راهبردهای پیشگیری از جرم: عدالت ترمیمی بدیلی بر بازدارندگی سنتی و عدالت کیفری

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 استاد جامعه‌شناسی، دانشگاه مازندران

2 دانشجوی دکتری جامعه‌شناسی مسائل اجتماعی ایران، دانشگاه مازندران

چکیده

 


 

کاهش جرم از مهم‌ترین مباحثی است که همواره مورد توجه سیاست‌گذاران بوده است. نظریه شرمساری بازپذیرکننده که بر بازپذیری مجرمان تأکید دارد، بر نقش روابط اجتماعی و فرهنگی در برانگیختن احساس شرم اشاره داشته است. این قابلیت را دارد که در کشوری نظیر ایران که به لحاظ ویژگی‌های فرهنگی جامعه‌ای کمابیش اجتماع‌گرا است، به کار رود. با وجود متناسب‌بودن این نظریه با جامعه ایران و لزوم بهره‌گیری از آن، دایره مطالعات داخلی در این زمینه بسیار محدود است. بنابراین مطالعه حاضر با روش‌ کتابخانه‏ای و اسنادی مطالعات بین‌المللی را بررسی کرده و به تدقیق مفاهیم و دلالت‌های آن پرداخته است. مقاله حاضر با طرح این مطلب که پیشگیری از جرائم و کنترل آن بر ویژگی‏های فرهنگی و کیفیت تعاملات وابسته است، در نظر دارد تا نظریه مذکور را مورد مداقه قرار دهد و کاربرد انواع مختلف دلالت‌های سیاستی آن‌ در پیشگیری از رفتار انحرافی دانشجویان را ضمن بررسی و ارائه نمونه‌های عملی موفق اجرای آن در جهان به تصویر کشد. همچنین بر آن است تا با نمایش کارایی دلالت‏های سیاستی نظریه مذکور بر ایجاد سنگ بنایی جهت جایگزینی آن با اقدامات نظام کیفری تأکید کند. بر اساس یافته‌ها عدالت ترمیمی جایگزین معتبری برای بازدارندگی سنتی شناخته شده است. این راهکار با تمرکز بر پذیرش و ترمیم آسیب از سوی مجرم، راه بازگشت مجدد به جرم را مسدود و با ادغام مجدد مجرم در جامعه بزرگ‌تر نرخ جرم را کاهش می‌دهد.

تازه های تحقیق

 

کلیدواژه‌ها

عنوان مقاله [English]

Crime Prevention Strategies: Restorative Justice as an Alternative to Traditional Deterrence and Criminal Justice

نویسندگان [English]

  • Akbar Aliverdinia 1
  • Paria Ansari 2
1 Professor of Sociology, University of Mazandaran
2 Ph.D Candidate in Sociology, Iran's Social Problems, University of Mazandaran
چکیده [English]

 


 

Reducing crime is one of the most important issues that policy-makers have always been concerned about. Reintegrative shaming theory which emphasizes on criminals' reintegration, refers to the role of social and cultural relations in provoking a sense of shame and has been applied in the eastern communities such as Japan and China and it has the potential to be used in countries such as Iran, the cultural characteristics of which is having a more or less community-based society. Despite the appropriateness of the theory to the cultural characteristics of Iranian society and the necessity of applying it, the scope of internal studies in this field is very limited. Therefore, the present study has used the library and documentary method of international studies and has elaborated their concepts and implications. By using this theory and stating that the prevention of crime and its control depend on cultural characteristics and the quality of interactions, the present article intends to investigate the mentioned theory and depicts the application of its different policy implications in preventing university students’ deviant behavior by examining and presenting the good practices of its implementation throughout the world. Furthermore, it aims to demonstrate the efficiency of the policy implications of the aforementioned theory to create a cornerstone to replace actions made by the criminal justice system with it. According to the results, this theory provides implications for substituting punitive measures of judicial system. Restorative justice has been identified as an appropriate alternative to traditional deterrence. This implication focuses on the process in which offenders accept and repair the harm, blocks the way to recidivism, and reduces crime rates by reintegration of the offenders in a larger society and supporting them.

کلیدواژه‌ها [English]

  • shaming reintegrative theory
  • restorative justice
  • community-based approach
  • prevention

اصل مقاله

 

مراجع

 
 
 
سراج‌زاده، سیدحسین و فاطمه جواهری (1382). نگرش و رفتار دانشجویان، تهران: پژوهشکده مطالعات فرهنگی و اجتماعی وزارت علوم تحقیقات و فناوری.
علیوردی‌نیا، اکبر (1393). «مدیریت پیشگیری از جرم در ایران»، سیاست‌هایراهبردیوکلان، سال دوم، شماره 8، 58-37.
علیوردی‏نیا، اکبر و محمدرضا حسنی (1393) «شرمساری بازپذیرکننده به‏مثابه راهبرد فرهنگی در کنترل جرم»، راهبرد اجتماعی فرهنگی، سال سوم، شماره 10، 38-7.
علیوردی‏نیا، اکبر و محمدرضا حسنی (1394). «شرمسارسازی بازپذیرکننده و بزهکاری: آزمون تجربی نظریه تلفیقی بریث‌ویت»، جامعه‌شناسی ایران، سال شانزدهم، شماره 3، 37-3.
علیوردی‏نیا، اکبر، حیدر جان‌علیزاده و محمدرضا حسنی (1393). «دلالت‌های سیاسی نظریه بریث‌ویت در مجازات مجرمین»، پژوهش‌نامه نظم و امنیت انتظامی، سال هفتم، شماره 2، 136-107.
منصور، جهانگیر(1384). قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران، چاپ بیست‌و‌دوم، تهران: دوران.
Ahmed, E. & Braithwaite, J. (2005). “Forgiveness, shaming, shame and bullying”, Australian & New Zealand Journal of Criminology, Vol.38, No.3, 298-323.
Akers, R. L. (1990). “Reintegrative Shaming: A New General Theory of Crime? Crime, Shame, and Reintegration, by John Braithwaite Review”, Contemporary Sociology, Vol.19, No.5, 722-723.
Asencio, E. K. & Burke, P. J. (2011). “Does incarceration change the criminal identity? A synthesis of labeling and identity theory perspectives on identity change”, Sociological Perspectives, Vol.54, No.2, 163-182.
Braithwaite, J. (2002). Restorative justice & responsive regulation, Oxford University Press on Demand.
Chen, X. (2002). “Social control in China: Applications of the labeling theory and the reintegrative shaming theory”, International Journal of Offender Therapy and Comparative Criminology, Vol.46, No.1, 45-63.
Cullen, F. T. & Agnew, R. (2005). Criminological theory Past to present, Roxbury Poblishing Company, Los Angeles, California.
Daly, K. (2002). “Restorative justice: The real story”, Punishment & Society, Vol.4, No.1, 55-79.
Gilling, D. (2005). Crime prevention: theory, policy and practice, Routledge.
Harris, A. (2009). “The role of power in shaming interactions: how social control is performed in a juvenile court”, Contemporary Justice Review, Vol.12, No.4, 379-399.
Harris, N. Walgrave, L. & Braithwaite, J. (2004). “Emotional dynamics in restorative conferences”, Theoretical criminology, Vol.8, No.2, 191-210.
Jiang, S. & Lambert, E. G. (2009). “Views of formal and informal crime control and their correlates in China”, International Criminal Justice Review, Vol.19, No.1, 5-24.
Latimer, J. Dowden, C. & Muise, D. (2005). “The effectiveness of restorative justice practices: A meta-analysis, The prison journal, Vol.85, No.2, 127-144.
Lo, T. W. & Harris, R. J. (2004). “Community service orders in Hong Kong, England, and Wales: Twins or cousins”, International journal of offender therapy and comparative criminology, Vol.48, No.3, 373-388.
Maxwell, G. & Hayes, H. (2006). “Restorative justice developments in the Pacific region: A comprehensive survey, Contemporary Justice Review, Vol.9, No.2, 127-154.
Rebellon, C. J. Piquero, N. L. Piquero, A. R. & Tibbetts, S. G. (2010). “Anticipated shaming and criminal offending”, Journal of Criminal Justice, Vol.38, No.5, 988-997.
Restivo, E. & Lanier, M. M. (2015). “Measuring the contextual effects and mitigating factors of labeling theory”, Justice Quarterly, Vol.32, No.1, 116-141.
Sakiyama, M. Lu, H. & Liang, B. (2011). “Reintegrative shaming and juvenile delinquency in Japan”, Asian Journal of Criminology, Vol.6, No.2, 161.
Schaible, L. M. & Hughes, L. A. (2011). “Crime, Shame, Reintegration, and Cross- National Homicide: A Partial Test of Reintegrative Shaming Theory”, The Sociological Quarterly, Vol.52, No.1, 104-131.
Tittle, C. R. Bratton, J. & Gertz, M. G. (2003). A test of a micro-level application of shaming theory”, Social problems, Vol.50, No.4, 592-617.
UNHCR, A. (2008). A Community-Based Approach in UNHCR Operations.
Ward, R. H. (1971). “The labeling theory: a critical analysis”, Criminology, Vol.9, No.(2-3), 268-290.
Zhang, L. & Zhang, S. (2004). “Reintegrative shaming and predatory delinquency”, Journal of Research in Crime and Delinquency, Vol.41, No.4, 433-453.

فایل ها

سابقه مقاله

  • تاریخ دریافت: 21 مهر 1399
  • تاریخ پذیرش: 21 مهر 1399

هم رسانی

ارجاع به این مقاله

آمار