این مقاله که با استفاده از روش کیفی و کمی دادههای مورد نیاز را جمع آوری کرده، سعی دارد تصور افراد نسبت به خشونت و میزان شیوع آن را به روایت خودشان بازگو نماید. در عین حال اگرچه نتایج این تحقیق اطلاعاتی غنی دربارة تجربة افراد از خشونت فراهم میآورد که در فهم موضوع بسیار مؤثر است؛ ولی از نمونة کوچکی به دست آمده و قابل تعمیم نیست. بنابراین نتایج در قالب فرضیههایی برای تحقیقات بعدی ارائه میشود. مهمترین یافتهها نشان میدهد: از نظر پاسخگویان برای تعیین معیار رفتار خشن، قصد و نیت از اهمیت ویژهای برخوردار است. اگر کنشگر رفتاری را که آسیبی نیز بر قربانی وارد میشود با قصد و نیت مورد قبول اکثریت انجام دهد، آن رفتار خشونت تلقی نمیشود یا به سختی در قلمرو خشونت قرار میگیرد. همچنین نظر پاسخگویان در مورد میزان شیوع خشونت نیز مرتبط با قصد و نیت افراد نسبت به این کنش است. از اینرو رفتارهای خشن هرچه با قصد و نیت احقاق حقوق فردی و اجتماعی صورت گیرد، شایعتر است.