راهبرد‌های شورای عالی فضای مجازی در سیاست‌گذاری رسانه‌های نوین ارتباطی

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 دانشجوی دکتری علوم ارتباطات، گروه علوم ارتباطات اجتماعی، دانشکده علوم انسانی، واحد تهران شمال.

2 استادیار گروه علوم ارتباطات اجتماعی ،دانشکده علوم اجتماعی، ارتباطات و رسانه، واحد تهران مرکزی.

چکیده

این مطالعه، به بررسی راهبرد‌های شورای عالی فضای مجازی در سیاست‌گذاری رسانه‌های نوین ارتباطی می‌پردازد. هدف پژوهش، شناسایی مهمترین نقاط قوت، ضعف، فرصت­ها و تهدیدهای این شورا در عرصه سیاست‌گذاری رسانه‌های نوین و تدوین راهبردهای علمی و عملیاتی است و در این خصوص از نظریه­های هنجاری رسانه­ها، استفاده و رضامندی، رسانه­های جدید، هویت و فضای مجازی و سیاست‌گذاری رسانه‌ای بهره گرفته است. در این پژوهش سیاست­های این شورا با استفاده از روش کمّی-کیفی ماتریس تحلیلیSWOT ، از طریق مصاحبه هدفمند با 14 نفر از متخصصان دانشگاهی و صاحبنظران حوزه رسانه و سیاست‌گذاری، بررسی شده است. در مجموع، 15 نقطه قوت و فرصت به عنوان مزیت‌ و تعداد 16 ضعف و تهدید به عنوان محدودیت‌ این شورا شناسایی شده است. نمره 15/3 ماتریس ارزیابی عوامل داخلی و نمره51/2 ماتریس ارزیابی عوامل خارجی نشان می­دهد که نقاط قوت شورای عالی فضای مجازی در سیاست‌گذاری رسانه‌های نوین ارتباطی بیشتر از نقاط ضعف آن و فرصت‌های پیش روی این شورا نیز بر تهدید‌های آن غلبه دارد که متناسب با آن، راهبرد‌های تهاجمی ارائه شده است.
 

کلیدواژه‌ها


عنوان مقاله [English]

The Strategies of the Supreme Council of Cyberspace for Modern Communication Media Policymaking

نویسندگان [English]

  • hamid mohammadi 1
  • Akbar Nasrollahi 2
1 PhD Student of Communication Sciences, Department of Social Communication Sciences, Faculty of Humanities, North Tehran Unit
2 Assistant Professor, Department of Social Communication Sciences, Faculty of Social Sciences, Communication and Media, Tehran Center Unit.
چکیده [English]

This study aims to examine the strategies of the supreme council of cyberspace for modern communication media policymaking. It is mainly aimed at identifying the most important strengths, weaknesses, opportunities, and threats of this council on the area of modern media policymaking and developing some  scientific and operational strategies in this area. In this regard, the normative theories of media, use and satisfaction, new media, identity and cyberspace, and media policy-making have been used. In this research, the policies of this council have been examined through the quantitative-qualitative method of SWOT analytical matrix and purposeful interviews with 14 academic experts and pundits in the field of media and policy-making. In total, 15 strengths and opportunities have been identified as the advantages of this council and 16 weaknesses and threats as its limitations. A score of 3.15 of the Internal Factor Evaluation (IFE) Matrix and a score of 2.51 of the External Factors Evaluation (EFE) Matrix show that the strengths of the supreme council of cyberspace in policymaking of the modern communication media outweigh its weaknesses and the opportunities facing this council also outweigh its threats; accordingly, offensive strategies have been suggested
 

کلیدواژه‌ها [English]

  • Strategy
  • Modern Communication Media
  • Media Policy-Making
  • Supreme Council of Cyberspace
اردکانی فرد،زهرا و بخشی، حامد(1396)، «گونه شناسی بازنمایی سبک زندگی جوانان ایرانی در شبکه اجتماعی فیس بوک»، راهبرد فرهنگ،10(40)، 158-129.
الوانی، سید مهدی؛ خنیفر، حسین و حاجی ملامیرزایی،حامد(1393)، «تدوین الگوی خط مشی گذاری فضای مجازی کشور»، راهبرد اجتماعی فرهنگی،4(13)، 100-75.
الوندی،محمد و سلیمانی، ندا (1395)، «تحلیل ارزشیابی بیانات رهبر معظم انقلاب در مورد فضای مجازی پس از تشکیل شورای عالی فضای مجازی»، مطالعات رسانه ای،11(33-32)، 75-41.
انصاری، باقر و الوند نژاد، روح اله(1399)، «ماهیت و جایگاه نهاد تنظیم مقررات در حوزه فضای مجازی ایران»،  آموزه های حقوقی گواه،1(10)، 313-281.
آرلی، جان (1356)، به سوی سیاست‌‌های ارتباطی واقع بینانه، تهران: سروش. (ترجمه)
باهنر، ناصر و صمدی، مجتبی (1389)، «بررسی مؤلفه غایت‌‌شناسی الگوی هنجاری رسانه های جدید اسلامی:تحلیلی بر تاثیر نگاه مهدوی در ترسیم الگوی رسانه مطلوب اسلامی»، مشرق موعود،4(16)، 169-135.
جلالی، محمد و سازگاری، صادق (1399)، «پایبندی نهادهای سیاست گذار به حدود مفهومی سیاست با نگاهی به امکان سنجی نظارت قضایی بر آن(مطالعه موردی شوراهای عالی انقلاب فرهنگی و فضای مجازی)». حقوق اداری،8(24)، 72-49.
حسن نژاد‌‌کاشانی، بهزاد و نصرالهی کاسمانی، اکبر (1396)، «شناسایی و طبقه بندی زمینه های سیاست گذاری عمومی فضای مجازی»، پژوهش‌‌های ارتباطی،24(4)، 53-27.
حیدری، حسین و شاوردی، تهمینه (1392)، «‌‌شبکه های اجتماعی مجازی و قومیت: فرصت‌‌ها و تهدیدهای پیش رو»، پژوهش های ارتباطی،20(4)، 64-37.
خاشعی، وحید (1391)، «ارائه الگوی مطلوب تدوین سیاست‌‌های رسانه‌‌ای»، فصلنامه رسانه، 23(1)، 29-65.
خجسته، حسن (1380)، «مخاطب شناسی در رادیو»، پژوهش و سنجش، 8(2)، 81-60.
خجیر، یوسف (1398)، «روش تحلیل راهبردی(SWOT)در ارتباطات و رسانه»، علوم خبری، 8(29)، 240-216.
خدایاری، کلثوم؛ دانشور حسینی، فاطمه و سعیدی، حمیده (1393)، «میزان و نوع استفاده از شبکه‌‌های اجتماعی مجازی(مطالعه موردی:دانشجویان دانشگاه آزاد مشهد)»، پژوهش های ارتباطی،21(1)، 192-167.
خواجه سروی، غلامرضا و بیات، مرتضی(1396)، «سیاست‌‌گذاری رسانه مطلوب در جمهوری اسلامی ایران»، دوفصلنامه دین و ارتباطات،24(2)، 131-105.
دانایی فرد، حسن؛ الوانی، سید مهدی و آذر، عادل (1383)، روش‌‌شناسی پژوهش کیفی در مدیریت:رویکردی جامع، تهران: انتشارات صفار.
روشندل اربطانی، طاهر (1395)، سیاست‌‌گذاری رسانه‌‌ای، تهران: انتشارات دانشگاه تهران.
علوی پور، سید محسن؛ عسکری، سید احمد؛ خسروی، علیرضا و سروی زرگر، محمد (1399)، «سیاست‌‌گذاری سواد رسانه‌‌ای در ایران:چالش ها و ظرفیت ها»، رسانه و فرهنگ، 10(1)، 188-165.
فرقانی، محمد مهدی (1381)، «شبکه‌‌های ارتباطی نوین و رسانه‌‌های همگانی؛ تقابل یا تعامل؟»، رسانه، 13(14) , 57-48.
قربانی، علی (1394)، شبکه‌‌های اجتماعی مجازی: آسیب‌‌ها و پیامدهای آن در استان آذربایجان شرقی، تبریز: مرکز تحقیقات صدا و سیمای مرکز آذربایجان شرقی.
کاظمی پور، شهلا (1380)، «خواست و مصلحت مخاطبان و چگونگی برقرار کردن ارتباط منطقی بین آن ها». پژوهش و سنجش، 8(26)، 106-85.
کوثری، مسعود (1386)، جهان فرهنگی کاربران ایرانی، تهران: پژوهشگاه فرهنگ و هنر و ادبیات.
مطهری، مرتضی (1389)، ختم نوبت، تهران: صدرا.
مهدی زاده، سید مهدی (1389)، نظریه‌‌های رسانه، اندیشه‌‌های رایج و دیدگاه‌‌های انتقادی، تهران: همشهری.
نیکو، مینو (1381)، شناخت مخاطب تلویزیون با رویکرد استفاده و رضامندی، تهران: سروش.
Babu, S. C., Smita, A., & Chen, J. (2017). Role of media in shaping the policy process:comparative lessons from the food price crisis in Bangladesh,Chaina,India & Vietnam. IFPRI-Discussion Papers, 1-48.
Fiaz, H., & Qureshi, B. (2018). Social media & policy making in pakistan administrative review. Pakistan Administrative Review, 208-221.
Hancock, A. (1992). Communication plenning revisted. Paris: Unesco Publications.
Hutchison, D. (1999). media policy, black well.
Mcquail, D. (2000). Mass Communication Theory. London: Sage Publications.
Mcquail, D. (2005). Mcquail's mass communication theory. London: Sage Publications.
Mcquail, D. (2006). Mcquail's mass communication theory. London: Sage Publications.
Reid, J. (2018, jan 22). The audience-centred approach to media policy making:A critical analysis of south African press freedom commission as a participatory process of review. Retrieved feb 18, 2020, from Taylor& Francis Online: http://doi.org
Rhodes, R. A. (1990). Policy Networks:A british perspective. Theoretical Politics, 31-54.
Ward, D. (2008). Television and public policy :change and continuity in an era of globalization. Dublin: Lawrence Erlbaum Association Press.
Zhang, Y., Li, T., Chen, K., & Dai, K. (2018). A review of media impact on public policy process in China:The failure of traditional media frame work &the absence of social media frame work. Global Media Journal, 129-168.