پیشگیری از بازگشت بر پایه ذهنآگاهی در پیشگیری از بازگشت و افزایش مهارتهای مقابلهای در افراد وابسته به مواد افیونی، مطالعات روان شناسی بالینی سال چهارم، شماره 16، 99-79.
7
فلاحزاده، حسین و نرجس حسینی (1385). «بررسی علل عود اعتیاد از دیدگاه معتادین مراجعهکننده به مرکز بهزیستی شهرستان یزد»، طلوع بهداشت، سال پنجم، شماره (1-2)، 73-61.
8
میکائیلیمنیع، فرزانه (1389). «بررسی ساختار عاملی مقیاس بهزیستیروانشناختیریف در بین دانشجویان دانشگاه ارومیه»، پژوهشهای نوین روانشناختی، سال پنجم، شماره 18، 25-3.
9
نریمانی، محمد (1379). اعتیادوروشهایمقابلهباآن، اردبیل: شیخصفی.
10
Abbott, R. A, Ploubidis, G. B. Huppert, F. A, Kuh, D. Wadsworth, M. E. & Croudace, T. J. (2006). “Psychometric evaluation and predictive validity of Ryff's psychological well-being items in a UK birth cohort sample of women”, Health and quality of life outcomes, Vol.4, No.1, 76
11
Bazzano, A. Wolfe, C. Zylowska, L. Wang, S. Schuster, E. Barrett, C. & Lehrer, D. (2015). “Mindfulness based stress reduction (MBSR) for parents and caregivers of individuals with developmental disabilities: A community-based approach”, Journal of Child and Family Studies, Vol.24, No.2, 298-308.
12
Bishop, S. R. Lau, M. Shapiro, S. Carlson, L. Anderson, N. D., Carmody, J. ... & Devins, G. (2004). “Mindfulness: A proposed operational definition”, Clinical psychology: Science and practice, Vol.11, No.3, 230-241.
13
Blume, A. W. (2005). Treating drug problems (Vol.1), John Wiley & Sons.
14
Bränström, R., Kvillemo, P., Brandberg, Y. & Moskowitz, J. T. (2010). “Self-report mindfulness as a mediator of psychological well-being in a stress reduction intervention for cancer patients—A randomized study”, Annals of behavioral medicine, Vol.39, No.2, 151-161.
15
Breslin, F. Zack, M. McMain, S. (2002). “An information processing analysis of mindfulness: Implications for relapse prevention in the treatment of substance abuse, Clinical Psychology: Science and Practice, Vol.9, No.3, 275-299.
16
Hauser, R. M. Springer, K. W. & Pudrovska, T. (2005, November). “Temporal structures of psychological well-being: continuity or change, InMeetings of the Gerontological Society of America, Orlando, Florida.
17
Hayes S, Luoma JB, Bond FW, Masuda A, Lillis J. (2006). “Acceptance and commitment therapy: Model, processes and outcomes”, Behaviour research and therapy, Vol.44, No.1, 1-25.
18
Kabat-Zin, J. (2003). “Mindfulness-based interventions in context: Past, present and future”, Clinical Psychology: Science and Practice, Vol.10, No.2, 144–156.
19
Lindfors, P. Berntsson, L. & Lundberg, U. (2006). “Factor Structure of Ryff´s Psychological Well-being Scales in Swedish Female and Male Whitecollar Workers”, Personality andIndividual Differences, Vol.40, No.6, 1213–1222.
20
McKay, J. Franklin, T. Patapis, N. & Lynch, K. (2006). “Conceptual,methodological, and analytical issues in the study of relapse”, ClinicalPsychology Review, Vol.26, No.2, 109-127.
21
Ryff, C. D. & Singer, B. H. (2006). “Best News Yet on the Six-factor Model of Well-being”, Social Science Research, Vol.35, No.4, 1103-1119.
22
Segal, Z.V. Williams, M. G. & Teasdale, J.D. (2002), Mindfulnessbased cognitive therapy for depression. New York: Guilford Press.
23
Snow, D. & Anderson, C. (2000). “Exploring the factors influencing relapse and recovery among drug and alcohol addicted women, Psychiatric Mental Health Nurse Practitioner Program”, Journal of Psychosocial Nursing and Mental Health Services, Vol.38, No.7, 8-19
24
Witkiewitz, K. Marlatt, G. Walker, D. (2005). “Mindfulness-based relapse prevention for alcoholand substance use disorders”, Journal of cognitive psychotherapy, Vol.19, No.3, 211-228.
25
ORIGINAL_ARTICLE
تبیین ارتباط میان اقناع رسانهای شبکههای اجتماعی و سبک زندگی- مورد کاوی اینستاگرام
شبکههای اجتماعی به محلی برای حضور اقشار مختلف جامعه، بهویژه جوانان و مکان تبادل آرا و افکار و تأمین نیازهای متناسب با زندگی اجتماعی ایشان تبدیل شدهاند. علاوهبر اینکه مرجع تأمین بسیاری از نیازهای فرهنگی و اجتماعی اعضای خود هستند، این امکان را برای اعضا فراهم میکنند که همزمان با انجام دیگر فعالیتهای اجتماعی از طریق رایانه یا تلفن همراه، فعالیت خود را در این جوامع مجازی نیز پیگیری کنند. از سوی دیگر برای اینکه یک رسانه بتواند تأثیرات ژرف بر مخاطب خود بگذارد باید به تکنیکهای اغنایی دست یازد. پس از اقناعشدن مخاطب قاعدتاً نحوه نگرش و بینش وی تغییر یافته و سبک زندگی و رفتاری کسی را تقلید میکند که وی را اقناع کرده است. پس رسانه میتواند معبری برای اقناع باشد یا خود سبک خاصی از زندگی را ترویج دهد. این مقاله در پی آن است که مؤلفههای شبکه اجتماعی را با توجه به تعاریف بینالمللی و مورد وثوق، استخراج کرده و به این پرسش کلیدی پاسخ دهد که ارتباط میان اقناع رسانهای شبکههای اجتماعی و سبک زندگی مخاطبان خود چگونه است. در این پژوهش که با روش توصیف، تبیین و تحلیل اطلاعات گردآوریشده، مشخص میشود که اقناع رسانهای که توسط شبکه اجتماعی انجام میگردد ممکن است باعث تغییراتی در سبک زندگی کاربران شود.
https://rahbordfarhangi.csr.ir/article_117819_e838a7aa1530e23f2dc5b4996ac993b2.pdf
2019-02-20
93
114
اقناع
اقناع رسانهای
شبکه اجتماعی
سبک زندگی
اینستاگرام
سیدمحمد
دادگران
dadgaran@yahoo.com
1
AUTHOR
علیرضا
آلقیس
alireza.alegheis@gmail.com
2
دانشجوی دکتری مدیریت رسانه، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکزی، تهران، ایران
AUTHOR
سیدمحمد
دادگران
mohammad_dadgaran@yahoo.com
3
دانشیار گروه مدیریت رسانه و روابط عمومی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکزی، تهران، ایران
LEAD_AUTHOR
محمدرضا
رسولی
moh.rasouli@yahoo.com
4
دانشیار گروه مدیریت رسانه و روابط عمومی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکزی، تهران، ایران
AUTHOR
آتیهکار غلامرضا، اصغر مشبکی و عبدالله نعامی (1395). «عوامل مؤثر در خریدهای لذت باور از راه اینستاگرام»، تحقیقات بازار نوین، سال ششم، شماره 21، 18-1.
1
الیاسی، محمدحسین (1388). «مبانی نظری و عملی اقناع و مجابسازی»، مطالعات راهبردی بسیج، شماره 45، 41-72.
2
ببران، صدیقه و آتیه پوریحیی (1393). «نقش شبکههای اجتماعی مجازی در هویت فرهنگی کاربران»، علوم خبری، شماره 12 و 11.
3
بشیر، حسن، محمدصادق افراسیابی (1392). «شبکههای اجتماعی اینترنتی و سبک زندگی جوانان: مطالعه موردی بزرگترین جامعه مجازی ایرانیان»، تحقیقات فرهنگی ایرانیان، سال پنجم، شماره 1، 62-31.
4
بینگل، اتولر (1376). ارتباطاتاقناعی، ترجمه على رستمی، مرکز تحقیقات و سنجش برنامهای صداوسیما
5
تامپسون، جان بروکشایر (1380). رسانهها و مدرنیته: نظریههای اجتماعی رسانهها، ترجمه مسعود اوحدی، چاپ سوم، تهران: سروش.
6
چنی، دیوید (1378). سبک زندگی، ترجمه علیرضا چاووشی، تهران: وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، دبیرخانه فرهنگ عمومی.
7
دادگران، محمد (1394). مبانی ارتباطجمعی، چاپ بیستم، تهران: فیروزه.
8
ربانی و شیری، (1388) «اوقات فراغت و هویت اجتماعی (بررسی جامعهشناختی الگوهای گذران اوقات فراغت جوانان در تهران»، تحقیقات فرهنگی ایران، سال دوم، شماره 8، 242-209.
9
رحمتی، محمدمهدی و سعادت بخشی (1394). «سبک زندگی و الگوی مصرف مورد مطالعه: تلفن همراه)، تحقیقات فرهنگی ایران، سال هشتم، شماره 4، 142-119.
10
رسولی، محمدرضا (1382) «بررسی مؤلفههای سبک زندگی در تبلیغات تجاری تلویزیون»، علوم اجتماعی، سال دهم، شماره 23، 93- 43.
11
شکارینمین، شیدا و ابراهیم حاجیانی (1393). «بررسی تأثیر شبکههای اجتماعی مجازی (فیسبوک) بر سبک زندگی جوانان»، مدیریت فرهنگی، سال هشتم، شماره 26، 79-63.
12
شهابی، محمود و قدسی بیات (1391). «اهداف و انگیزههای عضویت کاربران در شبکههای اجتماعی مجازی»، مطالعات فرهنگ و ارتباطات، سال سیزدهم، شماره 20، 86-61.
13
صدفی، ذبیحاله و علیرضا محسنیتبریزی (1392). «تببین فرآیند رفتار مشتری مداری مدیریت اقتاع رسانهای تحلیل مسیر عوامل موثر بر مدیریت اقناع تبلیغات شبکههای اینترنتی و ماهوارهای بر خرید و مصرف مخاطبان»، سال چهارم، شماره 1، 192-135.
14
عالمی، مسعود (1390). «انسجام کارکردی، نهادهای اجتماعی و تأثیر آن بر فرایند توسعه»،مجموعهمقالاتهمایشملینهادهایاجتماعیوهمبستگیملی، تهران: تمدن ایرانی.
15
عقیلی، سیدوحید و علی جعفری (1391). «بررسی اهداف آشکار و پنهان شبکههای اجتماعی»، علوم خبری، شماره 4، 55-40.
16
کاستلز، مانوئل (1385). عصر اطلاعات: اقتصاد، جامعه و فرهنگ، حسن چاوشیان، جلد 2، تهران: طرح نو.
17
گیل، دیوید و بریجت ادفر (1384). الفبای ارتباطات، رامین کریمیان و همکاران، پژوهشگاه فرهنگ، هنر و ارتباطات.
18
مرکز افکارسنجی دانشجویان (1394). «عضویت نیمی از ایرانیان در شبکههای اجتماعی»، سایت ایسپا، قابل دسترس در: www.ispa.ir/showpolling.
19
معمار، ثریا (1391). «شبکههای اجتماعی مجازی و بحران هویت (با تأکید بر بحران هویت ایران)»، مطالعات و تحقیقات اجتماعی ایران، دوره اول، شماره 4، 176-155.
20
Bartle, R. (2004), Designing Virtual Worlds, London: Routledge.
21
Boyd, D. M. & Ellison, N. B. (2007). “Social network sites: Definition, history, and scholarship”, Journal of computer mediated Communication, Vol.13, No.1, 210-230.
22
Kietzmann, J. H, Hermkens, K, McCarthy, I. P. & Silvestre, B. S. (2011).“Social media? Get serious! Understanding the functional building blocks of Social media”, Business Horizons, Vol.54, No.3, 241-251.
23
ORIGINAL_ARTICLE
ارائه الگوی جاری عوامل کلیدی موفقیت آموزش از طریق شبکههای اجتماعی: سنتزپژوهی
امروزه استفاده از شبکههای اجتماعی در میان جوانان بهطور چشمگیری گسترش یافته است. در این میان استفاده از این شبکهها در امر آموزش کمی مورد غفلت قرار گرفته است. هدف پژوهش حاضر، بررسی و شناسایی عوامل کلیدی موفقیت آموزش از طریق شبکههای اجتماعی است. رویکرد پژوهش، کیفی و روش آن سنتزپژوهی است. جامعه پژوهش، متشکل از 723 مقاله درباره استفاده از شبکههای اجتماعی در آموزش است که بین سالهای 2018-2007 در مجلات علمی یا کنفرانسهای معتبر ارائه شدهاند. نمونه پژوهش شامل 43 مقاله است که بهصورت هدفمند جمعآوری شدهاند و بر اساس پایش موضوعی، دادهها انتخاب شدند. دادههای پژوهش از تحلیل کیفی اسناد مورد مطالعه، گردآوری شدهاند. بر اساس تجزیهوتحلیل دادهها، عوامل کلیدی موفقیت شبکههای اجتماعی در امر آموزش در 4 بُعد، 9 عامل و 41 مقوله طبقهبندی شدند. این ابعاد شامل بُعد ساختاری (مشتمل بر عوامل سازمانی و کیفیت شبکهها)؛ بُعد سیستمهای مدیریتی (مشتمل بر عوامل سیستم مدیریت یادگیری، مدیریت محتوا و مدیریت شبکه)؛ بُعد رفتاری (مشتمل بر عوامل یادگیرنده و یاددهنده) و ُبعد زمینهای (مشتمل بر عوامل فناوری و فرهنگی) میباشند. در پایان، الگوی جاری عوامل موفقیت آموزش از طریق شبکههای اجتماعی با توجه به پژوهشهای موجود ترسیم شده است.
https://rahbordfarhangi.csr.ir/article_117821_58bfd696ee0de58207cf20859d9867ff.pdf
2019-02-20
115
145
شبکههای اجتماعی
آموزش
عوامل موفقیت و سنتزپژوهی
میثم
غلامپور
meysam.gholampoor@birjand.ac.ir
1
دانشجوی دکترای برنامهریزی درسی، دانشگاه بیرجند ، بیرجند، ایران
LEAD_AUTHOR
محمدعلی
رستمینژاد
marostami@birjand.ac.ir
2
دکترای تکنولوژی آموزشی، استادیار گروه علوم تربیتی و روانشناسی دانشگاه بیرجند، بیرجند، ایران
AUTHOR
محمد
اکبری بورنگ
akbaryborng2003@birjand.ac.ir
3
دکترای برنامهریزی درسی، استادیار گروه علوم تربیتی و روانشناسی دانشگاه بیرجند،بیرجند، ایران
AUTHOR
سیما
قرآنی سیرجانی
simaghorani@birjand.ac.ir
4
دانشجوی دکترای برنامهریزی درسی، دانشگاه بیرجند، بیرجند، ایران
AUTHOR
امامیریزی، کبری (1395). «تأثیر استفاده از شبکههای اجتماعی مجازی بر پیشرفت تحصیلی دانشجویان»، راهبرد آموزش در علوم پزشکی، سال نهم، شماره 3، 213-206.
1
چراغملایی، لیلا، پروین کدیور و غلامرضا صرامی (1393). «استفاده از شبکههای اجتماعی مجازی در امر آموزش- فرصتها و چالشها»، اندیشههای نوین تربیتی، سال دهم، شماره 3، 29-51.
2
حیدری، حامد، محمود البرزی، محمود و مرتضی موسیخانی (1395). «عوامل مؤثر بر ترغیب دانشجویان به استفاده از شبکههای اجتماعی بهعنوان یک شبکه آموزش مجازی». تعامل انسان و اطلاعات، سال سوم، شماره 2، 69-56.
3
رستمینژاد، محمدعلی، اسماعیل زارعیزوارکی و ناصر مزینی (1395). طراحی آموزشهای مبتنیبر وب، انتشارات دانشگاه بیرجند.
4
رضائی، روحالله، لیلا صفا، و منصوره ادیبی (1395). «عوامل مؤثر بر قصد استفاده از شبکه اجتماعی تلگرام در فعالیتهای آموزشی در بین دانشجویان دانشگاه فردوسی مشهد»، پژوهشهای ارتباطی، سال بیستوسوم، شماره 3، 64-37.
5
زارعی زوارکی، اسماعیل و حمیدرضا قربانی (1394). «تأثیر شبکههای اجتماعی مجازی بر یادگیری زبان انگلیسی دانشآموزان»، فناوری آموزش و یادگیری، سال اول، شماره 3، 36-23.
6
کریمی، نازیلا و بیبی عشرت زمانی (1396). «شناسایی و ارزشیابی میزان مطلوب بودن سامانه مدیریت آموزش و یادگیری فرهنگیان از دیدگاه کارکنان ستادی»، رهیافتی نو در مدیریت آموزشی، سال هشتم، شماره 2، 300-283.
7
مالمیر، مرتضی، محمد زارع، نرگس فیضآبادی و راحله ساریخانی (1395). «تأثیر شبکههای اجتماعی مجازی بر پیشرفت تحصیلی و یادگیری دانشجویان پرستاری در آموزش زبان انگلیسی»، آموزش در علوم پزشکی، سال شانزدهم، شماره 33، 272-265.
8
مرکز افکار سنجی دانشجویان ایران (1397). بررسی روندی دیدگاه مردم نسبت به شبکههای اجتماعی و میزان مصرف آن، تهران: مرکز افکار سنجی دانشجویان ایران وابسته به جهاد دانشگاهی.
9
موحدی، منیره، محمدصادق اسماعیلیفر و نادیا غلامیپور (1394). «تأثیر یادگیری تلفیقی مبتنی بر شبکههای اجتماعی بر خودکارآمدی دانشآموزان متوسطه دوم در درس ریاضی»، فناوری آموزش و یادگیری، 1 سال اول، شماره 3، 22-7.
10
Abedin, B, Abedin, B, Talaei Khoei, T & Ghapanchi, A. R. (2013). A Review of Critical Factors for Communicating With Customers on Social Networking Sites, The International Technology Management Review, Vol.3, No.4, 208-218.
11
Akcaoglu, M. & Bowman, N. D. (2016). Using Instructor-led Facebook Groups to Enhance Students’ Perceptions of Course Content, Computers in Human Behavior, Vol.65, No.1, 582-590.
12
Al-Fadhli, S. (2008). Students' Perceptions of E-learning in Arab Society: Kuwait University as a case study, E-Learning and Digital Media, Vol.5, No.4, 418-428.
13
Ali, A. Ramay, M. I. & Shahzad, M. (2011). Key Factors for Determining Student Satisfaction in Distance Learning Courses: A Study of Allama Iqbal Open University (AIOU) Islamabad, Pakistan, Turkish Online Journal of Distance Education, Vol.12, No.2, 114-127.
14
Al-Mukhaini EM, Al-Qayoudhi WS & Al-Badi AH.(2014). Adoption Of Social Networking In Education: A Study Of The Use Of Social Networks By Higher Education Students In Oman, Journal of International Education Research, Vol.10, No.2, 143-154.
15
Alqahtani, S. (2016). Soclal Networking framework for Universities in saudi Arabia. International Conferences ITS, ICEduTech and STE: 277-280.
16
Alvarez, I. M. & Olivera-Smith, M. (2013). Learning in social networks: rationale and ideas for its implementation in higher education, Education Sciences, Vol.3, No.3, 314-325.
17
Balcikanli, C.(2015). Prospective English language teachers’ experiences in Facebook: Adoption, use and educational use in Turkish context, International Journal of Education and Development using Information and Communication Technology (IJEDICT), Vol.11, No.3, 82-99.
18
Berson, I.R., and Berson, M.J. (2003). Digital Literacy for Effective Citizenship, Social Education, Vol.67, No.3, 164-168.
19
Bosch TE. (2009). Using online social networking for teaching and learning: Facebook use at the University of Cape Town, Communicatio: South African Journal for Communication Theory and Research, Vol.35, No.2, 185-200.
20
Boyd, D. M., & Ellison, N. B. (2007). Social network sites: Definition, history, and scholarship, Journal of computer mediated Communication, Vol.13, No.1, 210-230.
21
Bozkurt, A. Karadeniz, A. & Kocdar, S.(2017). Social Networking Sites as Communication, Interaction, and Learning Environments: Perceptions and Preferences of Distance Education Students, Journal of Learning For Development, Vol.4, No.3, 348-356.
22
Brady K. P, Holcomb L. B, Smith BV. (2010). The Use of Alternative Social Networking Sites in Higher Educational Settings: A Case Study of the E-Learning Benefits of Ning in Education, Journal of Interactive Online Learning, Vol.9, No.2, 151-170.
23
Bremer, C. (2012). “New format for online courses: the open course future of learning”, paper presented at the eLearning Baltics (5th International eLBa Conference), Rostock: 63-90.
24
Bristy, J. F.(2016). Factors Affecting the Adoption of Social Network: A Study of Facebook Users in Bangladesh, The Journal of Social Media in Society, Vol.5, No.1, 137-159.
25
Callaghan, G. & Fribbance, I. (2016). The use of Facebook to build a community for distance learning students: a case study from the Open University, Open Learning: The Journal of Open, Distance and e-Learning, Vol.31, No.3, 260-272.
26
Casey, D. M, (2008). A journey to legitimacy: The historical development of distance education through technology, TechTrends, Vol.52, No.2, 45–51.
27
Cooper, H. & Hedges, L. V. (2009). Research Synthesis as a scientific process. In H. Cooper, L. V. Hedges, and J. C. Valentine (eds.), The Handbook of Research synthesis and meta-Analysis (pp.3-16), US: Russell Sage.
28
Cooper, H., & Hedges, L. V. (2009). Research Synthesis as a scientific process. In H. Cooper, L. V. Hedges, and J. C. Valentine (eds.), The Handbook of Research synthesis and meta-Analysis, New York: Russell Sage Foundation.
29
Correa, T. Hinsley, A. W. & De Zuniga, H. G. (2010). Who interacts on the Web?: The intersection of users’ personality and social media use, Computers in Human Behavior, Vol.26, No.2, 247-253.
30
Cortés JA & Lozano JO.(2014). Social Networks as Learning Environments for Higher Education, International Journal of Artificial Intelligence and Interactive Multimedia, Vol.2, No.7, 63-69.
31
Dursun, O.O & Cuhadar, C. (2015). Cognitive absorption levels of social network users, Trakya University Journal of Social Sciences, Vol.17, No.1, 241-253.
32
Eke, C.L & Singh, Sh.(2018). Social networking as a strategic tool in the management of school-based violence, South African Journal of Education, Vol.38, No.1, 1-8.
33
Froment, F, Garcia Gonzalez, J.A. & Bohorquez, M.R.(2017). The Use of Social Networks as a C1ommunication Tool between Teachers and Students: A Literature Review, The Turkish Online Journal of Educational Technology, Vol.16, No.4, 126-144.
34
Geczy P, Izumi N, Hasida K, Mori A, Eto K, & Hirano S. (2014). Social intelligence technologies: menace or aid? The International Journal of Science in Society, Vol.5, No.3, 47-56.
35
Gunduz, S.(2017). Relationship Between Social Networks Adoption and Social Intelligence, European Journal of Education Studies, Vol.3, No.6, 199-214.
36
Habib, S, Saleem, S & Mahmood, Z. (2013). Development and validation of social intelligence scale for university students, Pakistan Journal of Psychological Research, Vol.28, No.1, 65-83.
37
Hung HT & Yuen SCY. (2010). Educational use of social networking technology in higher education, Teaching in Higher Education, Vol.15, No.6, 703-714.
38
Jordan, K & Weller, W.(2018). Academics and Social Networking Sites: Benefits, Problems and Tensions in Professional Engagement with Online Networking, Journal of Interactive Media in Education, Vol.1, 1-9.
39
Jovanovic J, Chiong R & Weise TH.(2012). Social Networking, Teaching, and Learning, Interdisciplinary Journal of Information, Knowledge, and Management, Vol.7, 38-43.
40
Karimi, L. Khodabandelou, R. Ehsani, M. & Ahmad, M. (2014). Applying the Uses and Gratifications Theory to Compare Higher Education Students’ Motivation for Using Social Networking Sites: Experiences from Iran, Malaysia, United Kingdom, and South Africa, Contemporary Educational Technology, Vol.5, No.1, 53-72.
41
Khorasani, A. Alami, F. & Razavizadeh, Sh.(2014). Identifying the Critical Success Factors in the academic E-Learning Centers (Qualitative Study), Information Communication Technology in Educational Sciences, Vol.7, No.2, 26, 5-37.
42
Kirschner PA, Karpinski AC.(2010). Facebook® and academic performance, Computers in Human Behavior, Vol.26, No.6, 1237-1245.
43
Lawler JP, Molluzzo JC & Doshi V. (2012). An Expanded Study of Net Generation Perceptions on Privacy and Security on Social Networking Sites (SNS), Information Systems Education Journal (ISEDJ), Vol.10, No.1, 21-36.
44
Li, J, & Greenhow, C. (2015). Scholars and social media: Tweeting in the conference backchannel for professional learning, Educational Media International, Vol.52, No.1, 1–14.
45
Liyanagunawardena T R, Adams A A, and Williams Sh A(2013). MOOCs: A Systematic Study of the Published Literature 2008-2012, The International Review of Research in Open and Distance Learning Journal (IRRODL), Vol.14, No.3, 202-227.
46
Lockyer L & Patterson P.(2008). Integrating social networking technologies in education: a case study of a formal learning environment, IEEE International Conference on Advanced Learning Technologies (pp. 529-533), Santander, Spain, 1-5 July 2008. Los Alamitos, California.
47
Maben, S & Helvie-Mason, L.(2017). When Twitter Meets Advocacy: A Multicultural Undergraduate Research Project From a First-Year Seminar, International Journal of Teaching and Learning in Higher Education, Vol.29, No.1, 162-176.
48
Moffett, J. (2015). Twelve tips for “flipping” the classroom, Medical Teacher, Vol.37, No.4, 331-336.
49
Ngozi, E.Ch & Madu, I.CH.(2015). Age Factor in Business Education Students’ Use of Social Networking Sites in Tertiary Institutions in Anambra State, Nigeria, International Journal of Higher Education, Vol.4, No.4, 113-118.
50
Parameswaran, M. and Whinston, A.B. (2007) ‘Research Issues in Social Computing’, Journal of the Association for Information Systems, Vol.8, No.6, 336–350.
51
Prashar A. (2015). Assessing the flipped classroom in operations management: A pilot study, Journal of Education for Business, Vol.90, No.3, 126-38.
52
Ractham P & Firpo D.(2011). Using Social Networking Technology to Enhance Learning in Higher Education: A Case Study using Facebook, Proceedings of the 44th Hawaii International Conference on System Sciences, 1-10.
53
Reychav, I. Ndicu, M. & Wu, D. (2016). Leveraging social networks in the adoption of mobile technologies for collaboration, Computers in Human Behavior, Vol.58, 443-453.
54
Roblyer MD, McDaniel M, Webb M, Herman J, Witty JV. (2010). Findings on Facebook in higher education: A comparison of college faculty and student uses and perceptions of social networking sites, Internet and Higher Education Jurnal; Vol.13, No.3, 134-140.
55
Schlenkrich L & Sewry DA (2012). Factors for Successful Use of Social Networking Sites in Higher Education, South African Computer Journal, Vol.49, 12-24
56
Seevers, M.T, Johnson, B. R & Darnold, T.C.(2015). Social Networks In The Classroom: Personality Factors As Antecedents Of Student Social Capital, American Journal Of Business Education, Vol.8, No.3, 193-206.
57
Senen Balcikanli, G.(2012). Social Networking In Physical Education: Undergraduate Students’ Views on Ning, Turkish Online Journal of Distance Education, Vol.13, No.2, 277-290.
58
Shee, D. Y. & Wang, Y. S. (2008). Multi-criteria evaluation of the web-based e-learning system: A methodology based on learner satisfaction and its applications, Computers & Education, Vol.50,No.3, 894-905.
59
Stachowiak, B. (2014). The Presence of Polish Academics on Social Networking Websites for Academics, Using the Example of Employees of Nicolaus Copernicus University, Universal Journal of Educational Research, Vol.2, No.1, 64-68.
60
Teclehaimanot B & Hickman T. (2011). Student-Teacher Interaction on Facebook: What Students Find Appropriate, TechTrends, Vol.55, No.3, 19-30.
61
Tiryakioglu F, Erzurum F.(2011). Use of Social Networks as an Education Tool, Contemporary Educational Technology, Vol.2, No.2, 135-150.
62
Umoh, U. E & Etuk, E.N.(2016). Students’ Involvement in Social Networking and Attitudes towards Its Integration into Teaching, International Education Studies, Vol.9, No.9, 250-260.
63
Usluel YK & Mazman SG. (2009). Social Networks Adoption Scale, Educational Sciences & Practice, Vol.8, No.15, 137-157.
64
Veletsianos, G & Kimmons, R. (2016). Scholars in an increasingly open and digital world: How do education professors and students use Twitter?. Internet and Higher Education Journal, Vol.30, 1-10.
65
Vural, O. F.(2015). Positive and Negative aspects of using Social Networks in Higher Education: in focus group Study, Educational Research and Reviews Journal, Vol.10, No.8, 1147-1166.
66
William FP.(2009). Social networking sites: How to Stay Safe Sites, Multi-State Information Sharing & Analysis Center (MS-ISAC), Vol.4, No.3, 1-5.
67
Yousef Zaidieh AJ.(2012). The Use of Social Networking in Education: Challenges and Opportunities, World of Computer Science and Information Technology Journal (WCSIT), Vol.2, No.1, 18-21.
68
Yu, H. Miao, Ch. Leung, C. & White, T.J. (2017). Towards AI-powered personalization in MOOC learning, Science of Learning Journal, Vol.2, No.15, 1-5.
69
ORIGINAL_ARTICLE
بررسی راهبردهای ارتقاء اخلاق شهروندی در شهر تهران
هدف اصلی این پژوهش پیشنهاد راهبردهایی بهمنظور ارتقاء اخلاق شهروندی در شهر تهران بوده است. بر این مبنا، استراتژی پژوهشی در این تحقیق شناسایی و بررسی میزان تأثیر متغیرهایی در نظر گرفته شد که امکان دستکاری و تغییر وضعیت آنها برای مدیران شهری فراهم باشد. در همین راستا، استراتژی این پژوهش بهجای انجام پیمایش کلی در سطح شهر و سنجش کلی میزان پایبندی شهروندان تهرانی به اصول و ارزشهای اخلاق شهروندی و عوامل فردی مؤثر بر آن، پیمایش بهصورت مقایسهای و معطوف به سنجش میزان تأثیر دو متغیر میزان فضای ارتباطی در محلهی مورد سکونت و میزان تعامل و همزیستی با دیگری ناشناس بر روی میزان پایبندی به اخلاق شهروندی سامان داده شده است. بر مبنای یافتههای بهدستآمده، از میان دو متغیر رقیب، تأثیر متغیر میزان تعامل و همزیستی با دیگری ناشناس بر متغیر اخلاق شهروندی مورد تائید قرار گرفت و در مقابل تأثیر میزان فضای ارتباطی بر میزان پایبندی به اخلاق شهروندی مورد تائید شواهد تجربی قرار نگرفت. با توجه به این نتایج، محور اصلی راهبردهای پیشنهادی، بر در نظر گرفتن تسهیلاتی در دریافت خدمات مختلف ارائه شده از سوی شهرداری تهران به گروهها بهجای محوریت ارائه خدمات متمرکز شده است.
https://rahbordfarhangi.csr.ir/article_117822_13c43277889fc2d0237f7da33bae05bf.pdf
2019-02-20
147
185
اخلاق شهروندی
میزان فضای ارتباطی
میزان تعامل با دیگری ناشناس
بهاره
آروین
bahare.arvin@gmail.com
1
عضو هیئت علمی گروه جامعهشناسی دانشگاه تربیت مدرس ، تهران، ایران
LEAD_AUTHOR
مسلم
قماشلویان
srsh.omid@gmail.com
2
کارشناسی ارشد جامعهشناسی
AUTHOR
افشارکهن، جواد و رسول ربانی (۱۳۸۶). «بحران شهرنشینی در ایران: درآمدی جامعهشناختی بر آسیبشناسی مسائل جامعه شهری در ایران، مطالعه موردی: شهر اصفهان»، علوم اجتماعی دانشکده ادبیات و علوم انسانی فردوسی مشهد، سال چهارم، شماره 1، 57-35.
1
اودرخانی، مهدیه، سیدرضا صالحیامیری و مهدی پورقاسم میانجی (۱۳۹۲). «نقش شهرداری تهران در ارتقای اخلاق شهروندی (شهرداری منطقه ۱۷ تهران)»، مطالعات مدیریت شهری، سال پنجم، شماره 15، ۹۷-۸۵.
2
پارک، ازرا (1358). مفهوم شهر 2. مطالعات شهری و منطقهای، رفتار انسانی در محیط شهری، ترجمه گیتی اعتماد، تهران: گروه مطالعات شهری و منطقهای.
3
تاجبخش، کیان (1387) آرمانشهر: فضا، هویت و قدرت در اندیشه اجتماعی معاصر، ترجمه افشین خاکباز، تهران: نی.
4
دورکیم، امیل (1387) درباره تقسیم کار اجتماعی، ترجمه باقر پرهام، چاپ سوم، تهران: مرکز.
5
ذکایی، سعید (1381) «اخلاق شهروندی: رابطه هویتیابی و ارزشهای دیگرخواهانه»، نامه انجمن جامعهشناسی ایران، شماره 4، 78-60.
6
زهتابیزدی، یاسر (1389) «بررسی میزان آگاهی، نگرش و رفتار زیستمحیطی اساتید دانشگاههای شهر تهران»، پایاننامه کارشناسی ارشد، دانشگاه پیام نور.
7
زیمل، گئورگ (۱۳۷۲)«کلانشهر و حیات ذهنی»، ترجمه یوسف اباذری، نامه علوم اجتماعی، سال سوم، شماره 6، ۶۶-۵۳
8
سوندرز، پیتر (1392) نظریه اجتماعی و مسئله شهری، ترجمه محمود شارعپور، تهران: تیسا.
9
شکوئی، حسن (1369) جغرافیای اجتماعی شهرها، اکولوژی اجتماعی شهر، تهران: دفتر مرکزی جهاد دانشگاهی.
10
شیانی، ملیحه (۱۳۸۸) «تحلیلی بر وضعیت شهروندی در شهر تهران: نگاهی بر مدیریت شهری»، مطالعات اجتماعی ایران، سال سوم، شماره 2 (پیاپی6)، 53-38.
11
صالحیعمران، ابراهیم، علی آقامحمدی (1387). «بررسی دانش، نگرش و مهارتهای زیستمحیطی معلمان آموزش دوره ابتدایی استان مازندران»، تعلیم و تربیت، سال بیستوچهارم، شماره 95، 118-91.
12
فنی، زهره (۱۳۸۸) «بررسی ابعادی از تحولات جغرافیای فرهنگی شهر (مطالعه موردی: مناطق ۱ و ۱۲ شهر تهران)»، پژوهشهای جغرافیای انسانی، شماره 68، 54-37.
13
فیالکوف، یانکل (1383). جامعهشناسی شهر، ترجمه عبدالحسین نیکگهر، تهران: آگه.
14
کاشانی، مجید (۱۳۹۰). «میزان اثربخشی ایستگاههای آموزش شهروندی بر شهروندان تهران»، طرح پژوهشی، معاونت امور اجتماعی و فرهنگی اداره کل مطالعات اجتماعی و فرهنگی شهرداری تهران.
15
کاظمی، عباس و محمد رضایی (۱۳۸۸). «شهر بیانضباط و محدودیتهای ظهور شهروندی در ایران»، مطالعات اجتماعی ایران، سال سوم، شماره 2 (پیاپی6)، 37-23.
16
------ (1385). «شهر بیانضباط و محدودیتهای ظهور شهروندی با تأکید بر فرهنگ ترافیک در تهران». مجموعه مقالات نخستین همایش انسانشناسی فرهنگی و اخلاق شهروندی.
17
کوثری، مسعود و سیدمحمود نجاتیحسینی (1390). محله و توسعه فرهنگی، تهران: موسسه نشر شهر.
18
کوثری، مسعود، سیدمحمود نجاتیحسینی، حسین ایمانی جاجرمی و علی گلی (1387). «توسعه فرهنگی تهران (برنامهریزی محلهای)»،به سفارش مرکز مطالعات فرهنگی شهر تهران، سازمان فرهنگی و هنری شهرداری تهران، تهران: وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی.
19
گودرزی، نسرین (1390) «بررسی عوامل مؤثر بر رعایت اخلاق شهروندی در شهر تهران (با تأکید بر مناطق ۳، ۸، ۱۰)»، پایاننامه کارشناسی ارشد، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد تهران مرکز.
20
مخلصیان، سپیده (1391). «بررسی امکانسنجی محلات پایدار شهری (نمونه: محله نازیآباد تهران)»، پایاننامه کارشناسی ارشد، دانشکده علوم اجتماعی، دانشگاه علامه طباطبایی.
21
معصومی، سلمان (1390). توسعه محلهای در راستای پایداری کلانشهر تهران، تهران: جامعه و فرهنگ.
22
ممتاز، فریده و فرامرز رفیعپور (1381). جامعهشناسی شهر، تهران: شرکت سهامی انتشار.
23
هاشمیانفر، سیدعلی و محمد گنجی (1388). «تحلیلی بر فرهنگ شهروندی در شهر اصفهان»، جامعهشناسی کاربردی، سال بیستم، شماره 1 (پیاپی33)، 44-25.
24
ORIGINAL_ARTICLE
شناسایی عوامل مؤثر جهت تبدیل دانشگاهها به دانشگاه کارآفرین
پژوهش حاضر با هدف شناسایی عوامل مؤثر جهت تبدیل دانشگاهها به دانشگاه کارآفرین صورت گرفت. در این راستا، ابتدا به بررسی ادبیات و مبانی نظری موجود در این حوزه پرداخته و پس از استخراج عوامل موجود در ادبیات پژوهش، این عوامل دستهبندی و در قالب پیشنویس پرسشنامه محقق ساخته طراحی گردید. سپس با استفاده از مصاحبه نیمه ساختمند با متخصصان حوزه کارآفرینی، عوامل استخراجشده بررسی و ماحصل آن رد تعداد کمی از آنها و تأیید دیگر عوامل شناساییشده گردید. در مرحله بعد بر اساس عوامل شناساییشده، به بررسی وضعیت موجود دانشگاه الزهرا (س) در اینخصوص پرداخته شد. این پژوهش از نظر هدف، کاربردی، از نظر رویکرد، کمی و از لحاظ گردآوری دادهها، توصیفی از نوع پیمایشی محسوب میشود. جامعه آماری پژوهش مشتمل بر اعضای هیئتعلمی دانشگاه الزهرا (س) برابر با 344 نفر است که با استفاده از جدول مورگان، 182 نفر از آنها از طریق نمونهگیری طبقهای نسبتی بهعنوان نمونه پژوهش انتخاب شدند. ابزار گردآوری دادهها پرسشنامه محقق ساخته بود. در بخش نخست پژوهش، یافتهها حاکی از شناسایی 8 عامل و 50 شاخص مشتمل بر عامل رهبری کارآفرینانه (8 شاخص)، عامل ساختار سازمانی کارآفرینانه (4 شاخص)، عامل آموزش کارآفرینی (9 شاخص)، عامل فرهنگ کارآفرینانه (9 شاخص)، عامل اعضای هیئتعلمی و کارکنان خلاق و نوآور (7 شاخص)، عامل بازاریابی کارآفرینانه (4 شاخص)، عامل تأمین اقدامات حمایتی کارآفرینانه (4 شاخص)، عامل تجاریسازی تحقیقات (5 شاخص) است که همه آنها تأیید شدند. در بخش دوم پژوهش که بر مبنای عوامل شناساییشده، به بررسی وضعیت دانشگاه الزهرا (س) پرداخته شد، یافتهها حاکی از آن است که دانشگاه الزهرا (س)، جز در عامل «ساختار سازمانی کارآفرینانه»، در سایر عوامل شناساییشده در وضعیت مطلوبی به سر نمیبرد.
https://rahbordfarhangi.csr.ir/article_117824_64dcb1ab9958ba5845a95ea23a5286c7.pdf
2019-02-20
187
208
کارآفرینی
دانشگاه کارآفرین
فرهنگ کارآفرینی
ساختار کارآفرینانه
هدی سادات
محسنی
sadatmohseni@alzahra.ac.ir
1
استادیار و عضو هیئتعلمی دانشگاه الزهرا (س)، تهران، ایران
AUTHOR
ابراهیمزاده، فریمان، پریوش جعفری، و محمود احمدپورداریانی (1386). «مطالعه وضعیت ویژگیهای کارآفرین در دانشجویان رشته کامپیوتر منطقه 9»، دانشگاه آزاد اسلامی بهمنظور ارائه راهکارهای توسعه کارآفرینی، مجموعه مقالات همایش ملی آموزش عالی و کارآفرین، نشر دانشگاه الزهرا(س).
1
احمدپور داریانی و همکاران (1377). ارائه الگوی پرورش مدیران کارآفرین، رساله دکتری رشته مدیریت دولتی، دانشگاه تربیت مدرس.
2
احمدپورداریانی، محمود (1384). کارآفرینی: تعاریف، مفاهیم، الگوها، چاپ ششم، تهران: پردیس 57.
3
انتظاری، یعقوب (1383). «بنگاه مشتق از دانشگاه»، نامه آموزش عالی، سال اول، شماره 5.
4
ایمانی، محمدنقی(1384). بررسی نقش دانشگاهها در آمادهسازی دانشآموختگان کارآفرین بهمنظور ارائه مدل نظری برای تدوین برنامههای کارآفرینی در دانشگاهها، رساله دکتری در رشته مدیریت آموزشی: تهران: دانشگاه آزاد اسلامی.
5
حسن مرادی، نرگس (1384). تدوین الگوی مناسب ایجاد دانشگاه کارآفرین، رساله دکتری در رشته مدیریت آموزشی، تهران: دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات.
6
سریعالقلم، آرزو (1386). نقش دانشگاهها و مؤسسات آموزش عالی در کارآفرینی دانشجویان و فارغالتحصیلان دانشگاهی، مجموعه مقالات همایش ملی آموزش عالی و کارآفرینی، دانشگاه الزهرا(س).
7
شاهحسینی، علی (1389). طراحی و تدوین استراتژی جهت ایجاد دانشگاه کارآفرین در دانشگاه آزاد اسلامی با نمونههای کارآفرین فرهنگی و هنری، رساله دکتری.
8
صمدآقایی، جلیل (1378). سازمانهای کارآفرین، تهران: مرکز آموزش مدیریت دولتی تهران.
9
سازمان مدیریت و برنامهریزی کشور (1383). قانون برنامه چهارم توسعه اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی.
10
مشهدیحسینی، مریم (1386). بررسی ساختار سازمانی با ویژگیهای سازمان کارآفرین، رساله کارشناسی ارشد دانشگاه فردوسی مشهد.
11
Anokhin, S. & Schulze, W. S. (2009). “Entrepreneurship, innovation, and corruption”, Journal of business venturing, Vol.24, No.5, 465-476.
12
Clark, B. R. (1998). Creating Entrepreneurial Universities: Organizational Pathways of Transformation. Issues in Higher Education, Elsevier Science Regional Sales, 665 Avenue of the Americas, New York.
13
Dill, D. D. (1995). “University-industry entrepreneurship: the organization and management of American university technology transfer units”, Higher education, Vol.29, No.4, 369-384.
14
Etzkowitz, H et al (2000). “The future of the university and the university of the future: evolution of ivory tower to entrepreneurial paradigm”, Research policy, Vol.29, No.2, 313-330.
15
Eyal, O. & Inbar, D. E. (2003). “Developing a public school entrepreneurship inventory: Theoretical conceptualization and empirical examination”, International Journal of Entrepreneurial Behavior & Research, Vol.9, No.6, 221-244.
16
Guerrero, M. & Urbano, D. (2012). “The development of an entrepreneurial university”, The journal of technology transfer, Vol.37, No.1, 43-74.
17
Guerrero-Cano, M. Kirby, D. & Urbano, D. (2006). “A literature review on entrepreneurial universities: An institutional approach”, In 3rd Conference of Pre-communications to Congresses, University of
18
Hasan, M. & Harris, E. (2009). “Entrepreneurship and innovation in e-commerce”, Journal of Achievements in Materials and Manufacturing Engineering, Vol.32, No.1, 92-97.
19
Leslie, L. L. & Slaughter, S. A. (1997). “The development and current status of market mechanisms in United States postsecondary education”, Higher Education Policy, Vol.10, No.3-4, 239-252.
20
Sherej sharifi, Azita.(2011). “Analyzing the Role of Organizational Factors in Create and Promote Entrepreneurship (Organization Reviewed: Universities and Education Institutions)”, Journal of Basic and Applied Scientific Research, Vol.1. No. 7, 803-807.
21
Strambu-Dima, A. & Veghes, C. (2008). “Entrepreneurial University €“A New Vision On The Academic Competitiveness In A World In Motion”, Annales Universitatis Apulensis Series Oeconomica, Vol.2, No.10, 1-56.
22
Van Vught, F. (1999). “Innovative universities”, Tertiary Education and Management, Vol.5, No.4, 347-355.
23
Yusof, M. & Jain, K. K. (2010). “Categories of university-level entrepreneurship: a literature survey”, International Entrepreneurship and Management Journal, Vol.6, No.1, 81-96.
24
ORIGINAL_ARTICLE
تحلیل راهبردهای حفاظتی و توسعه گردشگری محوطههای تاریخی ایران (رویکرد تصمیمگیری چند شاخصه فازی)
در دوران کنونی، گردشگری میراث از اشکال بسیار مهم و رو به توسعه گردشگری بینالملل به شمار میرود. محوطههای تاریخی اصلیترین منابع گردشگری میراث هستند. برای حفظ اهمیت محوطههای تاریخی و ایجاد جاذبه برای گردشگران، برقراری توازن بین گردشگری و میراث فرهنگی مهمترین دغدغه مسئولان و تصمیمگیران میراث فرهنگی کشور است تا بتوانند برای احیا و حفاظت از این آثار اقدام کنند. در این پژوهش، ضمن شناسایی نقاط قوت و ضعف، فرصتها و تهدیدها در زمینه توسعه گردشگری محوطههای تاریخی ایران (با تأکید بر حفاظت از محوطهها)، برای رتبهبندی راهبردهای حفاظتی توسعه گردشگری محوطههای تاریخی از ترکیب روش تصمیمگیری چند معیاره با برنامهریزی آرمانی و تئوری فازی استفاده شده است. این تحقیق از نظر نتایج، کاربردی است. بهمنظور گردآوری دادهها (با استفاده از روش نمونهگیری هدفمند) از نظرات خبرگان آشنا به حوزه تحقیق استفاده شده است. نتایج این پژوهش نشان میدهد که راهبردهای حفاظتی: «هماهنگی بین سازمان میراث فرهنگی، صنایعدستی و گردشگری، دولت (نیروی انتظامی، شهرداری، وزارت کشور، وزارت اطلاعات، وزارت راه، قوه قضائیه و ...) و کشورها و سازمانهای بینالمللی برای حفاظت از محوطهها»، «تنظیم دستورالعملهایی برای حفاظت، مرمت، نگهداری و مدیریت محوطههای تاریخی» و «رعایت ضوابط حفاظتی اعلام شده از سوی سازمان میراث فرهنگی، صنایعدستی و گردشگری کشور، ضوابط ملی و بینالمللی و ظرفیت محوطههای تاریخی برای انجام عملیات عمرانی (مانند تغییر کاربری، ساخت جاده و ...) مربوط به محوطههای تاریخی» به ترتیب از اولویت بیشتری در توسعه گردشگری محوطههای تاریخی ایران برخوردار هستند.
https://rahbordfarhangi.csr.ir/article_117825_0bb6aa0fbb653dab32f855f4eb59ea85.pdf
2019-02-20
209
241
گردشگری میراث
محوطههای تاریخی
حفاظت
برنامهریزی آرمانی
تئوری فازی
حمید
ضرغام بروجنی
zargham@atu.ac.ir
1
دانشیار گروه جهانگردی، دانشکده مدیریت و حسابداری، دانشگاه علامه طباطبایی ، تهران، ایران
LEAD_AUTHOR
اکبر
پورفرج
a.pourfaraj@gmail.com
2
دانشیار گروه جهانگردی، دانشکده مدیریت و حسابداری، دانشگاه علامه طباطبایی، تهران، ایران
AUTHOR
علی
مروتی شریفآبادی
alimorovati@yazd.ac.ir
3
دانشیار گروه مدیریت صنعتی، دانشکده اقتصاد، مدیریت و حسابداری، دانشگاه یزد، یزد، ایران
AUTHOR
فاطمه
عزیزی
azizi.fateme1750@gmail.com
4
دانشجوی دکتری مدیریت گردشگری، دانشکده مدیریت و حسابداری، دانشگاه علامه طباطبایی، تهران، ایران
AUTHOR
اشرف گنجویی، عادل (1393). «مقایسه عوامل مؤثر بر کیفیت خدمات در ارگهای تاریخی استان کرمان»، پایاننامه کارشناسی ارشد مدیریت جهانگردی، دانشگاه علامه طباطبایی تهران.
1
آزادخانی، پاکزاد و آمنه فتحی (1394). «بررسی نقش میراث فرهنگی و جاذبههای گردشگری در توسعه گردشگری ( نمونه موردی شهرستان گیلانغرب)»، همایش بینالمللی جغرافیا و توسعه پایدار.
2
باورساد، مرضیه و مجتبی انصاری (1395). «مدیریت و توسعه پایدار منظر فرهنگی چشمهعلی ری»، علوم و تکنولوژی محیطزیست، سال هجدهم، شماره 3، 223-235.
3
بهمند، داداله (1394). «بررسی نقش میراث فرهنگی در توسعه گردشگری شهرستان سردشت»، اولین کنگره بینالمللی زمین، فضا و انرژی.
4
پوریوسفزاده، سارا، محمدرضا بمانیان و مجتبی انصاری (1391). «معیارهای مرمت منظر محوطههای تاریخی و طبیعی با تأکید بر محوطه بیستون کرمانشاه»، باغ نظر، سال نهم، شماره 22، 44-35.
5
توحیدی، فائق (1388). آشنایی با میراث فرهنگی آموزش عمومی، چاپ دوم، تهران: سبحان نور.
6
تیموثی، دالنجی (1394). میراث فرهنگی و گردشگری، ترجمه اکبر پورفرج و دیگران، تهران: مهربان نشر.
7
دیوید، فرد. آر. (1393). مدیریت استراتژیک، ترجمه علی پارسائیان و سیدمحمد اعرابی، چاپ سیوچهارم، تهران: دفتر پژوهشهای فرهنگی.
8
شورمیج، رمضانعلی و مژده شوشتری (1393). «شناخت توانها و محدودیتهای گردشگری تاریخی در شهرستان قزوین با استفاده از مدل SWOT»، اولین همایش ملی گردشگری، درآمد و فرصت، همدان.
9
شیرازیان، رضا. (1392). جذابیت در بناها و محوطههای تاریخی، تهران: دستان.
10
صالحیپور، محمدرضا (1394). مدیریت گردشگری میراث فرهنگی (راهنمای عمل)، اصفهان: چهارباغ.
11
ضرغام بروجنی، حمید و سیدمحمد بهشتی (1394). «سهم میراث فرهنگی در توسعه پایدار گردشگری جمهوری اسلامی ایران»، نخستین همایش ملی میراث فرهنگی و توسعه پایدار.
12
ضرغام بروجنی، حمید و علیاصغر شالبافیان (1391). سیاستهای گردشگری کشورها (مطالعهای تطبیقی) ، تهران: مهکامه.
13
عباسزاده، مظفر، اصغر محمدمرادی و الناز سلطاناحمدی (1394). «نقش ارزشهای میراث معماری و شهری در توسعه گردشگری فرهنگی مطالعه موردی: بافت تاریخی ارومیه»، مطالعات شهری، شماره 14، 90-77.
14
فیلدن، برنارد و یوکا یوکیلتو (1393). مدیریت در محوطههای میراث جهانی، ترجمه پیروز حناچی، چاپ سوم، تهران: دانشگاه تهران.
15
موسوی، میرنجف، اسحاق جلالیان و علی باقریکشکولی (1393). «نقش مصنوعات معنادار فرهنگی در توسعه گردشگری شهری در شهرهای حوزه خلیجفارس با تأکید بر موسیقی (مطالعه موردی: بوشهر)»، دهمین همایش ملی علمی-فرهنگی خلیجفارس، مرکز گردشگری علمی- فرهنگی دانشجویان ایران.
16
میرحسینی، سیدامیرحسین و هومن بهمنپور (1393). «چالشهای گردشگری در مناطق دارای میراث فرهنگی»، اولین کنگره بینالمللی افقهای جدید در معماری و شهرسازی.
17
Arasli, H. & Baradarani, S. (2014). “European Tourist Perspective on Destination Satisfaction in Jordan’s industries”, Procedia-Social and Behavioral Science, Vol.109, 1416-1425.
18
Baram, U. (2008). “Tourism and Archaeology” In Encyclopedia of Archaeology, edited by Deborah M. Pearsall, Vol.3, 2131-2134.
19
Bell, G. G. & Rochford, L. (2016). “Rediscovering SWOT’s integrative nature: A new understanding of an old framework”, The International Journal of Management Education, Vol.14, No.3, 310-326.
20
Garrod, B., & Fyall, A. (2000). “Managing heritage tourism”, Annals of tourism research, Vol.27, No.3, 682-708.
21
Ghanem, M. M., & Saad, S. K. (2015). Enhancing sustainable heritage tourism in Egypt: challenges and framework of action”, Journal of Heritage Tourism, Vol.10, No.4, 357-377.
22
Gündüz, E. L. I. F. & Erdem, R. A. H. M. I. (2010, July). The perceived impacts of tourism development at cultural heritage sites–Mardin Sample. In The 14th International Planning History Society Conference (pp. 12-15).
23
Han, D. I. (2016). The development of a quality function deployment (QFD) model for the implementation of a mobile augmented reality (AR) tourism application in the context of urban heritage tourism (Doctoral dissertation, Manchester Metropolitan University).
24
Ismagilova, G. Safiullin, L. & Gafurov, I. (2015). “Using Historical Heritage as a Factor in Tourism Development”, Procedia-Social and Behavioral Sciences, Vol.188, 157-162.
25
Joukowsky, M. (1980). A complete manual of field archaeology. Tools and techniques of field work for archaeologists, Prentice-Hall, Inc..
26
Khan, M. I. (2018). “Evaluating the strategies of compressed natural gas industry using an integrated SWOT and MCDM approach”, Journal of Cleaner Production, Vol.172, 1035-1052.
27
Kong, W. H. (2010). Development of a structural model for quality cultural heritage tourism (Doctoral dissertation, Nottingham Trent University).
28
Kruger, C. (2006). Heritage resource management in South Africa: a case study of the Voortrekker Monument Heritage Site, Pretoria (Doctoral dissertation, University of Pretoria).
29
Kumar, K. (2014). “Marketing world heritage sites: a case study of product rejuvenation and promotion of world heritage sites in India”, International Journal of Tourism and Travel, Vol.7, No.(1/2), 14-22.
30
Li, Y. & Lo, L. B. R. (2005). “Opportunities and constraints of heritage tourism in Hong Kong's changing cultural landscape”, Tourism and Hospitality Research, Vol.5, No.4, 322-345.
31
Mabulla, A. Z. (2000). “Strategy for cultural heritage management (CHM) in Africa: A case study”, African Archaeological Review, Vol.17, No.4, 211-233.
32
Mahjouri, M. Ishak, M. B. Torabian, A. Manaf, L. A. & Halimoon, N. (2017). “The application of a hybrid model for identifying and ranking indicators for assessing the sustainability of wastewater treatment systems”, Sustainable Production and Consumption, Vol.10, 21-37.
33
McCluskey, P. & McCluskey, P. (2008). Shark Bay World Heritage Property: Strategic Plan 2008-2020, Department of Environment and Conservation.
34
Merwe, C. D. V. D. (2016). “Tourist guides’ perceptions of cultural heritage tourism in South Africa”, Bulletin of Geography. Socio-economic Series, Vol.34, No.34, 117-130.
35
Millar, S. (1989). “Heritage management for heritage tourism”, Tourism Management, Vol.10, No.1, 9-14.
36
National Department of Tourism. (2011). Final draft national heritage and cultural tourism strategy, Tourism republic of South Africa.
37
Nawi, N. F. B. M. & Choy, E. A. (2014). “Analysis of strengths-weaknesses-opportunities-threats of maliau basin as a World Heritage Site”, Research Journal of Applied Sciences, Vol.9, No.8, 474-480.
38
Nemaheni, T. I. (2006). A cultural heritage resource management plan for Thulamela heritage site (Doctoral dissertation, University of Pretoria).
39
Pesonen, M. Kurttila, M. Kangas, J. Kajanus, M. & Heinonen, P. (2001). “Assessing the priorities using A'WOT among resource management strategies at the Finnish Forest and Park Service, Forest Science, Vol.47, No.4, 534-541.
40
Ramsey, D. & Everitt, J. (2008). “If you dig it, they will come!: Archaeology heritage sites and tourism development in Belize, Central America,” Tourism Management, Vol.29, No.5, 909-916.
41
Rauch, P. Wolfsmayr, U. J. Borz, ... & Mühlberg, C. (2015). “SWOT analysis and strategy development for forest fuel supply chains in South East Europe”, Forest Policy and Economics, Vol.61, 87-94.
42
Ruhanen, L. (2010). “Where's the Strategy in Tourism Strategic Planning? Implications for Sustainable Tourism Destination Planning, Journal of Travel and Tourism Research, Vol.10, No.(1/2), 58-76.
43
Skalna, I. Rębiasz, B. Gaweł, B. Basiura, B. Duda, J. Opiła, J. & Pełech-Pilichowski, T. (2015). Advances in fuzzy decision making, Studies in Fuzziness and Soft Computing. Springer, New York.
44
Somuncu, M & Yigit, T. (2010). “World Heritage Sites in Turkey: Current Status and Problems of Conservation and Management”, Coğrafi Bilimler Dergisi, Vol.8, No.1,1-26.
45
Su, M. M. & Wall, G. (2014). “Community participation in tourism at a world heritage site: Mutianyu Great Wall, Beijing”, China International Journal of Tourism Research, Vol.16, No. 2, 146-156.
46
UNWTO. (2014). Tourism Highlights. http:// www. e-unwto. org/ doi/ pdf/10.18111/9789284416226.
47
Wang, X. P. Zhang, J. & Yang, T. (2014). “Hybrid SWOT approach for strategic planning and formulation in China Worldwide Express Mail Service”, Journal of applied research and technology, Vol.12, No.2, 230-238.
48
Wang, Y. J. Wu, C. & Yuan, J. (2010). “Exploring visitors' experiences and intention to revisit a heritage destination: The case for Lukang, Taiwan”, Journal of Quality Assurance in Hospitality & Tourism, Vol.11, No.3, 162-178.
49
Wang, Z. Yang, Z. Wall, G. Xu, X. Han, F. Du, X. & Liu, Q. (2015). “Is it better for a tourist destination to be a World Heritage Site? Visitors’ perspectives on the inscription of Kanas on the World Heritage List in China”, Journal for Nature Conservation, Vol.23, 19-26.
50
ORIGINAL_ARTICLE
بررسی تأثیر بازارگرایی، قابلیت بازاریابی و قابلیت تجاریسازی نوآوری بر عملکرد شرکتهای بیمه
بازارگرایی که به شرکتها کمک میکند تا از طریق خلق ارزشهای مشتری به عملکرد برتری دست پیدا کنند، قلب تفکر و شیوه بازاریابی مدرن است. هدف این پژوهش بررسی تأثیر بازارگرایی، قابلیتهای بازاریابی و قابلیت تجاریسازی نوآوری بر عملکرد شرکتهای بیمه با توجه به نقش تعدیلگر استراتژیهای بازاریابی و قدرت سازمانی است. پژوهش حاضر از نظر هدف، کاربردی و از نظر شیوه جمعآوری دادهها، توصیفی پیمایشی است. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل نمایندگان شرکت بیمه سینا است. با استفاده از نرمافزار PLS3 برای تجزیهوتحلیل 86 مجموعه پرسشنامه از نمایندگان این شرکت جمعآوری شده است. محققان دریافتند که بازارگرایی شرکتهای بیمه بر قابلیت تجاریسازی نوآوری، عملکرد و قابلیتهای بازاریابی آن شرکتها تأثیر دارد. قابلیتهای بازاریابی شرکتهای بیمه بر عملکرد آن شرکتها تأثیر دارد. قابلیت تجاریسازی نوآوری شرکتهای بیمه بر عملکرد آن شرکتها تأثیر دارد. استراتژیهای بازاریابی، تأثیر قابلیتهای بازاریابی شرکتهای بیمه بر عملکرد آن شرکتها را تعدیل میکند و تعدیل آن مثبت است، اما قدرت سازمانی تأثیر قابلیتهای بازاریابی شرکتهای بیمه، عملکرد آن شرکتها را تعدیل نمیکند. همچنین مشخص شد که قابلیتهای بازاریابی و قابلیت تجاریسازی نوآوری میانجی جزئی هستند.
https://rahbordfarhangi.csr.ir/article_117826_989fcefcbcf691345d70c22da0fb910e.pdf
2019-02-20
243
258
بازارگرایی
عملکرد
قابلیتهای بازاریابی
قابلیتهای تجاریسازی نوآوری
قدرت سازمانی
استراتژیهای بازاریابی
کریم
حمدی
hamdi_karim1@yahoo.com
1
دانشیار مدیریت بازرگانی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد علوم و تحقیقات، تهران، ایران
AUTHOR
خیری، بهرام، شیما پزشکی و شیرین خسروزاده (1393). «بررسی تأثیر بازارگرایی بر بازده عملکرد صنعت هتلداری»، تحقیقات بازاریابی نوین. سال چهارم، شماره 4، 166-144.
1
خیری بهرام، روشنی عارفه (1392). «بررسی نقش میانجیگرانه قابلیتهای بازاریابی در رابطه بین جهتگیریهای استراتژیک و عملکرد سازمان: مطالعه موردی در بانک ملی ایران»، پژوهشگر (مدیریت)، سال دهم، شماره 29: 113-97.
2
Cacciolatti, L. and Lee, S.H. (2016). “Revisiting the relationship between marketing capabilities and firm performance: the moderating role of market orientation, marketing strategy and organisational power”, Journal of Business Research, Vol.69, No.12, 5597-5610.
3
Deshpande, R. and Farley, J. (2004). “Organizational culture, market orientation, innovativeness and firm performance: an international research odyssey”, International Journal of Research inMarketing, Vol.21, No.1, 3-22.
4
Garcia, R. and Calantone, R. (2002). “A critical look at technological innovation typology and innovativeness terminology: a literature review”, Journal of Product Innovation Management: An International Publication of the Product Development & Management Association, Vol.19, No.2, 110-132.
5
Kamboj, S. & Rahman, Z. (2017). “Market orientation, marketing capabilities and sustainable innovation: The mediating role of sustainable consumption and competitive advantage”, Management Research Review, Vol.40, No.6, 698-724.
6
Kim, N. Shin, S. and Min, S. (2016). “Strategic marketing capability: Mobilizing technological resources for new product advantage”, Journal of Business Research, Vol.69, No.12, 5644-5652.
7
Kirca, A.H. Jayachandran, S. and Bearden, W.O. (2005). “Market orientation: a meta-analytic review and assessment of its antecedents and impact on performance”, Journal of Marketing, Vol.69, No.2, 24-41.
8
Li, T. and Calantone, R.J. (1998). “The impact of market knowledge competence on new product advantage: conceptualization and empirical examination”, Journal of Marketing, Vol.62, No.4, 13-29.
9
Lim, J. S. Darley, W. K. & Marion, D. (2017). Market orientation, innovation commercialization capability and firm performance relationships: the moderating role of supply chain influence, Journal of Business & Industrial Marketing, Vol.32, No.7, 913-924.
10
Mu, J. (2015). “Marketing capability, organizational adaptation and new product development performance”, Industrial Marketing Management, Vol.49, 151-166.
11
Najafi-Tavani, S. Sharifi, H. and Najafi-Tavani, Z. (2016). “Market orientation, marketing capability, and new product performance: the moderating role of absorptive capacity”, Journal of BusinessResearch, Vol.69, No.11, 5059-5064.
12
Takata, H. (2016). “Effects of industry forces, market orientation, and marketing capabilities on business performance: an empirical analysis of Japanese manufacturers from 2009 to 2011”, Journal of Business Research, Vol.69, No.12, 5611-5619.
13
Vavra, J. Munzarova, S. Bednarikova, M. and Ehlova, Z. (2011), “Sustainable aspects of innovations”, Economics & Management, Vol.16, 621-627.
14
Zhou, K.Z. and Li, C.B. (2010), “How strategic orientations influence the building of dynamic capability in emerging economies”, Journal of Business Research, Vol.63, No.3, 224-231.
15
Zhou, K.Z. Brown, J.R. and Dev, C.S. (2009), “Market orientation, competitive advantage, and performance: a demand-based perspective”, Journal of Business Research, Vol.62, No.11, 1063-1070.
16
Zhou, K.Z. Li, J.J. Zhou, N. and Su, C. (2008), “Market orientation, job satisfaction, product quality, and firm performance: evidence from China”, Strategic Management Journal, Vol.29, No.9, 985-1000.
17