ORIGINAL_ARTICLE
توسعه فرهنگی و نگرشی به جایگاه و آینده شغلی دانشجویان تحصیلات تکمیلی علوم اجتماعی
پژوهش حاضر باهدف بررسی نگرش به جایگاه و آینده شغلی دانشجویان تحصیلات تکمیلی علوم اجتماعی انجام شده است. روش پژوهشی در این تحقیق مطالعه اسنادی و بهرهگیری از تکنیک مصاحبه باز با دانشجویان تحصیلات تکمیلی واحد علوم و تحقیقات در تمامی گرایشهای رشته جامعهشناسی است. این تحقیق در پی یافتن پاسخی برای سؤال بررسی دیدگاه و نگرش به وضعیت اشتغال در آینده دانشجویان تحصیلات تکمیلی علوم اجتماعی با توجه به تئوریهای جامعهشناختی و روانشناختی مرتبط با مفاهیم اصلی تحقیق است. یافتهها نشان میدهند که دانشجویان گروه ارشد رشته جامعهشناسی دیدگاهی نسبتاً مثبت به جایگاه و تواناییهای خود در آینده شغلیشان داشته و از عوامل انگیزش برای یافتن شغل مناسب با توجه به رشته تحصیلیشان در به دست آوردن تجربه از طریق گذراندن دورههای آموزشی و انجام پروژههای مقطعی در دانشگاه در هنگام تحصیل، به دست آوردن تخصص از طریق کارآموزی در سازمانهای تخصصی و مربوطه و نیز وضعیت مناسب درآمد و همچنین دیدگاهی منفی نسبت به عملکرد دولت در خصوص فراهمنیاوردن فرصتهای شغلی مناسب، درآمد پایین و نیز افزایش بیرویه ظرفیت پذیرش دانشجویان توسط دانشگاهها بدون در نظر گرفتن آینده شغلی آنها پس از فارغالتحصیل شدن دارند.
https://rahbordfarhangi.csr.ir/article_117789_dc1d81d6d98e8bbcc343cf8c170c6932.pdf
2019-06-22
5
22
شغل
استرس شغلی
آینده شغلی
دانشجویان تحصیلات تکمیلی علوم اجتماعی
ابراهیم
شیخ زاده
shekhzadeh_ebrahim@yahoo.com
1
استادیار دانشگاه آزاد، واحد تهران مرکز، ایران
LEAD_AUTHOR
آقاخانی، ابراهیم (1387). فارغالتحصیلی- بیکاری یا اشتغال: همسانسازی میزان فارغالتحصیلان باز نیازهای اشتغال در جامعه، تهران: نیکو روش.
1
ایشرتزر، بروس (1369). بررسی و برنامهریزی زندگی شغلی، ترجمه زندیپور، تهران: فردوس.
2
بلارک، مهدی (1388). «بررسی نگرش و رضایت شغلی در تقویت ارتباطات میان فردی کارکنان اداره پست استان گیلان»، پایاننامه کارشناس ارشد، دانشکده روانشناسی و علوم اجتماعی دانشگاه آزاد واحد تهران مرکز.
3
ترزمیزاده، وحیده (1381). «بررسی دیدگاه زنان روزنامهنگار نسبت به موقعیت شغلی خود»، پایاننامه کارشناس ارشد، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکز دانشکده علوم اجتماعی.
4
خلعتبری، رقیه (1386). «بررسی زمینههای تشکیلدهنده ساختار نظری جامعهشناسی»، پایاننامه، دانشگاه آزاد واحد تهران مرکز، دانشکده روانشناسی و علوم اجتماعی.
5
دلاور، علی (1385). احتمالات و آمار کاربردی در روانشناسی و علوم تربیتی، چاپ سیزدهم، تهران: رشد.
6
دلاور، علی (1385). مبانی نظری و عملی پژوهش در علوم انسانی و علوم اجتماعی، چاپ پنجم، تهران: رشد.
7
رابینز، استیفن (1374). مدیریت رفتار سازمانی، ترجمه: علی پارساییان و محمد اعرابی، موسسه مطالعات و پژوهشهای بازرگانی.
8
راس، رندال و الیزابت آلتمایر (1385). استرس شغلی، ترجمه: غلامرضا خواجهپور، تهران: بازتاب.
9
روشندل، عبدالرضا زکوت (1377). «رضایت شغلی روزنامهنگاران: بررسی نگرش روزنامهنگاران نسبت به حرفه روزنامهنگاری»، مجموعه مقالات دومین سمینار بررسی مسائل مطبوعات ایران، مرکز مطالعات و تحقیقات رسانهها، تهران: وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی.
10
شفیعآبادی، عبدالله (1389). راهنمایی و مشاوره تحصیلی و شغلی (مفاهیم و کاربردها)، چاپ دهم، تهران: سمت.
11
عفافی، مهوش (1389). «اوضاع شغلی و حرفهای روزنامهنگاران ایران در ترازوی نقد»، پایاننامه روانشناسی و علوم تربیتی، دانشگاه آزاد واحد تهران مرکز، دانشکده روانشناسی و علوم اجتماعی.
12
گملچ، والتراچ و ویلبرت چن (1375). «استرس در راه موفقیت: برای مدیران مدارس، ترجمه مهرداد فیروزبخت و خشایار بیگی، تهران: ابجد.
13
لاتام، گریپی (1389). انگیزش شغلی، تاریخچه، پژوهش، نظریه و عمل، ترجمه نسرین ارشدی، تهران: جنگل جاودانه.
14
لوتانز، فرد (1374). رفتار سازمانی، ترجمه: غلامعلی سرمد، چاپ دوم، جلد اول، تهران: موسسه عالی بانکداری.
15
مقیمی، محمد (1385). سازمان و مدیریت رویکرد پژوهشی، چاپ چهارم، تهران: ترمه.
16
مورهد، گرگوری و ریکی گریفین (1396). رفتار سازمانی، ترجمه سید مهدی الوانی و غلامرضا معمارزاده، تهران: مروارید.
17
میرموسوی، فرید (1383). «بررسی تطبیقی نگرشهای دانشجویان رشتههای مختلف تحصیلی نسبت به آینده شغلی خود»، دانشگاه آزاد واحد تهران مرکز، دانشکده روانشناسی و علوم اجتماعی.
18
Cooper, C. L. & Cartwright, S. (1997). “An intervention strategy for workplace stress”, Journal of psychosomatic research, Vol.43, No.1, 7-16.
19
Dainton, M. & Zelley, E. D. (2017). Applying communication theory for professional life: A practical introduction, Sage publications.
20
Sociology, Encyclopædia Britannica, available at: https:// www. britannica. com/ topic/ sociology.
21
ORIGINAL_ARTICLE
آیا خط مشی گذاری عمومی، نیازمند یافتن محور مشترکی بین ابعاد مختلف دانشی مسائل و خط مشی ها است؟
خط مشی های عمومی راهکارهای حل «مسائل» عمومی کشور هستند، مسائلی که «ابعاد» متعدد دارند؛ اما اغلب بسیاری از ابعاد، ازجمله ابعاد دینی و فرهنگی آنها مورد کمتوجهی واقع میشوند. هدف تحقیق حاضر آن است که مشخص شود آیا برای کلنگری و هماهنگی درونی بین ابعاد مختلف دانشی یک مسئله، به شناخت و تعیین «محور مشترکی» برای یکپارچگی بین آنها نیاز هست یا خیر. محوری که میتواند از جنس موضوعی، عملیاتی، فرایندی و ... باشد. در پژوهش حاضر که هدف آن کاربردی است از روش پیمایش بهعنوان روش کمی برای گردآوری و تحلیل دادهها استفاده شده است. جامعه آماری تحقیق، متشکل از دانشجویان مقطع دکتری خطمشیگذاری یا فارغالتحصیلان و دانشجویان مقطع دکتری دیگر رشتهها است، با این خصوصیت که با نهادهای خطمشیگذاری کشور همکاری داشتهاند. روش نمونهگیری، نمونهبرداری هدفمند با تعداد نمونه 30 نفر و ابزار آن، پرسشنامه با گویههای طیف لیکرت بوده است. دادههای بهدستآمده، با روش آزمون یک نمونهای، آزمون گردید و سپس با آزمون فریدمن رتبهبندی صورت گرفت. نتایج آزمونها بیانگر نیاز جدی به شناخت محور مشترکی بین دانشها برای بهکارگیری در خطمشیگذاری عمومی کشور است که در این خصوص، راهبردهایی برای خطمشیگذاران و پژوهشگران ارائه شده است.
https://rahbordfarhangi.csr.ir/article_117790_ed712529be0f25386bf407a743403309.pdf
2019-06-22
23
55
خطمشیگذاری عمومی
تصمیمگیری
علوم
معرفت
فرهنگ
علی
حمیدی زاده
hamidizadeh@ut.ac.ir
1
استادیار دانشگاه تهران
AUTHOR
سید حسین
اخوان علوی
akhavan_alavi@ut.ac.ir
2
استادیار دانشگاه تهران
AUTHOR
عبدالحسین
خسروپناه
khosropanahdezfuli@gmail.com
3
استاد موسسه پژوهشی حکمت و فلسفه ایران
AUTHOR
محمد حسین
رحمتی
mhrahmati@ut.ac.ir
4
استادیار دانشگاه تهران
AUTHOR
سید مهدی
میری
sm.miry@ut.ac.ir
5
دکترای خطمشیگذاری عمومی دانشگاه تهران
LEAD_AUTHOR
ایکاف، راشل (۱۳۸۸). بازآفرینی سازمان، ترجمه تقی ناصر شریعتی و همکاران، تهران: سازمان مدیریت صنعتی.
1
بروجردی، عصمت (1370)، «بعثت حضرت رسول، اتمام حکمت آفرینش»، ندا، سال دوم، پاییز شماره 7، 47-42.
2
بنافی، مسعود و محمد نوروزی (1392). «تحلیلی آسیبشناسانه از ترجمان اسناد بالادستی جمهوری اسلامی ایران در برنامههای عملیاتی: ملاحظات سیاستی»، برنامهریزی و بودجه، سال هجدهم، زمستان، شماره 4، 196-161.
3
پایگاه قوانین مرکز پژوهشهای مجلس شورای اسلامی، (1395). مصوبه شورای عالی اداری در خصوص تصویب ادغام دبیرخانه شوراها، rc.majlis.ir/fa/law.
4
پورعزت، علیاصغر (1387)، «گذار از حصارهای شیشهای معرفتشناسی با تأکید بر الزامات زبانشناختی علوم میانرشتهای»، مطالعات میانرشتهای در علوم انسانی، سال اول، زمستان، شماره 1، 109-91.
5
توسلی، غلامعباس (1386). نظریههای جامعهشناسی، چاپ سیزدهم، تهران: سمت.
6
خامنهای، سیدعلی (1392). چهاردهم شهریورماه، بیانات در دیدار با رئیس و مجلس خبرگان رهبری، www.khamenei.ir.
7
خامنهای، سیدعلی (1395). بیانات در دیدار مسئولان نظام، بیستوپنجم خردادماه، قابل دسترسی در: www.khamenei.ir.
8
خسروپناه، عبدالحسین (1394). روششناسی علوم اجتماعی، تهران: موسسه حکمت و فلسفه ایران.
9
خمینی سیدروحالله (1389)، صحیفه امام، جلد سیزدهم، تهران: موسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی (ره).
10
خورسندی طاسکوه، علی (۱۳۸۸). «تنوع گونهشناختی در آموزش و پژوهش میانرشتهای»، مطالعات میانرشتهای در علوم انسانی، شماره ۴، 83-57.
11
رضایی، امیدوار (1395). گزارش معاون قوانین مجلس درباره تنقیح قوانین، بیستوسوم خردادماه، www.yjc.ir.
12
رضائیان، علی (1380). تجزیهوتحلیل و طراحی سیستمها، تهران: سمت.
13
فرامرز قراملکی، احد، قاسم درزی و منصور پهلوان (1392). «گونهشناسی مطالعات میانرشتهای در قرآن کریم»، مطالعات میانرشتهای در علوم انسانی، سال پنجم، شماره 4، 102-73.
14
فرهنگی، علیاکبر و همکاران (1384). نظریهپردازان و مشاهیر مدیریت، تهران: فرا اندیش.
15
قلیپور، رحمتاله، حسن داناییفرد، علینقی امیری و محمدرضا عطاردی (1394). «مفهومپردازی پدیده شکاف خطمشی در فرایند خطمشیگذاری فرهنگی»، مجلس و راهبرد، سال بیستودوم، شماره 81، 125-91.
16
گلشنی، مهدی (۱۳۸۵). از علم سکولار تا علم دینی، جلد 1، چاپ سوم، تهران: پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی.
17
گلمحمدی، حمید و میترا کرمی (1388). «پنجره واحد، ضرورت ورود به دروازههای تجارت جهانی»، تدبیر، شماره 211، 39-34.
18
میری، سیدمهدی (1397). تفکر رخدادی، تهران: میعاد اندیشه.
19
Ashoff, G. (2005). Enhancing policy coherence for development: justification, recognition and approaches to achievement.
20
Barry, F. King, M. & Matthews, A. (2010). Policy coherence for development: Five challenges, Irish Studies in International Affairs, 207-223.
21
Boulding, K. E. (1956). “General systems theory—the skeleton of science”, Management science, Vol.2, No.3, 197-208.
22
DeNora, T. (2014). Making Sense of Reality: Culture and Perception in Everyday Life, Sage.
23
Egenhofer, C. Van Schaik, L. Kaeding, M. & Hudson, A. (2006). Policy coherence for development in the eu Council: strategies for the way forward, CEPS.
24
Frederickson, H. G., Smith, K. B., Larimer, C. W. & Licari, M. J. (2015). The public administration theory primer, Westview Press.
25
Gomar, J. O. V. (2014). “International targets and environmental policy integration: the 2010 Biodiversity Target and its impact on international policy and national implementation in Latin America and the Caribbean”, Global environmental change, Vol.29, 202-212.
26
Gratton, L. & Truss, C. (2003). “The three-dimensional people strategy: Putting human resources policies into action”, Academy of Management Perspectives, Vol.17, No.3, 74-86.
27
Howlett, M. Ramesh, M. & Perl, A. (2009). Studying public policy: Policy cycles and policy subsystems (Vol.3), Oxford: Oxford university press.
28
Keeny, Ralph, (1982), Decision Analysis: An Overview, Woodwad-Clyde Consultant, San Francisco, California.
29
Klein, J. T. (2006). “A platform for a shared discourse of interdisciplinary education”, In: JSSE-Journal of Social Science Education, Vol.5, No.4, 10-18.
30
Kloth, Chris, (2004), INTER-ORGANIZATION COLLABORATION & PARTNERSHIPS: A CRITICAL ANALYSIS, OD Network Annual Conference, ChangeWorks of the Heartland; Beth Applegate, Applegate Consulting Group.
31
Majone, G. (1996). Temporal consistency and policy credibility: why democracies need non-majoritarian institutions.
32
Meijers, E. & Stead, D. (2004, December). Policy integration: what does it mean and how can it be achieved? A multi-disciplinary review, In Berlin Conference on the Human Dimensions of Global Environmental Change: Greening of Policies-Interlinkages and Policy Integration, Berlin.
33
Mickwitz, P. Aix, F. Beck, S. Carss, D. Ferrand, N. Görg, C. ... & Máñez, M. (2009). Climate policy integration, coherence and governance (No.2), Peer.
34
Morrison, M. (2013), Strategic Business Diagnostic Tools–Theory and Practice, CreateSpace Independent Publishing Platform.
35
Smith, K. B. (2018). The public policy theory primer, Routledge.
36
Van Dijk, Jan, and Anneleen Winters-van Beek, (2009), The perspective of network government. The struggle between hierarchies, markets and networks as modes of governance in contemporary government, ICTs, Citizens and Governance: After the Hype!
37
Waldo, D. (1984). The administrative state : a study of the political theory of American public administration, New York: Holmes & Meier Publishers.
38
White, W. Lunnan A. Nybakk E. and Kulisic, B. (2013), “The Role of governments in renewable energy: The importance of policy consistency”, Biomass and Bioenergy, Vol.57, 57-105.
39
Winship, Christopher, (2006), Policy analysis as puzzle solving, London:Oxford Handbook of Public Policy, Oxford Univeristy Press.
40
Wynne, B. (1992). “Global Environmental Change: Human and Policy Dimensions”, Global Environmental Change, Vol.2, No.2, 11-127.
41
ORIGINAL_ARTICLE
امکانات راهبردی و نتایج سیاسی اتخاذ رویکرد هرمنوتیکی در مواجهه ایران و غرب در عصر جهانیشدن
با پیروزی انقلاب اسلامی ایران در سال 1357، تقابل و چالشهای فرهنگی و اجتماعی ایران با غرب به سطح نظام سیاسی مستقر منتقل شد. بر این اساس، جمهوری اسلامی ایران با فعالسازی راهبرد عدم تعهد در قبال قدرتهای استعمارگر در سیاست بینالملل و نفی هرگونه سلطهجویی و سلطهپذیری، ساخت جدیدی به سیاست خارجی خود بخشید. تحولات جهانی بهخصوص پس از فروپاشی بلوک شرق و پایان جنگ سرد نظم جهانی جدیدی به وجود آورد که در این نظم جهانی جدید، هزینههای پیگیری آرمانهای انقلاب اسلامی و نظام برآمده از آن بهتدریج افزایش یافت. از آنجاکه تحلیلهای متفاوتی از آینده نظم جهانی شده که هر یک از آنها مبانی نظری و تبعات راهبردی خود را داراست؛ پرسش اصلی این مقاله آن است که کدام تحلیل از نظم جهانی در عین وفاداری به اهداف و آرمانهای انقلاب اسلامی، میتواند ما را بهسوی تفاهم نسبی با غرب و کاهش هزینههای تقابل و تعارض کنونی رهنمون سازد؟ در پاسخ به این پرسش و با بهرهگیری از نظریه هرمنوتیک این فرضیه مطرح شده است که تبیین نظم جهان بر اساس رویکرد نظری هرمنوتیک انتقادی، امکانات راهبردی مناسبی برای کاهش هزینههای نظام در عین حفظ ارزشهای آرمانی انقلاب اسلامی را فراهم میسازد. یافتههای این پژوهش که با روش توصیفی- تحلیلی به تجزیهوتحلیل مباحث پرداخته است، نشان میدهد اتخاذ رویکرد معرفتی هرمنوتیک رهاییبخش امکان تدوین سیاستهای راهبردی هماهنگ در حوزههای مختلف چالشهای میان ایران و غرب، راه برونرفت مناسبی برای مسئله یادشده است.
https://rahbordfarhangi.csr.ir/article_117791_b19391578df06011318028a50cc5cf1a.pdf
2019-06-22
57
87
نظم جهانی
جهانیشدن
هرمنوتیک
استراتژی (راهبرد)
سیاست خارجی
غرب
محسن
رضائی جعفری
mohsenrezaei66@yahoo.com
1
دانشجوی دکتری علوم سیاسی دانشگاه اصفهان
AUTHOR
علی
علیحسینی
a.alihosseini@ase.ui.ac.ir
2
استادیار گروه علوم سیاسی، دانشگاه اصفهان
LEAD_AUTHOR
علیرضا
آقاحسینی
a.aghahosseini@ase.ui.ac.ir
3
دانشیار گروه علوم سیاسی دانشگاه اصفهان
AUTHOR
محمدرضا
دهشیری
mohammadreza_dehshiri@yahoo.com
4
دانشیار علوم سیاسی دانشکده روابط بینالملل
AUTHOR
استوری، جان (1388). «جهانیشدن و فرهنگ عامه»، ترجمه حسین پاینده، ارغنون، شماره 24، 318-301.
1
آشـوری، داریوش (1371). «ایدئولوژی، اخلاقیات و فرهنگ»، کلک، شماره 32 و 33.
2
ایمان، محمدتقی (1390). مبانی پارادایمی روشهای کمی و کیفی تحقیق در علوم انسانی، قم: پژوهشگاه حوزه و دانشگاه.
3
بهروز لک، غلامرضا (1386). جهانیشدن و اسلام سیاسی در ایران، تهران: سازمان انتشارات پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی.
4
پالمر، ریچارد (1377). علم هرمنوتیک، ترجمه سعید حنایی کاشانی، چاپ چهارم، تهران: هرمس.
5
تسخیری، محمدعلی (1381). «اسلام، غرب و جهان (کالبدشکافی یک نظریه غربی)»، کتاب نقد، سال ششم، شماره 24 و 25.
6
خور، مارتین (1386). جهانیشدن و جنوب (برخی مباحث انتقادی)، ترجمه احمد ساعی، تهران: قومس.
7
دلانتی، ژرار (1388). جهان- وطنگرایی و خشونت، ترجمه مازیار اسلامی، تهران: سازمان چاپ و انتشارات.
8
دیباج، سیدموسی (1376). «امکان هرمنوتیک سیاست (ورودی تطبیقی به شرایط و مقدمات آن)»، نامه فلسفه، شماره 1.
9
صادقیزاده، سلمان (1393). «چالشهای عمده در تبیین پدیده جهانیشدن»، سیاست، سال اول، شماره 3.
10
قزلسفلی، محمدتقی (1390). «بومیگرایی در عصر جهانیشدنها»، سیاست، شماره 20.
11
قزلسفلی، محمدتقی (1393). «فلسفه سیاسی در عصر جهانی»، راهبرد، سال بیستوسوم، شماره 72.
12
کومسا، آسفاو (1378). «جهانیشدن و منطقهگرایی و تأثیر آن بر کشورهای درحالتوسعه»، اطلاعات سیاسی- اقتصادی، ترجمه اسماعیل مردانی گیوی، شماره 148 و 147.
13
مارتینز، روبن (1388). جهانیشدن و علوم اجتماعی، ترجمه حامد یوسفی، تهران: سازمان چاپ و انتشارات.
14
محمدپور، احمد (a1389). ضد روش: منطق و طرح در روششناسی کیفی، تهران: جامعهشناسان.
15
محمدپور، احمد (b1389). روش در روش (درباره ساخت معرفت در علوم انسانی)، تهران: جامعهشناسان.
16
معینی علمداری، جهانگیر (1380). موانع نشانه شناختی گفتگوی تمدنها، تهران: هرمس.
17
معینی علمداری، جهانگیر (1389). روششناسی نظریههای جدید در سیاست (اثباتگرایی و فرااثباتگرایی)، تهران: انتشارات دانشگاه تهران.
18
نش، کیت (1392). جامعهشناسی سیاسی معاصر: جهانیشدن، سیاست و قدرت، ترجمه محمدتقی دلفروز، تهران: کویر.
19
واعظ، حسامالدین (1378). «جهانیشدن، جهان اسلام و سیاستهای جهانی»، مشکوه، شماره 65-62.
20
Apel, karl- otto(2000). “Globalization and the Need for Universal Ethics”, European Journal of Social Theory, Vol:3, No.2, 137-155.
21
Gadamer, H. G. (1990). Truth and method, New York: Seabury Press.
22
Habermas, J. (1970). “Towards a theory of communicative competence”, Inquiry, Vol.13, No.(1-4), 360-375.
23
Habermas, J. (1988). Der philosophische Diskurs der Moderne: Suhrkamp-Taschenbuch Wissenschaft.
24
MacIntyre, A. (1977). “Epistemological crises, dramatic narrative and the philosophy of science”, The Monist, Vol.60, No.4, 453-472.
25
Neuman, W. L. (1997). Social research methods: qualitative and quantitative approaches, Allyn & Bacon, Needham Heights, USA.
26
Pannenberg, W. (1967). History and Hermeneutic (Vol.4), JCB Mohr (Paul Siebeck).
27
Rawls, J. (2009). A theory of justice, Harvard university press.
28
ORIGINAL_ARTICLE
تبیین جامعهشناختی تأثیر استفاده از شبکه جهانی اینترنت بر اعتماد اجتماعی شهروندان تهران
هدف اصلی این تحقیق تبیین جامعهشناختی تأثیر استفاده از شبکه جهانی اینترنت بر اعتماد اجتماعی ساکنان منطقه 2 شهر تهران است، تحقیق حاضر از لحاظ نحوه گردآوری دادهها، توصیفی از نوع پیمایشی است. جامعه آماری مورد مطالعه این تحقیق، کلیه ساکنان منطقه 2 شهر تهران هستند که طبق سرشماری عمومی نفوس و مسکن در سال 1395 برابر 314112 نفر میباشند. جهت تعیین حجم نمونه از فرمول نمونهگیری کوکران استفاده شده است که حاصل آن انتخاب 385 نفر است و با استفاده از روش نمونهگیری تصادفی ساده افراد نمونه انتخاب شدند، ابزار جمعآوری دادهها پرسشنامه محقق ساخته است که پایایی آن با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ تأیید شد، تجزیهوتحلیل دادهها با استفاده از نرمافزار SPSS22 انجام شد. نتایج تحقیق نشان داد بین سن و میزان اعتماد اجتماعی رابطه معناداری وجود دارد. جنسیت زنان و مردان بر میزان اعتماد اجتماعی تأثیر مثبت دارد. بین پایگاه اقتصادی اجتماعی و اعتماد اجتماعی رابطه معناداری وجود دارد. بین میزان استفاده از اینترنت و میزان اعتماد اجتماعی رابطه معناداری وجود دارد. مدل رگرسیونی نشان میدهد در حالت تعدیلیافته 496/0 درصد از واریانس متغیر میزان اعتماد اجتماعی توسط متغیرهای مدتزمان استفاده، میزان استفاده، الگوی اطلاعاتی و تنوع وبسایتها پیشبینی میشود.
https://rahbordfarhangi.csr.ir/article_117792_80650b5ba1b6e0ff46707ba5a673da62.pdf
2019-06-22
89
115
اینترنت
اعتماد اجتماعی
پایگاه اقتصادی- اجتماعی
تهران
مهرداد
نوابخش
mehrdad_navabakhsh@yahoo.com
1
استاد جامعهشناسی گروه علوم اجتماعی، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
AUTHOR
پاتنام، رابرت (1380). دموکراسی و سنتهای مدنی، محمدتقی دلفروز، تهران: روزنامه سلام.
1
رجبی، موسی (1389). «بررسی میزان اعتماد اجتماعی برحسب پایگاه اجتماعی، اقتصادی در میان دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران شمال»، ارشد پژوهش، تهران: دانشکده مدیریت و علوم اجتماعی.
2
ستاری، جلال (1380). هویتملیوهویتفرهنگی (بیست مقاله در قلمروی تاریخ و فرهنگ)، تهران: مرکز.
3
عاملی، سعیدرضا (1384). «دوفضاییشدن شهر: شهر مجازی ضرورت بنیادین برای کلانشهرهای ایران»، انجمن ایرانی مطالعات و ارتباطات، سال اول، شماره 2 و 3.
4
عاملی، سعیدرضا (1385). «دوفضاییشدن کره زمین و توسعه واقعی- مجازی: شاخصهای کاربردی «ارزیابی فضای وبی ایرانی»، مجموعه مقالات نخستین کارگاه ارزیابی فضای مجازی ایرانی، تهران: شورای عالی اطلاعرسانی و دانشگاه تهران.
5
کاستلز، مانوئل (1383). عصر اطلاعات؛ جامعه شبکهای، ترجمه احمد علیقلیان و افشین خاکباز، تهران: طرح نو.
6
لطیفی، غلامرضا و علی دبیری (1389). «شهر مجازی و هویت شهری»، کتاب ماه علوم اجتماعی، شماره 36.
7
محسنی تبریزی، علیرضا و محمدرضا هاشمی (1390). «تأثیر اینترنت بر هویت اجتماعی دانش آموزان»، مطالعات توسعه اجتماعی ایران، سال سوم، شماره 2.
8
نوابخش مهرداد، فاطمه هاشمینژاد و وحید زادشمپور (1389). «بررسی آثار اینترنت و موبایل در تغییر هویت جوانان 29-15 سال استان مازندران»، جامعهشناسی مطالعات جوانان، سال اول، شماره 1.
9
Biggs, S. (2000, January). “Global village or urban jungle: Culture, self-construal, and the Internet”, In Proceedings of the Media Ecology Association, Vol.1, No.1, 28-36.
10
MacDonald, D. J. (2010).“The role of enjoyment, motivational climate, and coach training in promoting the positive development of young athletes”, A thesis submitted to the School of Kinesiology and Health Studies in conformity with the requirements for the degree of Doctor of Philosophy, Canada: Ontario, Queen’s University.
11
Mitchell, A. A. & Olson, J. C. (1981). “Are product attribute beliefs the only mediator of advertising effects on brand attitude?”, Journal of marketing research, Vol.18, No.3, 318-332.
12
Turkle, S. (1996). Life on the Screen: Identity in the Age of the Internet (Weidenfeld and Nicolson, London).
13
Wellman, B., & Wortley, S. (1990). Different strokes from different folks: Community ties and social support, American journal of Sociology, Vol.96, No.3, 558-588.
14
ORIGINAL_ARTICLE
چارچوبهای ارزش گذاری مؤثر در سیاستهای فرهنگی جمهوری اسلامی ایران
اولویت و برتریدادن افراد به رفتارها و شیوههای زندگی مجموعه بسیار مهمی از تمایزات کیفی را شکل میدهد که معیارهای آن از خواستها، تمایلات و اولویتهای شخصی ما مستقل است. این چارچوبهای ارزشگذار در تعیین سیاستهای فرهنگی جوامع گوناگون و در شمار آن جمهوری اسلامی ایران، نقش بهسزایی دارد. هدف این پژوهش شناسایی این چارچوبها در سیاستهای فرهنگی جمهوری اسلامی و از رهگذر آن، بررسی امکان ارتقای کیفیت برنامهریزی فرهنگی و ثمربخشی مطلوبتر راهحلها برای مسائل خاص فرهنگی جمهوری اسلامی ایران است. بدینسان، پرسش اصلی آن است که با اتکا به اسناد بالادستی جمهوری اسلامی، چارچوبهای ارزشگذاری مؤثر در سیاستهای فرهنگی جمهوری اسلامی ایران چیست؟ این پژوهش به لحاظ روش، پیمایشی-توصیفی و به لحاظ شیوه گردآوری، اسنادی است. جامعه موردمطالعه نیز مجموعه اسناد بالادستی جمهوری اسلامی در باب سیاستگذاری فرهنگی، شامل قانون اساسی، سیاستهای کلی نظام، سند چشمانداز بیستساله و برنامههای توسعه پنجساله جمهوری اسلامی است. یافتههای این پژوهش نشان میدهد که سیاستگذاری فرهنگی در جمهوری اسلامی به دنبال تداوم هویت تاریخی و ثبات اخلاقی جامعه از طریق دولتمداری است. توأم با آن، برنامهریزی جهت ارتقای هویت و اخلاق اجتماعی تکگویانه نیز با بهرهگیری از الگوی جامعه-دولتمدار به میزان کمتری به چشم میخورد. با اینوجود، حرکت بهسوی خودشکوفایی هویتی و اخلاق همسخنانِ اجتماعی با اتکای بر محوریت جامعه همچنان بیرونق مانده است.
https://rahbordfarhangi.csr.ir/article_117793_c0ca2dca317fa0c289db7e8cc9417158.pdf
2019-06-22
117
146
چارچوب ارزشگذاری مؤثر
سیاست فرهنگی
جمهوری اسلامی
شرافت
کرامت
اصالت
چارلز تیلور
مهدی
براتعلیپور
baratalipour@yahoo.com
1
دانشیار گروه علوم سیاسی، دانشکده حقوق و علوم سیاسی، دانشگاه خوارزمی تهران
AUTHOR
آزاد ارمکی، تقی و نوح منوری (1391). تحلیل محتوای سیاستهای فرهنگی ایران، بر اساس قانون اساسی، سند سیاستهای فرهنگی و برنامه پنجم توسعه، راهبرد اجتماعی فرهنگی، سال اول، شماره 3، 37-7.
1
آزاد ارمکی، تقی و نوح منوری (1389). «ارائه مدلی برای تحلیل محتوای سیاستهای فرهنگی»، مطالعات فرهنگی و ارتباطات، سال ششم، شماره 20، 75-47.
2
آهنکوبنژاد، محمدرضا (1388). «مطالعه میزان پایبندی دینی جوانان شهر اهواز»، دوفصلنامه پژوهش جوانان، فرهنگ و جامعه، سال سوم، شماره 3، 24-1.
3
قانون برنامه پنجساله اول توسعه اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی کشور، (1368-1372)، مرکز پژوهشهای مجلس شورای اسلامی، سامانه قوانین، بازیابیشده در 5 امرداد 1395، از نشانی اینترنتی http://rc.majlis.ir/fa/law/show/91755.
4
قانون برنامه پنجساله دوم توسعه اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی کشور (1374-1378)، مرکز پژوهشهای مجلس شورای اسلامی، سامانه قوانین، بازیابیشده در 5 امرداد 1395، قابلدسترس در: http://rc.majlis.ir/fa/report/show/801596.
5
قانون برنامه پنجساله سوم توسعه اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی کشور (1379-1383)، مرکز پژوهشهای مجلس شورای اسلامی، سامانه قوانین، بازیابیشده در 5 امرداد 1395، قابلدسترس در: http://rc.majlis.ir/fa/law/show/93301.
6
قانون برنامه پنجساله چهارم توسعه اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی کشور (1384-1388)، مرکز پژوهشهای مجلس شورای اسلامی، سامانه قوانین، بازیابیشده در 5 امرداد 1395، قابلدسترس در: http://rc.majlis.ir/fa/law/show/94202.
7
قانون برنامه پنجساله پنجم توسعه اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی کشور (1390-1394)، مرکز پژوهشهای مجلس شورای اسلامی، سامانه قوانین، بازیابیشده در 5 امرداد 1395، قابلدسترس در: http://rc.majlis.ir/fa/law/show/790196.
8
تیلور، چارلز (1390). چند فرهنگگرایی بررسی سیاست شناسایی، ترجمه طاهر خدید و سعید ریزوندی، تهران: رخداد نو
9
برزگر، علی (1392). «نیاز ایران به یک سیاست فرهنگی»، اطلاعات سیاسی-اقتصادی، شماره 293، 25-18.
10
جانباز، دیان و مجید بیات (1390). آسیبشناسی مبانی و فرایند سیاستگذاری فرهنگی در جمهوری اسلامی، تهران: قومس.
11
چشمانداز جمهوری اسلامی ایران در افق 1404 هجری شمسی، مرکز پژوهشهای مجلس شورای اسلامی، سامانه قوانین، بازیابیشده در 5 امرداد 1395، قابلدسترس در: http://rc.majlis.ir/fa/law/show/132295.
12
ذکائی، محمدسعید و سمیه سادات شفیعی (1389). «کالبدشکافی سیاستگذاری فرهنگی جمهوری اسلامی ایران در حوزه سبک زندگی دختران»، مطالعات فرهنگی و ارتباطات، سال ششم، شماره 20، 119-77.
13
سیاستهای کلی نظام در دوره چشمانداز، مرکز پژوهشهای مجلس شورای اسلامی، سامانه قوانین، بازیابیشده در 5 امرداد 1395، قابلدسترس در: http://rc.majlis.ir/fa/law/show/132299.
14
شریفزاده، فتاح، سیدمهدی الوانی، بهروز رضاییمنش و مجید مختاریانپور (1392). «موانع اجرای سیاستهای فرهنگی کشور طی برنامههای اول تا چهارم توسعه: بررسی تجربیات مدیران فرهنگی»، اندیشه مدیریت راهبردی، شماره 13، 77-33.
15
صالحیامیری، سیدرضا و امیر عظیمیدولتآبادی (1387). «جهانیشدن و سیاست فرهنگی جمهوری اسلامی ایران»، متین، شماره 41، 94-69.
16
صمیم، رضا و نادر نورمحمد (1390). «ارزیابی سیاستهای فرهنگی ج. ا. ایران در برساخت هویت ملی در مواجهه با تکثر قومی با استفاده از دادههایی در زمینه مصرف موسیقایی قومیتهای مختلف»، مطالعات فرهنگی و ارتباطات، سال هفتم، شماره 23، 157-143.
17
طالبان، محمدرضا (1382). «افول دینداری و معنویت در ایران: توهم یا واقعیت»، روششناسی علوم انسانی، شماره 35، 52-35.
18
فرخی، میثم (1394). «جستاری پیرامون دوگانههای اساسی و راهبردی فرهنگ در حوزه سیاستگذاری فرهنگی جمهوری اسلامی ایران»، راهبرد توسعه، شماره 41، 108-88.
19
قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران، مصوب 1368. مرکز پژوهشهای مجلس شورای اسلامی، سامانه قوانین، بازیابیشده در 5 امرداد 1395، قابلدسترس در: http://rc.majlis.ir/fa/law/show/132239.
20
کاستلز، مانوئل (1380). عصر اطلاعات: اقتصاد، جامعه و فرهنگ، ترجمه حسن چاوشیان، تهران: طرح نو.
21
کاظمی، عباس و ابراهیم محسنیآهویی (1387). «تبعیض سنی: ارزیابی گفتمان سیاست فرهنگی در هویتبخشی به جوانان ایرانی»، مطالعات جامعهشناختی، شماره 33، 53-23.
22
لارنا، انریک، هانک جانستون و جوزف گاسفیلد (1389). جنبشهای نوین اجتماعی، ترجمه محمدکمال سروریان و علی صبحدل، تهران: پژوهشکده مطالعات راهبردی.
23
لطفآبادی، حسین و وحیده نوروزی (1383). «بررسی چگونگی نگرش دانش آموزان دبیرستانی و پیشدانشگاهی ایران به جهانیشدن و تأثیر آن بر ارزشها و هویت دینی و ملی آنان»، نوآوریهای آموزشی، سال سوم، شماره 9، 119-88.
24
مختاریانپور، مجید (1393). «عوامل تسهیلکننده اجرای موفق سیاستهای فرهنگی کشور»، راهبرد فرهنگ، شماره 27، 62-33.
25
معنویپور، داوود و حسن پاشاشریفی (1383). «ساخت و هنجاریابی مقیاس سنجش رشد اعتقادی دانشآموزان دوره متوسطه شهر تهران»، نوآوریهای آموزشی، سال سوم، شماره 9، 137-120.
26
نجاتیحسینی، سیدمحمود (1386). «سیاستهای دینی و فرهنگ مردمی در ایران: تحلیل گفتمان انتقادی برنامههای توسعه (88-1368)»، نامه صادق، سال چهاردهم، شماره 32، 77-47.
27
همایون، محمدهادی و نادر جعفریهفتخوانی (1387). «درآمدی بر مفهوم و روش سیاستگذاری فرهنگی درسهایی برای سیاستگذاران»، اندیشه مدیریت راهبردی، سال دوم، شماره 2، 25-5.
28
همایون، محمدهادی و محمدحسن فرجنژاد (1393). «مطالعه تطبیقی سیاستهای فرهنگی جمهوری اسلامی ایران در سطوح کلان و میانی (مطالعه سند اصول سیاست فرهنگی جمهوری اسلامی ایران و برنامههای چهارم و پنجم توسعه)»، سال سوم، شماره 3، 113-93.
29
وحید، مجید (1382)، سیاستگذارى و فرهنگ در ایران امروز، تهران: باز.
30
Fossum, John Erik (2001). “Deep diversity versus constitutional patriotism: Taylor, Habermas and the Canadian constitutional crisis”, Ethnicities, Vol.1, No.2, 179-206.
31
Kitchen, Gary (1999). “Charles Taylor: The malaises of modernity and the moral sources of the self”, Philosophy & Social Criticism, Vol.25, No.3, 29-55.
32
Lehman, Glen (2006). “Perspectives on Charles Taylor's reconciled society: community, difference and nature”, Philosophy & Social Criticism, Vol.32, No.3, 347-376.
33
MacIntyre, Alisdair (1981). After Virtue: A Study in Moral Theory, London: Duckworth.
34
Mookherjee, Monica (2014). “Imagining new dialogues about human rights: The implications of Charles Taylor’s theory of recognition for global feminism”, Journal of International Political Theory, Vol.10, No.2, 127-147.
35
Mulhall, S. and A. Swift (1996). Liberals and Communitarians, Second Edition, Blackwell Publishers Ltd.
36
Smith, Nicholas H. and Arto Laitinen (2009). “Taylor on Solidarity”, Thesis Eleven, Vol.99, No.1, 48-70.
37
Taylor, Charles (1985). Philosophical Papers, 2 volumes; Human Agency and Language & Philosophy and the Human Sciences, Cambridge: Cambridge University Press.
38
Taylor, Charles (1989). Sources of the Self: The Making of the Modern Identity, Cambridge: Cambridge University Press.
39
ORIGINAL_ARTICLE
راهبردهای پیشگیری از جرم: عدالت ترمیمی بدیلی بر بازدارندگی سنتی و عدالت کیفری
کاهش جرم از مهمترین مباحثی است که همواره مورد توجه سیاستگذاران بوده است. نظریه شرمساری بازپذیرکننده که بر بازپذیری مجرمان تأکید دارد، بر نقش روابط اجتماعی و فرهنگی در برانگیختن احساس شرم اشاره داشته است. این قابلیت را دارد که در کشوری نظیر ایران که به لحاظ ویژگیهای فرهنگی جامعهای کمابیش اجتماعگرا است، به کار رود. با وجود متناسببودن این نظریه با جامعه ایران و لزوم بهرهگیری از آن، دایره مطالعات داخلی در این زمینه بسیار محدود است. بنابراین مطالعه حاضر با روش کتابخانهای و اسنادی مطالعات بینالمللی را بررسی کرده و به تدقیق مفاهیم و دلالتهای آن پرداخته است. مقاله حاضر با طرح این مطلب که پیشگیری از جرائم و کنترل آن بر ویژگیهای فرهنگی و کیفیت تعاملات وابسته است، در نظر دارد تا نظریه مذکور را مورد مداقه قرار دهد و کاربرد انواع مختلف دلالتهای سیاستی آن در پیشگیری از رفتار انحرافی دانشجویان را ضمن بررسی و ارائه نمونههای عملی موفق اجرای آن در جهان به تصویر کشد. همچنین بر آن است تا با نمایش کارایی دلالتهای سیاستی نظریه مذکور بر ایجاد سنگ بنایی جهت جایگزینی آن با اقدامات نظام کیفری تأکید کند. بر اساس یافتهها عدالت ترمیمی جایگزین معتبری برای بازدارندگی سنتی شناخته شده است. این راهکار با تمرکز بر پذیرش و ترمیم آسیب از سوی مجرم، راه بازگشت مجدد به جرم را مسدود و با ادغام مجدد مجرم در جامعه بزرگتر نرخ جرم را کاهش میدهد.
https://rahbordfarhangi.csr.ir/article_117794_3e81742226af9a85a8a6c41561eb3685.pdf
2019-06-22
147
174
شرمساری
بازپذیرکنندگی
عدالت ترمیمی
رویکرد اجتماعمحور
پیشگیری
اکبر
علیوردینیا
aliverdinia@umz.ac.ir
1
استاد جامعهشناسی، دانشگاه مازندران
LEAD_AUTHOR
پریا
انصاری
p.ansari22@gmail.com
2
دانشجوی دکتری جامعهشناسی مسائل اجتماعی ایران، دانشگاه مازندران
AUTHOR
سراجزاده، سیدحسین و فاطمه جواهری (1382). نگرش و رفتار دانشجویان، تهران: پژوهشکده مطالعات فرهنگی و اجتماعی وزارت علوم تحقیقات و فناوری.
1
علیوردینیا، اکبر (1393). «مدیریت پیشگیری از جرم در ایران»، سیاستهایراهبردیوکلان، سال دوم، شماره 8، 58-37.
2
علیوردینیا، اکبر و محمدرضا حسنی (1393) «شرمساری بازپذیرکننده بهمثابه راهبرد فرهنگی در کنترل جرم»، راهبرد اجتماعی فرهنگی، سال سوم، شماره 10، 38-7.
3
علیوردینیا، اکبر و محمدرضا حسنی (1394). «شرمسارسازی بازپذیرکننده و بزهکاری: آزمون تجربی نظریه تلفیقی بریثویت»، جامعهشناسی ایران، سال شانزدهم، شماره 3، 37-3.
4
علیوردینیا، اکبر، حیدر جانعلیزاده و محمدرضا حسنی (1393). «دلالتهای سیاسی نظریه بریثویت در مجازات مجرمین»، پژوهشنامه نظم و امنیت انتظامی، سال هفتم، شماره 2، 136-107.
5
منصور، جهانگیر(1384). قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران، چاپ بیستودوم، تهران: دوران.
6
Ahmed, E. & Braithwaite, J. (2005). “Forgiveness, shaming, shame and bullying”, Australian & New Zealand Journal of Criminology, Vol.38, No.3, 298-323.
7
Akers, R. L. (1990). “Reintegrative Shaming: A New General Theory of Crime? Crime, Shame, and Reintegration, by John Braithwaite Review”, Contemporary Sociology, Vol.19, No.5, 722-723.
8
Asencio, E. K. & Burke, P. J. (2011). “Does incarceration change the criminal identity? A synthesis of labeling and identity theory perspectives on identity change”, Sociological Perspectives, Vol.54, No.2, 163-182.
9
Braithwaite, J. (2002). Restorative justice & responsive regulation, Oxford University Press on Demand.
10
Chen, X. (2002). “Social control in China: Applications of the labeling theory and the reintegrative shaming theory”, International Journal of Offender Therapy and Comparative Criminology, Vol.46, No.1, 45-63.
11
Cullen, F. T. & Agnew, R. (2005). Criminological theory Past to present, Roxbury Poblishing Company, Los Angeles, California.
12
Daly, K. (2002). “Restorative justice: The real story”, Punishment & Society, Vol.4, No.1, 55-79.
13
Gilling, D. (2005). Crime prevention: theory, policy and practice, Routledge.
14
Harris, A. (2009). “The role of power in shaming interactions: how social control is performed in a juvenile court”, Contemporary Justice Review, Vol.12, No.4, 379-399.
15
Harris, N. Walgrave, L. & Braithwaite, J. (2004). “Emotional dynamics in restorative conferences”, Theoretical criminology, Vol.8, No.2, 191-210.
16
Jiang, S. & Lambert, E. G. (2009). “Views of formal and informal crime control and their correlates in China”, International Criminal Justice Review, Vol.19, No.1, 5-24.
17
Latimer, J. Dowden, C. & Muise, D. (2005). “The effectiveness of restorative justice practices: A meta-analysis, The prison journal, Vol.85, No.2, 127-144.
18
Lo, T. W. & Harris, R. J. (2004). “Community service orders in Hong Kong, England, and Wales: Twins or cousins”, International journal of offender therapy and comparative criminology, Vol.48, No.3, 373-388.
19
Maxwell, G. & Hayes, H. (2006). “Restorative justice developments in the Pacific region: A comprehensive survey, Contemporary Justice Review, Vol.9, No.2, 127-154.
20
Rebellon, C. J. Piquero, N. L. Piquero, A. R. & Tibbetts, S. G. (2010). “Anticipated shaming and criminal offending”, Journal of Criminal Justice, Vol.38, No.5, 988-997.
21
Restivo, E. & Lanier, M. M. (2015). “Measuring the contextual effects and mitigating factors of labeling theory”, Justice Quarterly, Vol.32, No.1, 116-141.
22
Sakiyama, M. Lu, H. & Liang, B. (2011). “Reintegrative shaming and juvenile delinquency in Japan”, Asian Journal of Criminology, Vol.6, No.2, 161.
23
Schaible, L. M. & Hughes, L. A. (2011). “Crime, Shame, Reintegration, and Cross- National Homicide: A Partial Test of Reintegrative Shaming Theory”, The Sociological Quarterly, Vol.52, No.1, 104-131.
24
Tittle, C. R. Bratton, J. & Gertz, M. G. (2003). A test of a micro-level application of shaming theory”, Social problems, Vol.50, No.4, 592-617.
25
UNHCR, A. (2008). A Community-Based Approach in UNHCR Operations.
26
Ward, R. H. (1971). “The labeling theory: a critical analysis”, Criminology, Vol.9, No.(2-3), 268-290.
27
Zhang, L. & Zhang, S. (2004). “Reintegrative shaming and predatory delinquency”, Journal of Research in Crime and Delinquency, Vol.41, No.4, 433-453.
28
ORIGINAL_ARTICLE
مدیریت راهبردی فرآیند مشارکت سیاسی با بهرهگیری از فرهنگ سیاسی (مطالعه موردی: استان سیستان و بلوچستان)
توسعه فرهنگی با هدف پیشرفت و پویایی نظاممند جامعه، از طریق برنامهریزیهای فرهنگی و اجتماعی و اولویت ویژهای که برای ارزشهای بومی و ملی قائل شده، نیازهای معنوی و مادی افراد جامعه را تأمین نموده و میتوان از آن برای ارتقاء سطح عوامل تأثیرگذار بر رشدوتعالی جامعه استفاده کنیم. از سوی دیگر، رابطه دوسویهای میان توسعه فرهنگی و مشارکت برقرار است. لذا برای تبیین خردهفرهنگهای مشارکت و بالأخص مشارکت سیاسی، تحولات فرهنگی نیاز است که زمینه مشارکت اعضای یک جامعه را در امور سیاسی فراهم کند. از سوی دیگر، بخش قابلتوجهی از رفتارهای سیاسی، خاصه مشارکت سیاسی نیازمند باورهای فرهنگی مناسب و سازگار با توسعه سیاسی است. لذا پژوهش حاضر با استفاده از روش پژوهش توصیفی- تحلیلی و با بهرهگیری از تکنیک SWOT، کمک منابع کتابخانهای، مصاحبههای باز و نیمهساختاریافته و آمار منتشره از مراجع رسمی، از طریق استدلال قیاسی و استقرائی و... دادههای گردآوریشده را ارزیابی، تجزیهوتحلیل نموده و به شناسایی و بررسی عوامل مؤثر در مشارکت سیاسی ساکنان استان سیستان و بلوچستان پرداخته که نتایج حاصله نشاندهنده تأثیرگذاری پارامترهای قومیتگرایی، مذهبگرایی، جریانهای سیاسی، تحصیلات و نخبگان بر فرایند مشارکت سیاسی است و سه راهکار محافظهکارانه یعنی پیوند نیازهای روز افراد با فعالیتهای اجتماعی، اعتمادسازی گروههای مرجع و توجه به نقش مردم بهعنوان سرمایه اجتماعی در انتخابات جهت افزایش میزان مشارکت سیاسی با بهرهگیری از خصیصههای فرهنگ سیاسی در بلندمدت ارائه شده است.
https://rahbordfarhangi.csr.ir/article_117796_498b91b46da4fb8a667538f3c7d71948.pdf
2019-06-22
175
202
مدیریت راهبردی
مشارکت سیاسی
راهکارهای محافظهکارانه
فرهنگ سیاسی
سیدعلی
داودی
ali.da67@yahoo.com
1
دکتری مدیریت، گروه مدیریت دولتی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد زاهدان، ایران
AUTHOR
ابراهیمی، شهروز، داود نجفی، رضا محموداوغلی و زهرا صادقی نقدعلی (1392). «رابطه شبکههای اجتماعی و مشارکت سیاسی درمیان دانشجویان دانشگاه اصفهان»، راهبرد، شماره 66، 284-263.
1
اخترشهر، علی (1386). مؤلفههای جامعهپذیری سیاسی در حکومت دینی، تهران: سازمان انتشارات پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی.
2
امامجمعهزاده، سیدجواد، حورا ابراهیمیپور، محمودرضا رهبر قاضی (۱۳۹۲). «سنجشی رابط فرهنگ سیاسی و رفتار سیاسی دانشجویان دختر دانشگاه اصفهان»، زن در توسعه و سیاست، سال یازدهم، شماره ۱، 134-119.
3
پناهی، محمدحسین و حسین کردی (1389). «فرهنگ سیاسی و عوامل اجتماعی آن (مطالعه موردی: استان گلستان)»، علوم اجتماعی، شماره 51، 37-1.
4
جعفرینیا، غلامرضا (۱۳۹۱). «بررسی عوامل اقتصادی- اجتماعی مؤثر بر میزان مشارکت سیاسی شهروندان شهر خورموج»، پژوهشنامه علوم سیاسی، سال هفتم، شماره 26، 122-87.
5
جهانگیری، جهانگیر و فاطمه ابوترابیزارچی (1391). «بررسی تأثیر میزان استفاده از رسانههای جمعی بر مؤلفههای فرهنگ سیاسی دانشجویان (مطالعه موردی دانشگاه شیراز)»، علوم سیاسی، شماره 28، 122-89.
6
دارابی، مسعود (1394). «بررسی عوامل اجتماعی مؤثر بر مشارکت سیاسی افراد در استان همدان (مطالعه موردی: شهر نهاوند)»، مطالعات جامعهشناختی جوانان، شماره 17، 84-57.
7
عطارزاده، مجتبی و زهره مرندی (1391). «بررسی مشارکت سیاسی در کشورهای حوزه جنوبی خلیجفارس بر پایه نظریه الزام سیاسی»، مطالعات خاورمیانه، شماره 68، 66-35.
8
قالیباف، محمدباقر و سیدمحمدجواد شوشتری (1392). «تأثیر فرهنگ سیاسی بر مشارکت شهروندان در حکومت محلی (مطالعه موردی: تهران)»، پژوهشهای جغرافیای انسانی، سال چهلوپنجم، شماره 84، 82-69.
9
گلابی، فاطمه و فتانه حاجیلو (1391). «بررسی جامعهشناسی برخی عوامل مؤثر بر میزان مشارکت سیاسی(مطالعه موردی: استان آذربایجان شرقی)»، مطالعات و تحقیقات اجتماعی، دوره اول، شماره 1، 200-173.
10
محمدیفر، نجات، حسیین مسعودنیا و گلمراد مرادی (1390). «بررسی رابطه میان سرمایه اجتماعی و فرهنگ سیاسی دانشجویان (مطالعه موردی: دانشگاه اصفهان)»، مطالعات فرهنگ- ارتباطات، شماره 16، 234-203.
11
نظری، سیدغنی، حسین بشیریگیوی و سعید جنتی (1392). «بررسی تأثیر مشارکت سیاسی بر توسعه سیاسی (موردمطالعه: جوانان شهر خلخال)»، مطالعات توسعه اجتماعی ایران، سال ششم، شماره 1، 146-137.
12
نوابخش، مهرداد و سروش فتحی (1390). «درآمدی بر مفهوم شناسی و زمینههای مشارکت سیاسی زنان با تأکید بر جمهوری اسلامی ایران»، مطالعات سیاسی، سال سوم، شماره 12، 44-17.
13
ORIGINAL_ARTICLE
الگوی مطلوب رابطه اطلاعات و مردم در جمهوری اسلامی ایران
در نگرش مردم، سازمانهای اطلاعاتی مسئول تأمین امنیت جامعه هستند و اگر به این عمل موفق نشوند، رسالت خود را به انجام نرساندهاند. از منظر سازمانهای اطلاعاتی، این نگاه در عین اینکه میتواند صحیح باشد، اما بخشی از واقعیت را با خود همراه دارد. در سازمانهای اطلاعاتی این نگرش وجود دارد که چون نظام جمهوری اسلامی ایران، نظامی مردم پایه است، لذا تأمین امنیت بدون مشارکت مردم ممکن نیست و برای نائلشدن به امنیت پایدار، مردم باید نقش فعالی ایفا نمایند. در نگاه حاکمیت (که در قوانین مختلف مندرج شده) هم مردم و هم سازمانهای اطلاعاتی در تأمین امنیت نقش ویژهای بر عهده دارند، بخشی بهصورت غیرمستقیم و غیرنهادی و بخش دیگر بهصورت مستقیم و نهادی. رابطه اطلاعات و مردم طی چهل سال گذشته همواره با نوساناتی همراه بوده است، پرسش اصلی تحقیق عبارت است از اینکه: «الگوی مطلوب رابطه اطلاعات و مردم در جمهوری اسلامی ایران چگونه است؟». برای نیل به پاسخ از ابزار مصاحبه، مطالعات کتابخانهای و اسنادی برای گردآوری اطلاعات استفاده شده و با توجه به کیفیبودن دادهها، از شیوه تحلیل اجتهادی برای تجزیه دادهها، کشف و استنتاج پاسخ بهره برده شده است. نتایج تحقیق نشان میدهد فروکاست رابطه اطلاعات و مردم به بحث امنیت، رویکردی تقلیلگرایانه است که باعث محرومشدن نظام در بهرهمندی از ظرفیتهای مردمی میشود. با بررسی شکاف بین وضع موجود و وضع مطلوب و استنباط از گزارههای بهدستآمده، مؤلفههای رابطه اطلاعات و مردم استخراج و درنهایت الگوی مطلوب رابطه اطلاعات و مردم با محوریت عدالت اطلاعاتی ارائه شده است.
https://rahbordfarhangi.csr.ir/article_117797_dbd1aebca1784f24fe2a9a83055b2fb9.pdf
2019-06-22
203
234
حقوق شهروندی
سازمان اطلاعاتی
عدالت اطلاعاتی
مردمسالاری دینی
مشارکت
علی
علیخانی
ali.alikhani2313@gmail.com
1
عضو هیئتعلمی وزارت علوم، تحقیقات و فناوری اطلاعات
LEAD_AUTHOR
ابوالفضل
رنگرز
rj.abolfazl110@gmai.com
2
دانشجوی دکترای مدیریت دانشگاه علامه طباطبایی (ره)
AUTHOR
الیاسی، محمدحسین (1388). «مبانی نظری و عملی اقناع و مجاب سازی»، مطالعات راهبردی بسیج، شماره 45، 72-41.
1
بشیر، حسن و محمدصادق افراسیابی (1392) «شبکههای اجتماعی اینترنتی و سبک زندگی جوانان»، رهآورد نور، سال دوازدهم، شماره 43، 15-2.
2
بینگل، اتولر (1376). ارتباطاتاقناعی، على رستمی، مرکز تحقیقات و سنجش برنامهای صداوسیما.
3
تامپسون، جان بروکشایر (1380). رسانهها و مدرنیته، نظریههای اجتماعی رسانهها، مسعود اوحدی، چاپ سوم، تهران: سروش.
4
چنی، دیوید (1378)، سبک زندگی، ترجمه علیرضا چاووشی، تهران: وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی.
5
دادگران، محمد (1394). مبانی ارتباطجمعی، چاپ بیستم، تهران: فیروزه.
6
رسولی، محمدرضا (1382) «بررسی مؤلفههای سبک زندگی در تبلیغات تجاری تلویزیون»، علوم اجتماعی، شماره 23، 94-43.
7
ربانی، رسول و حامد شیری (1388). «اوقات فراغت جوانان در تهران بررسی جامعهشناختی الگوهای گذران اوقات فراغت جوانان در تهران»، تحقیقات فرهنگی، سال دوم، شماره 4، 242-209.
8
شکارینمین، شیدا و ابراهیم حاجیانی (1393). «بررسی تأثیر شبکههای اجتماعی مجازی (فیسبوک) بر سبک زندگی جوانان»، مدیریت فرهنگی، شماره 26، 80-63.
9
شهابی، محمود و قدسی بیات (1391). «اهداف و انگیزههای عضویت کاربران در شبکههای اجتماعی مجازی»، مطالعات فرهنگ و ارتباطات، سال بیستم، شماره 13، 86-61.
10
عالمی، مسعود (1390). «انسجام کارکردی، نهادهای اجتماعی و تأثیر آن بر فرایند توسعه»، مجموعهمقالاتهمایشملینهادهایاجتماعیوهمبستگیملی، تهران: تمدن ایرانی.
11
عقیلی، سیدوحید و علی جعفری (1391). «بررسی اهداف آشکار و پنهان شبکههای اجتماعی»، علوم خبری، شماره 4، 55-40.
12
کاستلز، مانوئل (1385). عصر اطلاعات: اقتصاد، جامعه و فرهنگ، حسن چاوشیان، جلد 2، تهران: طرح نو.
13
معمار، ثریا (1391). «شبکههای اجتماعی مجازی و بحران هویت (با تأکید بر بحران هویت ایران)»، مطالعات و تحقیقات اجتماعی ایران، دوره اول، شماره 4، 176-155.
14
گیل، دیوید و بریجت ادفر (1384). الفبای ارتباطات، رامین کریمیان و همکاران، تهران: مرکز مطالعات و تحقیقات رسانهها
15
نعامی، عبدالله، اصغر مشبکی و غلامرضا آتیهکار (1395). «عوامل مؤثر در خریدهای لذت باور از راه اینستاگرام»، تحقیقات بازار نوین، شماره 21، 18-1.
16
مرکز افکار سنجی دانشجویان، (انتشار 10 دیماه سال 1394)، «عضویت نیمی از ایرانیان در شبکههای اجتماعی»، سایت ایپسا، قابل دسترسی در:
17
www.ispa.ir/showpolling
18
امام خمینی، سیدروحالله، مصاحبه با روزنامه هلندی «دی ولت کرانت»، قابل دسترس در:https://farsi.rouhollah.ir/library/sahifeh-imam-khomeini
19
Bartle, R. A. (2004). Designing virtual worlds, New Riders.
20
Boyd, D. M. & Ellison, N. B. (2007). “Social network sites: Definition, history, and scholarship”, Journal of computer mediated Communication, Vol.13, No.1, 210-230.
21
Kietzmann, J. H. Hermkens, K. McCarthy, I. P. & Silvestre, B. S. (2011). “Social media? Get serious! Understanding the functional building blocks of social media”, Business horizons, Vol.54, No.3, 241-251.
22
ORIGINAL_ARTICLE
چالش حاکمیت قانون در عصر پدرسالاری جدید در ایران (1357-1299) و راهبرد اراده عمومی برای حکومت قانونمند
مقاله حاضر در پی آن است که به چالشهای پیشروی پدرسالاری جدید در نهادینگی حاکمیت قانون بپردازد؛ پدرسالاریهایی که بهواسطه نوسازی آمرانه با تضادهای متعدد در جامعه سنتیِ بهظاهر نوسازیشده مواجه میشوند که مهمترین نمود آن در مشروعیت سیاسی و نهادینگی حاکمیت قانون است. مقاله حاضر با روشی توصیفی-تحلیلی به این مسئله میپردازد که تجدد آمرانه و ساختار پدرسالاری جدید در دوران پهلوی باعث شده دولت- ملت بر اساس قرارداد اجتماعی شکل نگیرد و یک اراده عمومی که نفع آحاد جامعه را در نظر داشته باشد، به وجود نیاید. فاصلهگرفتن خطمشی نظام سیاسی از منافع همگانی باعث شده نیروهای اجتماعی متمایل به منافع طبقاتی، صنفی و فردی شده و ارادههای جزئی جایگزین اراده عمومی شود و حاکمیت قانون در جامعه ایرانی با چالش مواجه گردد. عدم ایجاد قراردادی اجتماعی بر پایه اراده عمومیِ آحاد جامعه، تضاد و تقابل منافع بین حکومت، طبقات اجتماعی و توده مردم را در پی دارد که به دنبال چالش مشروعیت نظامِ پدرسالار جدید، عامه مردم در برابر قوانین تحمیلی و بیبهره از پشتوانه عمومی، مستقیم و غیرمستقیم ایستادگی میکنند. این بنیان نظری امروزه نیز میتواند بهعنوان بینشی راهبردی مورد توجه نظام سیاسی قرار گیرد تا با تداومبخشیدن به اراده عمومی و اولویتبخشی به منافع همگانی در مسیر استقرار دولت قانونمند قدم برداشته و با کمترین چالش در زمینه مشروعیت و قانونگرایی مواجه شود.
https://rahbordfarhangi.csr.ir/article_117798_f1de9236326f92f12330435f9094f9c3.pdf
2019-06-22
235
264
اراده عمومی
پدرسالاری جدید
تجدد آمرانه
حاکمیت قانون
قرارداد اجتماعی
پیام
غنیزاده
ppayamghanizadeh@yahoo.com
1
دانشجوی دکترای تخصصی علوم سیاسی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد تهران مرکز
AUTHOR
سیدعلی
مرتضویان
a_mortazav@yahoo.com
2
استادیار دانشکده علوم سیاسی دانشگاه آزاد اسلامی، واحد تهران مرکز
LEAD_AUTHOR
آبراهامیان، یرواند (1390). تاریخ ایران مدرن، ترجمه محمدابراهیم فتاحی، تهران: نی.
1
آدمیت، فریدون (1355). ایدئولوژی نهضت مشروطیت ایران، تهران: پیام.
2
آقابخشی، علی و مینو افشاریراد (1383). فرهنگ علوم سیاسی، تهران: چاپار.
3
اتابکی، تورج (1390). دولت و فرودستان، ترجمه آرش عزیزی، تهران: ققنوس.
4
اشرف، احمد و علی بنو عزیزی (1372). طبقات اجتماعی در دوره پهلوی، ترجمه عماد افروغ، راهبرد، شماره 2.
5
افضلی، رسول (1395). دولت مدرن در ایران، قم: دانشگاه مفید.
6
بشیریه، حسین (1387). موانع توسعه سیاسی در ایران، تهران: گام نو.
7
پولادی، کمال (1383). تاریخ اندیشه سیاسی در غرب، جلد دوم، تهران: مرکز.
8
جونز، ویلیام تامس (1376). خداوندان اندیشه سیاسی، ترجمه علی رامین، جلد دوم، تهران: علمی و فرهنگی.
9
حائری، عبدالهادی (1374). آزادیهای سیاسی و اجتماعی از دیدگاه اندیشهگران، مشهد: جهاد دانشگاهی مشهد.
10
خلیلیخو، محمدرضا (1373). توسعه و نوسازی ایران در دوره رضاشاه، تهران: مرکز نشر جهاد دانشگاهی.
11
داد، سی.ایچ، م.گ اشمیت و دیگران (1388). مراحل و عوامل و موانع رشد سیاسی، ترجمه عزتالله فولادوند، تهران: ماهی.
12
دورکیم، امیل (1369). درباره تقسیمکار اجتماعی، ترجمه باقر پرهام، تهران: مرکز.
13
رضایی، محمد (1393). «بیانضباطی و قانونگریزی: در جستوجوی طرحی نو برای حاکمیت قانون در ایران»، راهبرد اجتماعی و فرهنگی، سال سوم، شماره 12.
14
رفیعپور، فرامرز (1378). آنومی یا آشفتگی اجتماعی، تهران: سروش.
15
روسو، ژان ژاک (1341). قرارداد اجتماعی، ترجمه غلامحسین زیرکزاده، چاپ چهارم، تهران: سهامی چهر.
16
زرینکوب، عبدالحسین (1375). روزگاران: تاریخ ایران از آغاز تا سقوط سلطنت پهلوی، تهران: سخن.
17
ساعی، احمد (1391). توسعه در مکاتب متعارض، تهران: قومس.
18
سمیعی، محمد (1397). نبرد قدرت در ایران: چرا و چگونه روحانیت برنده شد؟، تهران: نی.
19
سیفزاده، حسین (1392). پانزده مدل نوسازی، توسعه و دگرگونی سیاسی، تهران: قومس.
20
سیوری، راجر (1376). ایران عصر صفوی، ترجمه کامبیز عزیزی، تهران: مرکز.
21
شرابی، هشام (1385). پدرسالاری جدید، ترجمه احمد موثقی، تهران: کویر.
22
شوالیه، ژاک (1378). دولت قانونمند، ترجمه حمیدرضا ملکمحمدی، تهران: دادگستر.
23
عالم، عبدالرحمن (1390). تاریخ فلسفه سیاسی غرب، جلد دوم، تهران: وزارت امور خارجه.
24
عبدی، عباس (1389). معمای حاکمیت قانون در ایران، تهران: طرح نو.
25
غنی، سیروس (1377). ایران برآمدن رضاخان، برافتادن قاجار و نقش انگلیسیها، ترجمه حسن کامشاد، تهران: نیلوفر.
26
فوران، جان (1377). مقاومت شکننده، ترجمه احمد تدین، تهران: رسا.
27
فوزیتویسرکانی، یحیی (1380). مذهب و مدرنیزاسیون در ایران، تهران: مرکز اسناد انقلاب اسلامی.
28
قدس، رضا (1375). «تأثیر جنگ جهانی اول در سیاست داخلی ایران» در: تاریخ ایران معاصر، جلد دهم، تهران: بنیاد مستضعفان و جانبازان انقلاب اسلامی.
29
کاتوزیان، محمدعلی (1392). تضاد دولت و ملت: نظریه تاریخ و سیاست در ایران، ترجمه علیرضا طیب، تهران: نی.
30
کاتوزیان، همایون (1391). ایرانیان دوره باستان تا دوره معاصر، ترجمه حسین شهیدی، تهران: مرکز.
31
کسرایی، محمدسالار (1379). چالش سنت و مدرنیته در ایران، تهران: مرکز.
32
مرتضویان، سیدعلی (1392). «روسو و بحران خاموشی اراده عمومی»، سوره اندیشه، شماره 71-70.
33
ملکپور، علی (1381). تعارض فرهنگی دولت و مردم در ایران، تهران: آزاداندیشان.
34
میرسپاسی، علی (1384). تأملی در مدرنیته ایرانی، ترجمه جلال توکلیان، تهران: وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی.
35
میلانی، محسن (1381). شکلگیری انقلاب اسلامی، ترجمه مجتبی عطارزاده، تهران: گام نو.
36
نبوی، سیدمرتضی و سیدعلی مرتضویان (1397). «الگوی مفهومی و راهبردی حکومت قانون در جمهوری اسلامی ایران»، راهبرد، سال 27، شماره 88.
37
هانتینگتون، ساموئل (1386). سامان سیاسی در جوامع دستخوش دگرگونی، ترجمه محسن ثلاثی، تهران: علم.
38
هدایت، مهدی قلی (1363). خاطرات و خطرات، تهران: زوار.
39
Connolly, W. E. (1988). Political theory and modernity, Cornell Univ Pr.
40
Dicey, A. V. & Wade, E. C. S (1927). Introduction to the Study of the Law of the Constitution (Vol.10). London: Macmillan.
41
Fraser, J. B. (1825). Narrative of a Journey Into Khorasan in the Years 1821 and 1822, Longmann.
42
Garousian, Vida (1976). The Ulama and Secularization in Contemporary Iran, Unpublished ph.D Thesis, Michigan, AnnArbor.
43
Hampsher-Monk, I. (1992). A History of Modern Political Thought: major political thinkers from Hobbes to Marx, Wiley-Blackwell.
44
Katouzian, H. (1979). “Nationalist trends in Iran, 1921–1926”, International Journal of Middle East Studies, Vol.10, No.4, 533-551.
45
Keddie, N. R. & Richard, Y. (1981). Roots of revolution: An interpretive history of modern Iran (pp.237-239), New Haven: Yale University Press.
46
Pech, L. (2003). “Rule of law in France”, In Asian Discourses of Rule of Law (pp.98-130). Routledge.
47
ORIGINAL_ARTICLE
«تقابل عقلانیت و خرافهگرایی در مسیر توسعهیافتگی» با تأکید بر ایران دوره قاجار
یکی از علل توسعهنیافتگی ایران در دوره قاجار تقابل عقلانیت و خرافه گرایی در جامعه ایران بوده است. درواقع، خرافه چنان در حیات سیاسی و اجتماعی ایران ریشه دوانده بود که هم فرهنگ جمعی و هم تصمیمات سیاسی ایران در آن دوران از آن متأثر شده بود تا آنجا که در دوران شاهان قاجار، بهویژه ناصرالدینشاه، مظفرالدین شاه و محمدعلی شاه بهجای کاربست خرد، اندیشه و علم، برای حل مشکلات دست به دامان انواع خرافات میشدند. این مقاله به بررسی تأثیر خرافهگرایی بهمثابه پدیدهای عقلستیز بر توسعهنیافتگی ایران در مقطع زمانی مزبور میپردازد و با روششناسی کیفی و به روش تحلیلی- توصیفی و از مسیر جمعآوری اطلاعات کتابخانهای در پی پاسخ به این پرسش است که «فرهنگ خرافهگرا چگونه موجب توسعهنیافتگی ایران دوره قاجار شده است؟». مقاله این فرضیه را به آزمون میگذارد که «فرهنگ خرافهگرا» از رهگذر تقابل در عین همزیستی با «عقلانیت» در دوره قاجاریه به «استبداد فکری» و بهتبع آن نیز «استبداد سیاسی» انجامید و وضعیت گفتمانی حاصل از این تقابل فکری و عملی منجر به بازتولید چرخهای شد که در یکسوی آن فرهنگ خرافهگرا و در سوی دیگر آن استبداد سیاسی قرار داشت، بهگونهای که هر یکدیگری را در این چرخه تولید/ بازتولید و تقویت میکرد و بدین ترتیب موجب توسعهنیافتگی ایران در عهد قاجار شد.
https://rahbordfarhangi.csr.ir/article_117800_373498357a1835f225a02ce4c6c6f95a.pdf
2019-06-22
265
297
خرافهگرایی
توسعهنیافتگی
عقلانیت
بیخردی
قاجار
فریبا
مسعودی
masoudi2220@yahoo.com
1
دانشجوی دکتری علوم سیاسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد شهرضا
LEAD_AUTHOR
محمود
کتابی
mketabi840@yahoo.com
2
عضو هیئتعلمی دانشکده علوم سیاسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد شهرضا
AUTHOR
آدمیت، فریدون (1362). امیرکبیر و ایران، تهران: خوارزمی.
1
آدمیت، فریدون )1385(. اندیشه ترقی و حکومت قانون، تهران: خوارزمی.
2
آرینپور، یحیی (1382). از صبا تا نیما، تهران: زوار.
3
اخوانکاظمی، مسعود (1377)، «توسعه سیاسی و جامعه مدنی»، اطلاعات سیاسی و اقتصادی، شماره 128-127.
4
ازکیا، مصطفی و غلامرضا غفاری (1384). جامعهشناسی توسعه، تهران: کلمه.
5
اکبرنژاد، محمدتقی (1388). «ضعف عقلانیت زمینهساز خرافات»، حوزه، سال 26، شماره 152.
6
امینی، علیاکبر (1389). گزارشنویسی کاربردی، تهران: فرمنش.
7
اوداینیک، ولودیمیر والتر (1387). یونگ و سیاست، ترجمه علیرضا طیب، تهران: نی.
8
ایازی، محمدعلی و حسن پویا (1390). گفتارهای دینشناختی درباره خرافات، ج 1، تهران: عروج.
9
بدیع، برتران (1384). توسعه سیاسی، ترجمه احمد نقیبزاده، تهران: قومس.
10
بشیریه، حسین (1372). موانع توسعه سیاسی در ایران، تهران: مرکز.
11
بشیریه، حسین (1374). جامعهشناسی سیاسی، تهران: نی.
12
پوپر، کارل (1380). جامعه باز و دشمنان آن، ترجمه عزتالله فولادوند، تهران: خوارزمی.
13
تاجالدین، محمدباقر (1397). قامت تفکر و سقف آزادی، ایران آنلاین، 13 شهریور.
14
توکلی طرقی، محمد (1380). «تجدد اختراعی، تمدن عاریتی و انقلاب روحانی»، ایران نامه، سال بیستم، شماره 79 و 78.
15
جمالی، شهرام (1397). «گفتمان تحول و روشنفکران حرفهای»، سرمشق نیوز، 27 اردیبهشت.
16
جوادیآملی، عبدالله (1393). مفاتیح الحیاه، قم: اسراء.
17
جینز، جولیا (1390). خاستگاه آگاهی، در فروپاشی ذهن دو جایگاهی، ترجمه خسرو پارسا و دیگران، تهران: آگه.
18
درچهای، سیدمحمدباقر (1382). تخت فولاد، به کوشش و اهتمام داود علی بابایی، تهران: امید فردا.
19
ردنر، دنیری (1373). علم و نابخردی، ترجمه آزیتا قدسی رائی، تهران: انجمن فیزیک ایران.
20
زرینکوب، عبدالحسین (1362). تاریخ در ترازو، تهران: امیرکبیر.
21
زیباکلام، صادق (1377). سنت و مدرنیته، تهران: روزنه.
22
ساعی، احمد (1380). مسائل سیاسی و اقتصادی جهان سوم، تهران: سمت.
23
سرگلزایی، محمدرضا (1394). زندگی، فکر و دیگر هیچ، تهران: مرندیز نینگار.
24
سریعالقلم، محمود (1376). عقلانیت و آینده توسعهیافتگی ایران، تهران: مرکز پژوهشهای علمی و مطالعات استراتژیک خاورمیانه.
25
سیلونه، اینیاتسیو (1367). مکتب دیکتاتورها، ترجمه مهدی سحابی، تهران: نو.
26
شفیعی کدکنی، محمدرضا (1392). با چراغ و آیینه، تهران: قصیدهسرا.
27
شفیعیکدکنی، محمدرضا ( 1395). با چراغ و آینه: در جستجوی ریشههای تحول شعر معاصر ایران، تهران: سخن.
28
شمیم، علیاصغر (1390). ایران در دوره سلطنت قاجار، تهران: زریاب.
29
شیخالاسلامی، محمدجواد (1351)، روحیات، خصال و پایان کار محمد علیشاه قاجار، تهران: خوارزمی.
30
شیخالاسلامی، محمدجواد (1385). «روحیات ویژگیها و پایان کار محمدعلیشاه»، اطلاعات سیاسی-اقتصادی، شماره 230-227.
31
شیخالاسلامی، محمدجواد (1392). سیمای احمدشاه قاجار، تهران: ماهی.
32
صالحیامیری، رضا (1387). خرافهگرایی؛ چیستی، چرایی و کارکردها، تهران: مرکز تحقیقات استراتژیک مجمع تشخیص مصلحت نظام.
33
طباطبایی، جواد (1385). مکتب تبریز و مبانی تجددخواهی، تبریز: ستوده.
34
طباطبایی، جواد (1386). نظریه حکومت قانون در ایران، تبریز: ستوده.
35
عنایت، حمید (1356). سیری در اندیشه سیاسی عرب، تهران: جیبی.
36
عنایت، حمید (1365). اندیشه سیاسی در اسلام معاصر، ترجمه، بهاءالدین خرمشاهی، تهران: خوارزمی.
37
فروزانفر، بدیعالزمان (1386). تقریرات دربارۀ تاریخ ادبیات ایران، تهران: خجسته.
38
فروم، اریک (1356). گریز از آزادی، ترجمۀ عزتالله فولادوند، تهران: کتابهای جیبی.
39
فروم، اریک (1368). جامعه سالم، ترجمه اکبر تبریزی، تهران: بهجت.
40
فریزر، جیمز جورج (1384). شاخه زرین (پژوهشی در جادو و دین)، ترجمه کاظم فیروزمند، چاپ دوم، تهران: آگاه.
41
فشاهی، محمدرضا (1356). واپسین جنبش قرونوسطایی در دوران فئودال، تهران: جاویدان.
42
فنایی، ابوالقاسم (1394). اخلاق دینشناسی: پژوهشی در مبانی معرفتی و اخلاقی فقه، تهران: نگاه معاصر.
43
قوچانی، محمد (1393). «تراژدی پروتستانیسم اسلامی»، مهرنامه، شماره 36.
44
کاسیرر، ارنست (1362). افسانه دولت، ترجمه نجف دریابندری، تهران: خوارزمی.
45
مؤمنی، باقر (1998). دین و دولت در عصر مشروطیت، سوئد: باران.
46
مطهری، مرتضی (1379). حماسه حسینی، تهران: صدرا.
47
مورتی، کریشنا (1370). نارضایتی خلاق، ترجمه مرسده لسانی، تهران: بهنگار.
48
ناطق، هما (1358). مصیبت وبا و بلای حکومت، تهران: گستره.
49
نجاح، محسن (1385). اندیشه سیاسی معتزله، ترجمه باقر صدرنیا، تهران: علمی و فرهنگی.
50
نجمآبادی، شیخ هادی (1376). تحریر العقلا، تهران: وزارت کشور.
51
ورهرام، غلامرضا (1367). نظام سیاسی و سازمانهای اجتماعی ایران در عصر قاجار، تهران: معین.
52
یاسپرس، کارل (1363). آغاز و انجام تاریخ، ترجمه محمدحسن لطفی، تهران: خوارزمی.
53
Benveniste, G. (1994). Mastering the politics of planning: crafting credible plans and policies that make a difference, Jossey-Bass Inc Pub.
54
Dye, T. R. & Dye, T. R. (1992). Understanding public policy, Englewood Cliffs, NJ: Prentice Hall.
55
Patton, C. V. & Sawicki, D. S. (2012). Basic methods of policy analysis and planning, 3 edition, Pearson.
56
Thomas, I. (2007). Environmental policy: Australian practice in the context of theory, Federation Press, Sydney.
57
Wiktorowicz, M. & Deber, R. (1997). “Regulating biotechnology: a rational-political model of policy development”, Health policy, Vol.40, No.2, 115-138.
58
ORIGINAL_ARTICLE
جایگاه مؤلفههای حقوق تربیتی در کتابهای درسی دوره ابتدایی
هدف تحلیل محتوای کتابهای درسی دوره ابتدایی به لحاظ میزان توجه به مؤلفههای حقوق تربیتی بود. پژوهش حاضر از نوع تحلیل محتوا بوده و پس از استخراج مؤلفههای حقوق تربیتی از مبانی نظری، به شیوه نمونهگیری هدفمند و متناسب باهدف پژوهش، کتابهای درسی مطالعات اجتماعی و فارسی دوره ابتدایی انتخاب و بررسی شدند. ضریب اهمیت هر یک از مؤلفهها با روش آنتروپی شانون به دست آمدند. در پژوهش حاضر ملاک جایگاه مؤلفههای حقوق تربیتی در کتابهای درسی دوره ابتدایی بود و تحقیق تناقضی با نظرات نویسندگان و مبانی اسلامی حاکم بر کشور نداشت. نتایج نشان داد بیشترین ضریب اهمیت در کتابهای مطالعات اجتماعی مربوط به مؤلفه حق دسترسی به آموزشوپرورش به مقدار 605/0 و کمترین ضریب اهمیت مربوط به مؤلفه حق احترام در محیط یادگیری به مقدار 353/0 بود و همچنین بیشترین ضریب اهمیت در کتابهای فارسی (بخوانیم) مربوط به مؤلفه حق دسترسی به آموزشوپرورش با ضریب 712/0 و کمترین ضریب اهمیت مربوط به مؤلفه حق احترام در محیط یادگیری با ضریب 533/0 بود. با توجه به نتایج، در کتابهای مطالعات اجتماعی و فارسی به اصل مداومت، در تنظیم محتوای این کتابها به حقوق تربیتی کودک توجه لازم و کافی نشده است.
https://rahbordfarhangi.csr.ir/article_117801_3dceb09382b4c76ca5254878ca32ccd9.pdf
2019-06-22
299
323
حقوق تربیتی
مطالعات اجتماعی
فارسی
آزمون شانون
دوره ابتدایی
بهبود
یاریقلی
behboud.yarigholi@yahoo.com
1
دانشیار فلسفه تعلیم و تربیت دانشگاه شهید مدنی آذربایجان
LEAD_AUTHOR
معصومه
عباسی چوبتراش
mahsa.abbasii17@gmail.com
2
دانشجوی دکتری برنامهریزی درسی دانشگاه آزاد تبریز
AUTHOR
سحر
عباسی
abasi.m2014@gmail.com
3
دانشجوی دکتری برنامهریزی درسی دانشگاه آزاد تبریز
AUTHOR
آذر، عادل (1380). «بسط و توسعه روش آنتروپی شانون برای پردازش دادهها در تحلیل محتوی»، علوم انسانی دانشگاه الزهرا (س)، شماره 38-37.
1
آذربایجانی، مسعود (1381). «نقدی بر کنوانسیون حقوق کودک»، مطالعات راهبردی زنان، شماره 16.
2
امیری، معصومه، یحیی قائدی، سعید ضرغامی و غلامرضا حاجیحسیننژاد (1395). «بررسی چارچوب مفهومی حقوق تربیتی کودک»، ارزششناسی در آموزش، سال اول، شماره 2، 46-31.
3
باقری، خسرو، نرگس سجادیه و طیبه توسلی (1389). رویکردها و روشهای پژوهش در فلسفه تعلیم و تربیت، تهران: پژوهشکده مطالعات فرهنگی و اجتماعی.
4
پیماننامه حقوق کودک (1989). مصوب مجمع عمومی سازمان ملل متحد در بیستم نوامبر 1989 میلادی.
5
حبیبی، تهمینه (1389). «نقد فقهی بر کنوانسیون حقوق کودک»، مطالعات راهبردی زنان، شماره 16.
6
خدایار، ابراهیم و اعظم فتحی (1387). «هویت ملی در کتابهای درسی آموزشوپرورش (مورد مطالعه: دوره متوسطه)»، مطالعاتملی، سال نهم، شماره 3، 52-27.
7
دبیری، عذرا (1389). «بررسی میزان آگاهی مدیران آینده مدارس کشور از حقوق کودکان»، اندیشههای نوین تربیتی، سال ششم، شماره 2، 154-127.
8
دلاور، علی (1383). مبانی نظری و عملی پژوهش در علوم انسانی و اجتماعی، تهران: رشد.
9
زینالی، حمزه، (1389). «جهانیشدن اصل حمایت ویژه از کودکان»، رفاه اجتماعی، سال نهم، شماره 35، 87-51.
10
قائدی، یحیی، حسین چهار باشلو و فاطمه خوشنویسان (1393). «تحلیل محتوای کتابهای درسی تعلیمات اجتماعی و هدیههای آسمان دوره آموزش ابتدایی بر اساس مؤلفههای حقوق کودک، تفکروکودک، سال پنجم، شماره 1، 104-81.
11
قاسمزاده، فاطمه (1381). «سمینار کودکان با نیازهای ویژه؛ گزارش سفر مطالعاتی به سوئد»، رفاه اجتماعی، سال دوم، شماره 5، 356-351.
12
قاضی، قاسم (1369). «حقوق کودکان در ایران و جهان»، روانشناسی و علوم تربیتی، شماره 1125.
13
گال، مردیتدامین، والتر بورگ و جویس گال (1383). روشهای تحقیق کمی و کیفی در علوم تربیتی و روانشناسی، ترجمه احمدرضا نصر و همکاران، تهران: سمت.
14
ملکی، حسن (1386). برنامهریزی درسی، مشهد: پیام اندیشه.
15
نیازپور، امیرحسن (1390). «گفتمان «پیمان حقوق کودک» در زمینه پیشگیری از بزهکاری»، پژوهشنامه حقوق کیفری، سال سوم، شماره 2، 204-187.
16
یاریقلی، بهبود، سیداحمد حسینی و صادق صیادی (1396). تحلیل محتوای کتابهای درسی دوره ابتدایی از منظر توجه به دیگری، راهبرداجتماعیفرهنگی، سال ششم، شماره 22.
17
Alderson, P. (2008). Young children's rights: Exploring Beliefs, Jessica Kingsley Publishers.
18
Archard, D. (2004). Children, Rights and Childhood, second Edition, Routledge.
19
Batur Musaoglu, E. & Haktanir, G. (2012). “Investigation of MONE Preschool Program for 36-72 Months Old Children (2006) According to Children Rights”, Educational Sciences: Theory and Practice, Vol.12, No.4, 3285-3305.
20
Bleazby, J. (2011). “A Deweyian Notion of Children’s Participation Rights and its Implications for Education”, Conference Presentation in Philosophy of Education Society of Australasia.
21
Breen, C. (2006). “Age Discrimination and Children’s Rights, (Ensuring Equality and Acknowledging Difference”, Martinus Nijhoff Publishers, Leide at p.12.
22
Fineman, M. & Worthington, K. (2009). What is right for children?: The Competing Paradigms of religion and Human Rights, Routledge
23
Fottrell, D. (2001). Revisiting children’s rights: 10 years of the UN Convention on the Rights of the Child, Refugee Survey Quarterly, Vol.20, No.2.
24
Franklin, B. (Ed.). (2001). The new handbook of children's rights: Comparative policy and practice, Routledge.
25
Freeman, M. (1998). “The sociology of childhood and children's rights”, The International Journal of Children s Rights, Vol.6, No.4, 433-444.
26
Freeman, M. (2002). Human Rights, Oxford: Polity Press.
27
Freeman, M. (2007). “Why it remains important to take children's rights seriously”, The International Journal of Children's Rights, Vol.15, No.1, 5-23.
28
Hodgkin, R. Newell, P. & unicef. (1998). Implementation Handbook for the Convention on the Rights of the Child, United Nations Children’s Fund, New York. International Covenant on Economic, Social and Cultural Rights.
29
John, M. (2003). Children's rights and power: Charging up for a new century, Jessica Kingsley Publishers.
30
Kepenekci, Y. K. (2010). “Children's Social Rights in Social Studies Textbooks in Turkish Elementary Education”, Procedia-Social and Behavioral Sciences, Vol.2, No.2, 576-581.
31
Mason, S. P. (1999). “Children's rights in education”, Prospects, Vol.29, No.2, 181-190.
32
Merey, Z. (2012). “Children Rights in Social Studies Curricula in Elementary Education: A Comparative Study”, Educational Sciences: Theory and Practice, Vol.12, No.4, 3273-3284.
33
Merey, Z. (2012). “Political Rights in Social Studies Textbooks in Turkish Elementary Education”, Procedia-Social and Behavioral Sciences, Vol.46, 5656-5660
34
Moosa-Mitha, M. (2005). “A difference-centred alternative to theorization of children's citizenship rights”, Citizenship studies, Vol.9, No. 4,369-388.
35
Prengel, A. & Overwien, B. (1999). Children and the Right to Education, translated by Salome Hangartner.
36
Smith, A. B. (2007). “Children and Young People's Participation Rights in Education”, The International Journal of Children's Rights, Vol.15, No.1, 147-164.
37
Smith, A. B. (2007). “Children's Rights and Early Childhood Education: Links to Theory and Advocacy”, Australasian Journal of Early Childhood, Vol.32, No.3.
38
Te One, S. & C. Dalli (2010). “The Status of Children’s Rights in Early Childhood Education Policy 2009”, New Zealand Annual Review of Education, Vol.20, 1-35.
39
Thomas, N. (2007). “Towards a Theory of Children's Participation”, International Journal of Children's Rights, Vol.15, Vol.2, 199.
40
UNICEF. (2007). “A human rights-based approach to education for all: A framework for the realization of children's right to education and rights within education,” United Nations Publications.
41
United Nations Educationa. (2004). “Scientific and Cultural Organization, EFA Global Monitoring Report 2005”, The quality imperative, UNESCO Publishing, Paris.
42