ارزیابی شاخص‌های کیفیت زندگی در نواحی روستایی کشور

نویسندگان

چکیده

هدف مقاله حاضر، ارزیابی شاخص‌های کیفیت زندگی نواحی روستایی استان‌های مختلف کشور است. روش پژوهش، بنا به ماهیت موضوع تحقیق، گستردگی و پراکندگی شاخص‌ها، روش اسنادی است و بر روش تحلیل بر تحلیل ثانویة داده‌های سرشماری، سالنامه‌های آماری استان‌ها، داده‌های سازمان ثبت احوال، داده‌ای وزارت تعاون، بهداشت و آموزش پزشکی متکی است. یافته‌ها حاکی از آن است که، در همة شاخص‌های مورد بررسی، اختلاف و نابرابری از نظر دسترسی به شاخص‌های کیفیت زندگی در بین نواحی روستایی استان‌های مختلف کشور وجود دارد. بر اساس 17 شاخص بهداشتی، اجتماعی و سکونتی ارزیابی شده در این تحقیق، نواحی روستایی استان‌های اصفهان، یزد، سمنان، مازندران، چهارمحال بختیاری، فارس، قم، خوزستان و بوشهر در سطح برخوردار از شاخص‌های کیفیت زندگی بودند. همچنین استان‌های سیستان و بلوچستان، لرستان، ایلام، کرمانشاه، آذربایجان غربی، کهکیلویه و بویراحمد، زنجان و گیلان در سطح محروم از امکانات قرار داشتند و نقاط روستایی سایر استان‌ها جزء روستاهای نیمه‌برخوردار به شمار می‌آیند.

کلیدواژه‌ها