بررسی سیاست‌گذاری ملی در قبال اقوام ایرانی در منطقه شمال غرب (مطالعه موردی: قوم ایرانی آذری)

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 کارشناسی ارشد اطلاعات و حفاظت اطلاعات و مدرس دانشکده علوم و فنون فارابی، تهران، ایران

2 کارشناسی ارشد اطلاعات و حفاظت اطلاعات و مدرس دانشکده علوم و فنون فارابی ، تهران، ایران

چکیده

یکی از شاخص‌های تأثیرگذار در سیاست‌گذاری امنیتی در منطقه شمال غرب، برآورد وضعیت تعامل حاکمیت با قومیت‌های موجود در این منطقه است. این تعامل در قالب سیاست‌های قومی تبلور می‌یابد. سیاست‌های قومی می‌تواند ابعاد مختلف امنیت، مخصوصاً بعد اجتماعی آن را که با مسائل هویتی سروکار دارد، تحت تأثیر قرار دهد. این در حالی است که سیاست قومی جمهوری اسلامی ایران در این منطقه مورد کم‌توجهی قرارگرفته است. ازاین‌رو دغدغه محقق بر آن قرار گرفت که سیاست قومی ج.ا.ا در منطقه شمال غرب (مناطق آذری‌نشین) را مورد بررسی قرار دهد. در این پژوهش، ضمن استفاده از منابع کتابخانه‌ای و روش تحلیلی- توصیفی، پرسشنامه‌ای متشکل از 19 سؤال تهیه شد. جامعه آماری شامل 200 نفر از مسئولان و کارشناسان امنیتی و سیاسی مستقر در منطقه شمال غرب هستند که با استفاده از فرمول کوکران 131 نفر از آنان به‌عنوان حجم نمونه انتخاب شدند. پس از توزیع و جمع‌آوری پرسشنامه‎ها، پاسخ‎ها از طریق نرم‌افزار SPSS مورد تجزیه‌وتحلیل آماری قرار گرفت. ضریب اعتبار محاسبه‌شده از طریق آلفای کرونباخ (75/.) گویای آن است که پرسشنامه از اعتبار بالا و قابل قبولی برخورداراست. بعد از جمع‎آوری و تجزیه‌وتحلیل اطلاعات نیز مشخص شد که سیاست اتخاذشده در منطقه شمال غرب (مناطق آذری نشین) سیاست وحدت در کثرت با تمایل بر کثرت‌گرایی بوده است.

کلیدواژه‌ها


عنوان مقاله [English]

.

نویسندگان [English]

  • Hossein Ebrahimi 1
  • Hadi Rahmani Saaed 2
1 MSc, Farabi University
2 MSc, Farabi University
چکیده [English]

.

فهرست منابع

الف) منابع فارسی

1. احمدی، حمید (1382). «قومیت و قوم‌گرایی در ایران؛ از افسانه تا واقعیت»، تهران: نشر نی.
2. افشار سیستانی، ایرج (1372). «بلوچستان و تمدن دیرینه آن»، وزارت ارشاد سازمان چاپ و انتشار.
3. امان الهی بهاروند، اسکندر (1384). «بررسی گوناگونی قومی در ایران از دیدگاه انسان‌شناسی»، مؤسسه مطالعات ملی، تهران.
4. پورقوشچی، محمدرضا و محمود نادری (1393). «جهانی‌شدن و تکثرگرایی قومی در ایران، چالش‌ها و فرصت‌ها»، فصلنامه مطالعات راهبردی جهانی‌شدن، سال پنجم، شماره 17:14.
5. توسلی، غلامعباس (1374). «مبانی جامعه‌شناسی»، تهران: سازمان مطالعات و تدوین کتب علوم انسانی.
6. جلایی‌پور، حمیدرضا (1372). «کردستان، علل تداوم بحران آن پس از انقلاب اسلامی»، دفتر مطالعات سیاسی و بین‌المللی، تهران.
7. چلبی، مسعود (1367). «هویت‌های قومی و رابطه آن با هویت جامعه‌های ملی».
8. حافظ نیا، محمدرضا (1381). «جغرافیای سیاسی ایران»، تهران: انتشارات سمت.
9. رضایی، محسن (1394). «بررسی میزان تناسب بین سیاست‌های قومی و مطالعات قومی در ایران»، هشتمین کنگره انجمن ژئوپلیتیک ایران؛ همدلی اقوام ایرانی؛ انسجام و اقتدار ملی.
10. رنج کش، ربابه (1394). «مدیریت تنوع قومی به قومیت در جغرافیای سیاسی»، هشتمین کنگره انجمن ژئوپلیتیک ایران؛ همدلی اقوام ایرانی؛ انسجام و اقتدار ملی، 1294- 1274.
11. زمانی، محسن (1394). «ارزیابی دیدگاه‌های مربوط به قومیت در جغرافیای سیاسی»، هشتمین کنگره انجمن ژئوپلیتیک ایران؛ همدلی اقوام ایرانی؛ انسجام و اقتدار ملی،1449- 1446.
12. ساروخانی، باقر (1370). دایره المعارف علوم اجتماعی، تهران: کیهان.
13. صالحی امیری، سیدرضا (1388). «مدیریت منازعات قومی در ایران»، چاپ دوم، تهران: مرکز تحقیقات استراتژیک.
14. فولر، گراهام (1372). «قبله عالم»، ترجمه عباس مخبر، تهران: نشر مرکز.
15. کسروی، احمد (1373). «تاریخ پانصدساله خوزستان»، تهران: موسسه آنزان، چاپ اول.
16. کریمی مله، علی (1387). مدیریت سیاسی جوامع چند فرهنگی، تهران: مرکز پژوهش‌های مجلس.
17. گیندز، آنتونی (1374). «جامعه‌شناسی»، ترجمه منوچهر صبری، تهران: نشر نی.
18. مرتضوی، منوچهر (1360). «زبان دیرین آذربایجان»، تهران: انتشارات ادبی تاریخی موقوفات دکتر محمود افشار یزدی.
19. مارجر، مارتین (1377). «سیاست‌های قومی»، ترجمه اصغر افتخاری، فصلنامه مطالعات راهبردی، شماره اول.
20. مقصودی، مجتبی (1382). تحولات قومی در ایران؛ علل و زمینه‌ها، تهران: مؤسسه مطالعات ملی.
21. موسسه مطالعات ملی (1376)، «نظریه‌های روابط قومی».
22. هیئت، جواد (1362). «سیری در تاریخ زبان و لهجه‌های نرکی»، تهران: نشر نو.

ب)‌منبع لاتین

1. Brown, Micheal E. (1993) “Ethnic Conflict and International Security”, New Jersey: Princeton Unvetsity Press.