رابطه دوطرفه دین و دینداری با پایبندی اخلاقی در حوزههای گوناگون مورد بحث فراوان بوده است. هر چند در مباحث اخیر به استقلال این دو حوزه از یکدیگر تمایل داشتهاند، اعتقاد رایج بر این است که دینداری، سپهر اخلاقی را حمایت میکند. جامعهشناسان کارکردگرا نیز عمدتاً بر این باورند که سطح دینداری تأثیر مثبت بر اخلاقی رفتار کردن افراد دارد و پایبندی اخلاقی هم به موجب تنظیم هر چه بهتر روابط اجتماعی، رعایت حقوق دیگران و کنش متقابل مبتنی بر فهم دیگری میشود. این مقاله در پی آن است تا رابطه دینداری با پایبندی اخلاقی را بهصورت تجربی با نمونهای 372 نفره از دانشجویان دانشگاه خوارزمی بررسی نماید. مطالعه بهصورت پیمایشی و ابزار گردآوری اطلاعات پرسشنامه بوده است. بر اساس یافتهها، دینداری با پایبندی اخلاقی رابطه مثبت دارد؛ هرچند در بعد اجتماعی اخلاق این رابطه کمتر دیده میشود. در میان ابعاد دینداری و ارتباط آنها با پایبندی اخلاقی، تفاوت قابل ملاحظهای مشاهده نمیشود. دلالتهای این یافتهها در مقاله مورد تحلیل قرار گرفتهاند.