مقاله حاضر با روش کیفی و با استفاده از اسناد و مدارک تاریخی و مصاحبه، به بررسی موضوع تغییر زبان پرداخته است. بنا بر یافتههای پژوهش، بیشتر واژههای لوازم کشاورزی و منزل رایج در زبان ترکی کنونی به زبان ترکی نبوده و بیش از نیمی از آنها (ابزارآلات، میوهها و سبزیها) بین ترکی، تاتی، هرزنی و حتی فارسی مشترک است. از آنجایی که ترکان اقوامی کوچرو بودند، بهخاطر سبک زندگی خود، کمتر از ادوات کشاورزی و وسایلی که لازمه زندگی یکجانشینی است، استفاده میکردند. بررسی برخی از ویژگیهای صرفی و نحوی بین زبان ترکی و گویشهای تاتی و هرزنی تا حدودی ساختار دستوری مشابه آنها را نشان میدهد.