آینده‌پژوهی اسلامی نسخه بدیل آینده‌پژوهی رایج است که تا کنون در عمل شکل نگرفته است. برای تحقق آینده‌پژوهی اسلامی باید توجه داشت که آینده‌پژوهی بر آینده‌اندیشی استوار است و بستر این دو، نگرش حاکم بر جامعه است. این سه، نظامی را با عنوان نظام «نگرش ـ آینده‌پژوهی» شکل می‌دهند که ترسیم‌گر ابعاد نظری و کاربردی آینده‌پژوهی است. این مقاله می‌کوشد به این پرسش پاسخ گوید که زیرساخت کلیدی برای تحقق آینده‌پژوهی اسلامی چیست. بنابراین افزون بر معرفی نظام «نگرش ـ آینده‌پژوهی» نشان داده می‌شود که آینده‌پژوهی اسلامی در قالب نظام «نگرش ـ آینده‌پژوهی» اسلامی شکل می‌گیرد. نظام‌های رایج و اسلامی به‌طور کامل مستقل از یکدیگر نیستند و افزون بر وجوه افتراق، دارای وجوه اشتراکی نیز هستند. البته در مبانی و سطوح کلان اشتراکات ناچیز است. ضمن آنکه دین مبین اسلام تنها عامل اصلی و اساسی تفاوت این دو نظام به شمار نمی‌رود و شرایط و اقتضائات زمانی و مکانی شکل‌گیری نظام «نگرش ـ آینده‌پژوهی» اسلامی نیز سبب آشکار شدن تفاوت‌هایی میان این دو نظام می‌شود.
)